หลงปรารถนา คืนร้อน

บุกถึงที่

ส้ม : ไม่มีอะไรทำเหรอ มาทุกวัน งานการแกไม่ยุ่งเหรอไง 2 อาทิตย์นี่

ริสา : ฉันมาดูร้าน กลัวแกโกงไง

ส้ม : เขาไม่มา แกไม่ต้องมาทุกวันหรอก ถ้าเขามาฉันจะบอก

ริสา : .ใคร ไม่มี้ ฉันมากินเหล้า ไม่ได้มาคอยใคร

ส้ม : แหวะ แกดูง่ายจะตาย รอสาวชุดแดง ชื่อเหมือนตัวเองนั้นแหละ

ที่ส้มพูดมา จริงทุกคำ ที่ผ่านมา มีแต่ตัวเองที่ตั้งกฎและตีจากคู่นอนแบบคืนเดียว พอเจอเขาทำกลับ กลับมองหา และอยากจะเจอ

ส้ม : ไหนว่าไปคอนโดเขามา ก็ไปหาสิว่ะ

ริสา : ฉันไม่อยากรุกพื้นที่ส่วนตัวเขา มันคือพื้นที่ปลอดภัย แค่สามีเขาบุกวันนั้นก็เกินพอแล้ว ถ้าจะเจอะก็เจอะเองแหละ

ส้ม : ฉันยังไม่ระบุเลยว่าใคร แม่คนไม่รอ

---- +++ ------

ที่บริษัท ของครอบครัวริสา

เอก : คุณริสา คุณเอาสาไปไว้ไหน คอนโดไม่อยู่ โทรไปก็ไม่รับ

ริสา : มีอะไรหรือเปล่าคะ พูดมาเลยคะ

เอก : คือรถจะโดนยึด ผมหมุนเงินไม่ทัน ผมจะขอแบ่งเงินที่สารีไฟแนนซ์รถมา หรือไม่ก็จ่ายให้ก่อน สักงวด

ริสา : เอาเอกสารมา แล้วตามไปพบฉันที่ห้อง ตอนเที่ยง

ผู้ชายหน้าเงินที่ญาติผู้พี่กำลังหลง สามีเก่า สาวที่ตัวเองไปมีสัมพันธ์ด้วยขัวข้ามคืน มาขอพบเวลาเที่ยงตรง พร้องใบแจ้งหนี้ งวดรถ 3 งวด ถูก ริสาจัดการไปเรียบร้อย โดยให้เลขาหน้าห้องจัดการ พร้อมเตือนว่า ถ้ายังวุ่นวาย กับเมียเก่าอยู่ งานจะมีปัญหา และตนจะบอกญาติผู้พี่

ชายที่เห็นแก่ตัวจนไม่รักษาศักดิ์ศรีตัวเองออกไปด้วยความสบายใจ ริสางงกับตัวเองว่า ทำไมวันไนต์สแตนด์ ครั้งนี้ถึงเอาตัวไปยุ่งกับความวุ่นวายนี้ด้วย แต่เงินงวดรถ 3 เดือน ไม่ทำให้ริสาเดือดร้อนอะไร จะเป็นความสบายใจ ถ้าอีกคนจะอยู่อย่างสงบไปได้หลายเดือน ริสาก็ถือว่าจ่ายแลกความสบายใจแล้วกัน

จากคืนนั้น ผ่านไปเดือนกว่าๆริสา วนเวียนไปบาร์ของส้ม แต่ก็ไม่พบคนชื่อเหมือนตัวเองอีกเลย ส้มก็ยืนยันว่าไม่เคยเห็นสาวเจ้าวนเวียนมาอีก ถ้าจะตามหา คงไม่ยากสำหรับคนแบบริสา แต่ นั้นไม่ใช่ตัวเธอ ขอให้การพบเจอครั้งนี้ เป็นความโรแมนติก ที่ดึงคนชื่อเหมือนกันมาเจอกัน

