6.
1572 Words
ธนดลนึกขึ้นมาได้ ว่าชาริสาทำงานอยู่แผนกจัดเลี้ยงที่โรงแรมของเขา ก็รีบเข้าไปที่โรงแรมทันที พอไปถึงแผนกจัดเลี้ยงก็มองหาเธอแต่ก็ไม่เห็นจึงเรียกหัวหน้าแผนกมาถาม ถึงได้รู้ว่าเธอลาออกไปเมื่อวานนี้ เธอลาออกทำไมไม่อยากเห็นหน้าเขาขนาดนี้เลยเหรอ ลาออกเร่งด่วนยอมรับเงินเดือนแค่ครึ่งเดียวเพราะทำผิดกฎที่ไม่ได้ลาออกล่วงหน้าหนึ่งเดือน ถ้าไม่ใช่เพราะหลบหน้าเขาแล้วเพราะอะไร ที่เป็นแบบนี้หรือว่าเธอเองก็ย้อนอดีตกลับมาเหมือนกัน เธอเองก็จำเขาได้ถึงพยายามหลบหลีกเขา ต้องใช่แน่ๆ หนีได้หนีไปถึงยังไงเขาก็จะตามเธอไปอยู่ดี
หลังลาออกจากงานที่โรงแรม ชาริสาก็ไปสมัครเรียนต่อปริญญาภาคค่ำ เธอจบแค่ปวสเท่านั้นกวินนาเองก็เช่นกัน เธอชวนกวินนาไปเรียนต่อด้วยกัน แต่กวินนาก็ปฏิเสธบอกว่ามีผัวแล้วไม่อยากเรียนให้ปวดหัวอีก เธอก็เข้าใจเพื่อน ส่วนเธอตั้งใจเอาไว้ว่าจะเรียนต่อให้จบ เพื่ออัพเกรดตัวเอง ต่อไปจะได้มีหน้าที่การงานที่ดีกว่านี้ กำหนดเปิดเทอมในอีก3เดือนข้างหน้า
หลังสมัครเรียนเสร็จ เธอก็ไปสมัครงานต่อที่บริษัทfpp เป็นบริษัทที่อดิศักดิ์เป็นเลขาส่วนตัวของประธานบริษัทที่ชื่อสิงหา เธอจำเขาได้ ชาติก่อนตอนที่เธอไปทำบุญที่บ้านเด็กกำพร้า เขาก็ไปกับพวกเธอ ตอนที่เธอกระอักเลือดล้มลง ก็เป็นเขาที่รีบเข้าไปอุ้มเธอ
สิงหาเห็นหญิงสาวหน้าหวานรูปร่างบอบบางนั่งรอสัมภาษณ์งานอยู่ ก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมอง เขารู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมาสบตา ใจของเขาก็เต้นแรงแปลกๆ เขารับหันหน้าหนีเดินเข้าห้องไป
" วันนี้คนที่มาสัมภาษณ์งานมีกี่คน "
" น่าจะ10กว่าคนมั้งครับ "
" แกไปคอยดู อัญชันสัมภาษณ์เสร็จให้เอาเอกสารสมัครงานของทุกคนมาให้ฉัน ฉันจะเลือกอีกที "
" ครับบอส "
อดิศักดิ์รับคำสั่งแล้วหมุนตัวเดินออกไป เขาแปลกใจว่าทำไมสิงหาถึงได้อยากจะเลือกพนักงานเอง ปกติเขาไม่เคยเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ มีแต่ให้อัญชันที่เป็นฝ่ายบุคคลตัดสินใจเลือกได้เลย
สิงหาหยิบเอกสารออกมาวางไว้อีกกอง เขาไม่ได้สนใจที่จะดูของใครทั้งนั้นจนมาเจอกับคนที่เขาอยากจะดู เขามองเอกสารในมือ ภาพหญิงสาวตากลมโต ขนตายาวเป็นแพร จมูกโด่งธรรมชาติแบบไม่ต้องศัลยกรรม ปากกระจับอมชมพู ใบหน้ารูปไข่ผมสีน้ำตาลยาวถึงกลางหลัง
" ชาริสา มโนรมย์ "
" อะไรนะครับบอส "
