เสียงร้องโหยหวนดังก้องยาวไกลท่ามกลางความเงียบสงัดในยามตรี ร่างสูงใหญ่ที่ฉุ่มโชกไปด้วยโลหิตที่ไหลทะลักออกจากดวงตาทั้งสองข้างจนอาภรณ์ขาวนั้นเปรอะเปื้อนไปหมด
บรรดาผู้ติดตามที่คอยถวายการรับใช้ชินอ๋องแห่งแคว้นฉู่ ต่างมีอาการตกตะลึงกันอย่างถ้วนหน้าเมื่อร่างของเหลียงมู่ถูกเหวี่ยงออกมาจากกระท่อมอย่างแรงจนประตูดังกล่าวพังทลายไม่มีชิ้นดี พร้อมเสียงตะโกนก้อง
“แม่นางเสี่ยวเหยียน! ตาของข้ากำลังถูกบางอย่างควักออกมา! ข้าเจ็บปวดทรมานเหลือเกินแล้ว..นี่นะหรือคือการตรวจรักษาของดวงตาสวรรค์ไม่รู้ว่าข้า...ข้า...จะทนการรักษาได้อีกสัก..สักกี่มากน้อย!!!”เย่วไท่หรงตะโกนบอกพร้อมพยายามยันกายของเขาให้ลุกขึ้นกลับมานั่งเช่นเดิม
ถานหยี่เหยียนรีบเดินตรงเข้าไปหาร่างใหญ่กำยำพร้อมเข้าไปประคองชินอ๋องรูปงาม มือน้อยเรียวงามดึงผ้าที่นางพกติดกายอยู่เป็นประจำนำมาปิดตาของชินอ๋องแห่งต้าฉู่เอาไว้อย่างรวดเร็วพร้อมรีบเอ่ยขึ้น
“ท่า