การพบ แบบบังเอิญ ชื่อที่เหมือนกัน บทรักที่ร้อนแรง ความเกี่ยวโยงกับคนใกล้ตัว อาจจะเป็น ความสัมพันธ์ ที่เราคงไม่มีวันลืม

จนจะเข้าเดือนที่ 2

(คุณริสาคะ ประชาสัมพันธ์แจ้งว่า มีคนชื่อ ฐิสา สารกุล มาขอพบ ไม่ได้นัดไว้)

เสียงตามสายจากโทรศัพท์ภายใน ที่คุณนิด เลขาหน้าห้องแจ้งเข้ามา

ริสา : ใครนะคะ (หัวใจเต้นตึกๆ ใช้ ฐิสาคนเดียวกันหรือเปล่า นามสกุลก็ไม่เคยรู้ อาจจะมาธุรกิจชื่อเหมือนกัน แค่ชื่อเหมือนกัน ใจยังเต้นไม่เป็นจังหวะ)

(คุณฐิสา สารกุล ขอพบ มีธุระส่วนตัวคะ)

ริสา : ให้ขึ้นมาพบได้เลยคะ

เวลาจากวางสาย ผ่านไปไม่กี่นาที แต่เจ้าของห้องรู้สึกว่ายาวนาน ทั้งเช็คหน้า เติมปาก จัดเสื้อผ้า สัญชาตญาณบางอย่าง บ่งบอกว่า เป็น ฐิสา ที่รอ

ก๊อกๆ (ได้ยินเสียงเคาะประตู ก่อนจะเก๊ก อ่านเอกสาร)

ริสา : เชิญคะ

ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพบกับ ฐิสา คนที่เฝ้าคิดถึงเกือบจะ 2 เดือน พอจะเจอ มาถึงที่เลย สาวสวยมาในชุดสูททำงานกางเกง สีดำ เสื้อข้างในเป็นสีฟ้า สวมรองเท้าสีดำส้นสูงปลายแหลม สวยสะกดสายตา

ริสา : เชิญนั่งคะ คุณนิด เพื่อนสาเอง ขอคุยธุระ ถ้าไม่ด่วนเลื่อนก่อนนะคะ

ฐิสา : ไม่เป็นไรคะ คุยธุระนิดเดียว ก็กลับแล้ว รบกวนเวลาคุณริสาไม่นาน

ริสาส่งสัญญาณให้เลขาออกไป ไม่ต้องให้ใครมารบกวน จากที่ทำงานกันมานาน เลขาเลยเข้าใจแม้ไม่พูดกัน

ฐิสา : ขอคำอธิบายคะ

พร้อมกับวางบิลและการจ่ายงวดรถ 3 งวด และหนังสือแจ้งหนี้ รถยนต์ ลงบนโต๊ะ ทำงาน

ริสา : ก็เขามาโวยวายถามหาพี่ สาจะรู้หรือเปล่าว่าพี่อยู่ไหน ก็จบๆ ปัญหาว่า มีธุระอะไร ก็จ่าย จบ

สาวสวยตรงหน้า เปิดกระเป๋า พร้อมซองใส่เงิน วางไว้ที่โต๊ะ ข้างกับเอกสารที่วางก่อนหน้านี้

ฐิสา : คืนนะคะ แล้วขอร้อง อย่ามายุ่งเรื่องนี้อีก มันไม่ใช่เรื่องของคุณ หมดธุระแล้วขอตัวนะคะ

พูดจบก็หันหลังเดินจะออกจากห้องจนถึงประตู ก่อนที่โดนรวบกอดจากด้านหลัง ริสา ซบหน้าลงซอกคอและไหล่บาง ก่อนจะเลื่อนมือไปล็อคประตู

ริสา : ขอโทษ ขออยู่แบบนี้สักพักได้หรือเปล่าคะ สาคิดถึง ที่จ่ายไป แค่คิดว่าซื้อเวลาไม่ให้เขาไปกวนใจพี่ แค่นั้นจริงๆ มามาให้ดีใจแล้วหายไปอีกเลย

