สิ้นสุดทางรัก

4

“หย่าเหรอคะ”

แม้พร้อมพรจะคิดมาเผื่อแล้วกับสถานการณ์แบบนี้ แต่พอเจอเข้าจังๆ แบบไม่ทันได้ให้ตั้งตัวเลย เธอจึงพูดอะไรไม่ออก

พร้อมพรมองไปยังลูกชายด้วยหัวใจที่ฝ่อตัวลงเรื่อยๆ เธอเอ่ยถามเสียงแผ่วเบา

“แล้ว...ลูกล่ะคะพี่พีท”

นี่คือสิ่งเดียวที่เธอเป็นกังวลมากที่สุด

“ถ้าเมยไม่พร้อมจะเลี้ยงลูก พี่คิดว่าจะให้ลูกไปอยู่กับแม่”

เขาหมายถึงแม่ของเขา

รัฐศาสตร์พูดแบบนี้แสดงว่าเขาเตรียมการเรื่องนี้มาแล้ว เตรียมการมานานแค่ไหนแล้ว เธออยากรู้ พร้อมพรคิดแล้วก็สั่นไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัว เมื่อได้ยินว่าเขาจะเอาลูกของเธอไป หากเธอเลี้ยงลูกไม่ไหว เธออายุน้อยกว่าเขาแค่สามปีเท่านั้น ก่อนแต่งงานเธอก็เคยทำงานเลี้ยงตัวเองมาก่อน แต่พอเขาขอเธอแต่งงาน บอกว่าอยากสร้างครอบครัวเล็กๆ ที่แสนอบอุ่น เธอถึงได้ยอมลาออกจากงาน แล้วเปลี่ยนตัวเองให้เป็นคุณแม่แบบทุกวันนี้ไง

พร้อมพรคิดแล้วยิ้มขมขื่น เธอข่มน้ำตา ข่มอารมณ์แล้วส่งเสียงที่สั่นไม่แพ้ร่างกายบอกเขาออกไป

“เมยเลี้ยงลูกได้ค่ะ”

รัฐศาสตร์พยักหน้าเหมือนกับจะให้ท่าทางเป็นตัวบอกว่าเขาเข้าใจแล้ว ทั้งคู่เงียบไปเกือบครึ่งนาที ค่อยได้ยินรัฐศาสตร์ถามขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

“ถ้าเมยพร้อมวันไหน เมยโทรบอกพี่นะ”

“ขอเวลาให้เมยหน่อยนะคะ” พร้อมพรบอกด้วยน้ำเสียงคล้ายคนอ่อนแรง เธอมองตาเขา มองชายที่เป็นรักแรกของเธอด้วยสายตาผิดหวังแล้วเอ่ยถามเขาด้วยคำถามที่เธอคิดว่าโง่เหลือเกิน

“เมยขอถามเหตุผลได้มั้ยคะ ว่าทำไมพี่พีทถึงอยากหย่ากับเมย เมยทำอะไรให้พี่พีทไม่พอใจหรอคะ”

“ไม่หรอกเมย เป็นเพราะพี่เอง พี่มันไม่ดี ไม่สมควรจะเป็นสามีของเมย”

“อะไรทำให้พี่พีทคิดแบบนั้นคะ พี่พีทมีคนอื่นใช่มั้ย”

รัฐศาสตร์ไม่ยอมตอบคำถามของเธอ

เขามันขี้ขลาด

เขาเงียบไปเลยตอนที่ถามจบและมองตาเขาอย่างรอคอยคำตอบ

“บอกเมยหน่อยได้มั้ยคะว่าทำไม เพราะผู้หญิงคนอื่นใช่มั้ย พี่พีทมีคนอื่นใช่มั้ยคะ บอกเมยมาสิ บอกเมยมา!”

พร้อมพรถามเสียงดังจนกลายเป็นเสียงตะโกน ลูกของเธอและเขาที่เล่นของเล่นที่เป็นของขวัญจากรัฐศาสตร์ จำต้องหยุดเล่นและหันมามอง

พร้อมพรเม้มปากตัวเองแน่น เธอข่มอารมณ์ผิดหวังและเสียใจ พร้อมกับขอเวลากับเขา แล้วเดินแยกออกมา ตรงไปยังห้องของลูก

พอเอาเข้าจริงๆ เธอกลับไม่พร้อมหย่าจากเขา

รัฐศาสตร์เป็นผู้ชายคนแรกที่เธอรัก เขาเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวที่เธอทุ่มเทหัวใจให้ เธอคิดว่าเขาจะเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวในชีวิตของเธอ คิดว่าจะรักกันไปจนแก่เฒ่า จนวันตาย แบบที่ผู้ใหญ่อวยพรให้ในวันแต่งงาน

แต่มันไม่ใช่แบบนั้นอีกแล้ว

เขาไม่ใช่ผู้ชายคนเดียวในชีวิตที่เธอคิดจะฝากชีวิตเอาไว้ด้วยจนลมหายใจสุดท้าย

ไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว

หลังจากคืนนั้นที่เธอเห็นเขามาเก็บของตอนดึก อรัญญิกาก็ตามสืบให้แล้วถึงได้พบว่า เขาสนิทสนมกับหญิงสาวในที่ทำงานคนหนึ่ง ที่ทำงานอยู่ในแผนกเดียวกัน

ผู้หญิงคนนั้นทำงานที่เครือเบญญ์มาก่อนหน้าเขา

รัฐศาสตร์เพิ่งย้ายที่ทำงานได้ 3 ปี และได้ขึ้นตำแหน่งผู้จัดการเมื่อปีก่อนคงจะเป็นที่สนใจของสาวๆในออฟฟิศรวมถึงแม่นี่ด้วย

ส่วนผู้หญิงคนที่ว่านี้อยู่ในตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการแผนก ทั้งคู่จึงสนิทสนมกัน

สนิทกันจนดูเกินกว่าเป็นเพื่อนร่วมงานกัน

หลายครั้งที่ออกไปดื่มด้วยกันจนดึก และขึ้นไปบนห้องพักของผู้หญิงคนนั้น กว่าจะกลับออกมาก็เช้าของอีกวัน

ทั้งคู่ไปพักแรมด้วยกันที่ต่างจังหวัดบ่อยครั้ง พฤติกรรมแบบนี้รัฐศาสตร์และผู้หญิงคนนั้นทำมาร่วมปีแล้ว แต่เธอเพิ่งสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของเขาเมื่อสามเดือนก่อนนี้เอง