" ฉันเลือกคนนี้ บอกอัญชันโทรตามให้เธอมาเริ่มงานพรุ่งนี้เลย ส่วนที่เหลือให้อัญชันเลือกแล้วกันว่าจะเอาใคร"
อดิศักดิ์หยิบเอกสารขึ้นมาดู นี่มันเพื่อนสนิทเมียเขานี่นา ก่อนหน้านี้กวินนาบอกเขาแล้วว่าเธอจะมาสมัครงานที่นี่ แต่ห้ามบอกว่ารู้จักเธอ ห้ามฝากงานให้เธอเป็นอันขาด เขาคิดอยู่แล้วว่าถึงไม่ฝากยังไงเธอก็ต้องได้เข้าทำงานที่นี่ แต่ไม่คิดว่าสิงหาจะเป็นคนเลือกเธอด้วยตัวเอง
เขาเหล่มองสิงหา คงไม่ได้คิดอะไรกับชาริสาใช่ไหม บอกว่าจะเลือกพนักงานเองพอเอาเอกสารมา ก็รื้อจนวางกระจัดกระจายได้เอกสารของชาริสา ก็จ้องมองอมยิ้มอยู่นานบอกว่าเอาคนนี้ แล้วก็ไม่สนใจอะไรอีกเลย
วันต่อมาชาริสาก็มานั่งรอเริ่มงานอยู่ที่ล็อบบี้บริษัท หลังกลับจากสัมภาษณ์เมื่อวานก็ได้รับโทรศัพท์ให้มาเริ่มงานวันนี้ มีคนมาเริ่มงานใหม่พร้อมเธออีก4คน เป็นชาย2หญิง3
" เธอก็มาเริ่มงานใหม่เหมือนกันใช่ไหม "
หญิงสาวตัวเล็กพอๆกับเธอ ผมสีดำยาวปะบ่า เอ่ยถามส่งยิ้มให้
" อือใช่ "
" ฉันชื่อเนยนะแล้วเธอหล่ะ "
" ฉันชื่อมิ้ง"
ทั้งสองพูดคุยทำความรู้จักกัน ชาริสาจะเอ่ยปากถามผู้หญิงอีกคน แต่ดูท่าทางไม่เป็นมิตรแถมถือตัว ก็เลยคิดว่าไม่ทักทายจะดีกว่า นิรดาขยับเข้ามาใกล้กระซิบข้างหู
" มิ้ง ดูผู้หญิงคนนั้นสิหยิ่งชะมัด ฉันว่านะเด็กเส้นแน่ๆ "
สิงหาเข้าบริษัทแต่เช้าจนอดิศักดิ์แปลกใจเนื่องจากมีบริษัทในเครืออีก2ที่ นานๆครั้งจะมาที่บริษัทนี้ส่วนมากจะอยู่ที่บริษัทSkf ซึ่งเป็นบริษัทแม่
" วันนี้มีพนักงานมาเริ่มงานใหม่ใช่ไหม "
" ครับบอส อัญชันบอกว่ามี5คนชาย2หญิง3ครับ "
พักเที่ยงนิรดาชวนชาริสาออกไปหาอะไรกินข้างนอก สิงหาที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ล็อบบี้เห็นชาริสาเดินคุยหัวเราะคิกคักออกมาก็กระตุกยิ้มมุมปากเดินตามไป หน้าบริษัทบนฟุตบาทมีร้านขายของมากมายหลายร้าน แม้จะมีโรงอาหารในบริษัทแต่พนักงานหลายคนก็ชอบออกมาหาอะไรกินข้างนอกมากกว่า
" กินไรดีอะมิ้ง ข้าวมันไก่มะ "
" อือข้าวมันไก่ก็ได้ แกเอาไก่อะไร "
" ไก่ทอด "
" ป้าคะเอาข้าวมันไก่รวมจานนึงแล้วก็ไก่ทอดจานนึงค่ะ "
" จ้านั่งเลย รอแป๊บนะ "
เลือกที่นั่งได้นิรดาก็เดินไปตักน้ำ สิงหาเดินตามเข้ามาแล้วนั่งลงข้างชาริสา ชาริสาที่กำลังเล่นมือถืออยู่ก็เงยหน้าขึ้นสบตากับเขา เขาส่งยิ้มให้
" พอดีโต๊ะเต็มขอนั่งด้วยนะครับ "
