“บอกผมว่าคุณต้องการให้ผมทำอะไรกับดอกไม้แสนสวยของคุณ ไม่เช่นนั้นคุณจะไม่ได้รับในสิ่งที่ทำให้คุณเสียวซ่านจนแทบขาดใจเหมือนเมื่อสักครู่”
พันธิสากัดเม้มเรียวปากแน่นขณะจ้องมองสบตากับคนที่ยังนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอ ใช่แล้ว...เธอต้องการได้รับความหฤหรรษ์อันแสนหวานอีกครั้ง และในที่สุดก็ยอมขายวิญญาณ
ให้กับองครักษ์ผู้เจ้าเล่ห์จากแดนทะเลทราย
“ฉัน...ฉันอยากให้คุณจูบ...จูบฉัน...”
“จูบอย่างเดียวหรือใบเฟิร์น ต้องการให้ผมทำอย่างอื่นด้วยไหม”
ได้รับคำตอบมาแล้วบ้างแล้วใช่ว่าเกมจะสิ้นสุดลง เพราะองครักษ์มาริสส์ยังแกล้ง
พันธิสาต่อ ทั้งๆ ที่ตนเองก็อยากละเลงลิ้นลงบนดอกไม้สวาทแดงระเรื่อจนแทบทนรอไม่ไหวแล้ว
พันธิสารู้ว่าหากไม่ตอบเธอคงไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ จึงยอมขายทั้งกายและใจให้กับองครักษ์เจ้าเล่ห์อีกครั้ง
“อยาก...อยากให้คุณ...เอ่อ...ใช้ลิ้นรักฉันเหมือนเมื่อสักครู่...โอ้วว...”
ไม่ใช่แค่ตอบเท่านั้น
