“You’re bullshit!” nanggigigil na sambit niya.
Mabuti na lang at mahina lang iyon at hindi ko alam kung narinig ni Harold ang boses niya.
Pinatay niya ang phone ko at halos mawasak iyon sa pagkalilibag niya sa mesa.
“Ang phone ko,” saad ko at kinuha ko ‘yon at inilagay ko sa loob ng aking bag. “Ano bang problema mo at pati cellphone ko’y pinag-iinitan mo, ha!” gagad ko.
“Natural dahil kausap mo si Harold riyan! At ba’t ang sweet ng Harold na ‘yon, sa ‘yo? Kayo na ba, ha! Kayo na!” asik niya sa akin.
“Ang kitid ng utak mo, Thomson! Ang kitid-kitid!” gagad ko.
“Damn, hindi makitid ang utak ko, dahil nabubuwiset ako! Dahil sa tuwing kausap mo ang lalaki na ‘yan, lagi kang nakangiti! Pati ang tainga mo’y pumapalakpak sa tuwa, kaya nakakabanas!” muling asik niya, kaya naman umiling
