“อืม...เป็นแมวหรอกหรือนี่ นึกว่าคุณครางหาไอ้หน้าจืดคนนั้นซะอีก”
นอกจากจะเก่งกาจเรื่องการต่อสู้ทำหน้าที่อารักขาท่านชีคอัลมัสแล้ว องครักษ์มาริสส์ยังเก่งเรื่องการเล่นละครได้แนบแน่นที่สุดด้วย
แน่นอนว่าเขาเดาออกตั้งแต่แรกแล้วว่าชื่อที่พันธิสาครางหาต้องเป็นสัตว์เลี้ยงของเธอ แต่ก็ยังอยากแกล้งหญิงสาวไม่มีหยุด
“โชคดีของเจ้าคุโระที่มันเป็นแมว ถ้ามันคือไอ้ผู้ชายหน้าจืดที่คุณรัก สาบานได้เลยว่าผมจะตามไปตอนมันเดี๋ยวนี้ โทษฐานที่บังอาจทำให้เมียของผมครวญครางหา ทั้งๆ ที่กำลังนอนอยู่บนตัวของผัว”
พันธิสาเขินอายกับคำพูดในประโยคท้ายขององครักษ์มาริสส์ และด้วยไม่อยากพูดถึงอดีตคู่หมั้น จึงรีบบอกปัดว่า
“ฉันไม่ได้รักเขาแล้ว จะตามไปตอนเขาทำไมคะ”
“อืม...ถ้าคุณไม่รักเขา แล้วคุณรักใคร”
คราวนี้มือใหญ่ผละออกจากดอกไม้สวาทเพียงเพื่อจับประคองใบหน้างามแดงซ่านให้มองสบตากัน พร้อมกันนั้นได้วาดนิ้วข้างที่โรมรันกับโ
