Odada öylece otururken kara kara düşünüyordum. Beni neler bekliyordu. Ben hata mı yapıyordum. Planlanan bir çocuk vardı. Asaf ile benim bir çocuğum. Ben hala bunu idrak edebilmiş değildim. Korkuyordum. Çok korkuyordum. Masum bir bebeğin günahına daha girilir diye. Asaf ile benden aile olmazdı bunu çok iyi anlamıştım az önce. Böyle bir ailenin içine doğacak olan çocuk yanlış.... Çok yanlıştı.
Yüzümü ovalarken derin bir "off!" çektim.
Odanın kapısının açılmasıyla içeri dün akşam Asaf'a kahve yapmak isteyen gülay girmişti.
"Hüma Hanım kahvaltıya bekleniyorsunuz. "
"Benim gelmeyeceğimi iletirsiniz."
"Asaf Bey, kesin bir dille inmenizi istedi."
"Söyle o Asaf Beyinize cehenneme kadar yolu var."
"Ama Hüma Hanım..."
"Çık dışarı Gülay."
Daha fazla ısrar edemeyen kız çıktı odadan.
Bana