เธอมองไปรอบๆก็เห็นว่าโต๊ะเต็มจริงๆก็พยักหน้าให้แล้วก้มหน้าเล่นมือถือต่อ แต่ก็ฉุกคิดได้ว่าเขาคือสิงหา ในชาติก่อนเขาพาเธอส่งโรงพยาบาลในช่วงสุดท้ายของชีวิต เธอจึงรีบเงยหน้ามามองเขาอีกครั้ง ซึ่งเขาก็มองดูเธออยู่ก่อนแล้ว ทั้งสองสบตากันต่างก็ไม่มีใครพูดจา นิรดาเดินถือน้ำเข้ามาอดิศักดิ์ก็ตามมาสมทบ เขาคุยโทรศัพท์กับกวินนาแป๊บเดียวสิงหาก็หายไป เห็นหลังไวๆเดินออกไปหน้าบริษัทก็รีบวิ่งตามมา พอเห็นสิงหานั่งจ้องตากับชาริสาก็เข้าใจทันที เจ้านายของเขาลงทุนมานั่งอยู่ร้านข้างทางเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง ถ้าจริงจังเขาก็สนับสนุนแต่ถ้าเล่นๆเขาคงต้องขัดขวาง เพราะชาริสาเป็นเพื่อนรักของแฟนเขาก็เท่ากับเป็นเพื่อนเขาด้วย
" เอ่อ บอสครับบอสจะกินข้าวที่นี่เหรอครับ คือผมสั่งจากร้านอาหารให้แล้ว "
"ใครให้สั่ง สั่งมาแกก็กินเองละกัน ฉันจะกินที่นี่ ไปสั่งมา เอา เอาเหมือนเธอ "
สิงหามองข้าวมันไก่รวมที่วางอยู่ตรงหน้าชาริสา ก็บอกว่าเขาจะเอาแบบนี้
อดิศักดิ์เกาหัวแกรกๆ ทุกวันถ้าสิงหาไม่ไปกินที่ร้านอาหารหรูเขาก็จะโทรสั่งมาให้ ใครจะรู้ว่าวันนี้เจ้านายของเขาจะเปลี่ยนรสชาติมากินข้าวข้างทาง แล้วก็ลุกขึ้นไปสั่งข้าวพร้อมกับถือน้ำเข้ามาสองแก้ว
ชาริสากับนิรดารู้ว่าผู้ชายที่นั่งร่วมโต๊ะเป็นบอสเจ้าของบริษัท ก็ถึงกับเกร็งทำตัวไม่ถูก จนสิงหารับรู้ได้
" ตามสบายเลยครับ ผมก็คนเหมือนกันไม่ต้องกลัว มื้อนี้ผมจ่ายเอง "
" มิ้งทำงานวันแรกเป็นไงบ้าง "
พออดิศักดิ์เอ่ยถามผู้หญิงที่เขาสนใจ เขาก็ตวัดสายตามองอดิศักดิ์ทันที
" แกรู้จัก "
" เอ่อ คือว่าเธอเป็นเพื่อนสนิทของแฟนผมครับ "
ชาริสากลับถึงบ้านช่วงเย็นก็เจอธนดลอยู่ปากซอย เธอทำเป็นมองไม่เห็นเขา ธนดลยืนมองตั้งแต่ชาริสาลงจากรถเมล์แล้ว พอเธอเดินมาก็รีบเข้าไปดักหน้า เธอถอยหลังตามสัญชาติญาณ
" เอ่อ ไม่ต้องกลัวนะ ผมแค่อยากจะขอบคุณที่ช่วยเรียกรถกู้ภัยให้ผมวันนั้น "
" ไม่เป็นไร "
พูดสั้นๆแล้วก็เดินเลี่ยงไป
" ให้ผมเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อตอบแทนได้ไหม "
" ไม่จำเป็น "
" แต่ว่า "
ชาริสาหันมามองหน้าเขาสายตาบ่งบอกว่าไม่พอใจ ทำให้ธนดลหยุดชะงัก คิดว่าถ้ารุกหนักไปเธอจะเตลิดเสียก่อนจึงหยุดเดินตาม ได้แต่ร้องบอกเธอ
" ผมชื่อภาคินทร์นะครับ "
ชาริสาหยุดเดิน แต่ไม่ได้หันกลับไปมอง หึ ภาคินทร์งั้นเหรอ ภาคินทร์ของเธอในชาติก่อนเป็นผู้ชายอ่อนโยนที่ตาบอดและขาหักคนที่สัญญากับเธอว่าจะรักเธอแค่คนเดียวและเขาก็ได้ตายไปแล้ว ไม่ว่าจะชาตินี้หรือชาติไหน ก็ไม่มีภาคินทร์อีกแล้ว
- Writer
