ภายในห้องนอน
ขุนพลเหลียงมู่ยืนมองตามหลังเด็กสาวด้วยความงุนงงกับกิริยาของนางที่จู่ๆ ก็เดินผลุนผลันออกมาจากห้องนอน ร่างใหญ่หันกลับไปมองภายในห้องก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นชินอ๋องรูปงามกำลังพยายามที่จะยันกายลุกขึ้นจากเตียงนอน
“ท่านอ๋องฟื้นแล้ว”เหลียงมู่ไม่รอช้ารีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าไปภายในห้องอย่างรวดเร็ว
ทันที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเตียงขุนพลผู้ซื่อสัตย์รีบตรงเข้าประคองพระวรกายให้พระองค์ลุกขึ้นจากเตียงนอนให้มาอยู่ในท่านั่งด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดีใจอย่างที่สุด
“ในที่สุดท่านอ๋องก็ฟื้นแล้วเสียที พระองค์ล่วงรู้ไหมว่าหมดสติไปนานเจ็ดวันเจ็ดคืนเลยพ่ะย่ะค่ะ”
ชินอ๋องรูปงามค่อยๆ ยกมือขึ้นสัมผัสกับผ้าที่ปิดดวงตาซึ่งมีสมุนไพรปิดทับดวงตาทั้งสองข้างของพระองค์อยู่ในเวลานั้นก่อนจะใช้มืออีกข้างสัมผัสบนฟูกนอนที่กำลังนั่งอยู่
“ข้าผ่านพ้นคืนนั้นมาได้ราวปาฎิหารย์เสียจริงๆ ไม่คาดคิดว่าจะหมดสตินานถึงเ