สา คนพี่จากที่ตัวแข็งตกใจจากอ้อมกอดน้อง อ้อนยวบลงจากคำว่าคิดถึง ที่เจ้าตัวก็ไม่มีวันไหนไม่คิดถึงน้อง ก่อนจะเอามือลูบแขนคนน้องที่กอดอยู่

ฐิสา : ต้องกลับไปทำงานแล้วนะคะ เราไม่ควรพบกันอีกนะ

ก่อนจะหันมาสบตาคนน้อง ที่ก้มหน้าก้มตา ไม่ยอมเงยหน้าขึ้น จนคนพี่ต้องเอามือเชยคางขึ้น พบว่าอีกคนน้ำตาไหลออกมาแล้ว

ริสา : คิดถึง

ฐิสา : ไปนะคะ อย่าจ่ายให้เขาอีก อย่าเขาไปยุ่งกับผู้ชายคนนั้น

ริสา : คิดถึง

ฐิสา : ไปนะคะ ขอบคุณที่ช่วย

ริสา : คิดถึง ได้ยินหรือเปล่าคะว่า คิดถึง คิดถึงมาก คิดถึงทุกวัน

ทั้งสองจ้องหน้ากัน ก่อนที่ริสา จะพุ่งเข้าไปบดจูบคนพี่ ที่ดิ้นเพื่อให้หลุดจากการกอดรัดคนน้อง แต่คนน้องไม่ปล่อย พยายามจูบเปิดปากพี่เพื่อเข้าไปชิมความหวานในโพลงปาก จนสำเร็จ แต่คนที่ดิ้นในอ้อมกอดกลับนิ่ง และยืนเฉยๆ ไม่ตอบสนอง และไม่ห้าม

ริสารู้ตัวก็หมดสภาพนางพญาที่สั่งลูกน้องในที่ทำงาน กอดคนพี่ซบหน้าร้องไห้ปล่อยโฮซุกที่ไหล่คนพี่ อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ก่อนจะพูดอู้อี้

ริสา : พี่ สาขอโทษ สาควบคุมตัวเองไม่ได้ ไม่อยากเห็นพี่เดินหายไปจากชีวิต สาคิดไว้เสมอว่าถ้าเจอพี่อีก จะไม่ให้พี่หายไปแบบนนั้นอีก แต่วันนี้ อยู่ดีดี พี่มาอยู่ตรงหน้า มัน หือๆๆๆๆ

ฐิสา : พี่เป็นแม่หม้ายนะ แล้วก็ง่าย มีอะไรด้วยง่ายๆ มีอะไรให้ จดจำให้คิดถึงคะ

ริสา : ถ้าพูดอีกจะจูบ หยุดเลยนะ

ฐิสา : พี่จะกลับแล้ว ลางานแค่ครึ่งวัน

ริสา : จะทิ้งสาอีกแล้วนะคะ สาไม่น่ารัก พอทำความรู้จักเหรอ สาสวยจะตาย

ฐิสา : ไปทำงานคะ ไม่ได้หนี

ริสา : ขอไลน์ ขอเบอร์ ขอ ig เอามาเลย

หลังจากที่รบเร้าขอช่องทางติดต่อคนพี่ได้ ริสาก็ตื้อไปส่งคนพี่ถึงรถโดยจูงมือ ลงลิฟต์จากชั้นผู้บริหาร จะด้วยความบังเอิญหรือเปล่า ที่ชั้น 5 การตลาดประตูเปิด พบกับ สามีเก่าคนข้างๆ และ ญาติผู้พี่ ก่อนที่ทั้งคู่จะเข้ามาข้างใน ลงข้างล่างมาด้วยกัน

แพท : มาแสดงตัวว่ามีแฟนใหม่ ในที่ทำงานผัวเก่า ทั้งที่หย่าไม่นาน

ริสา : แล้วใครมีปัญหาคะ (กระซับมือจับมือคนพี่แน่น) ก็เลิกแล้ว หย่าแล้ว จะวันเดียวก็คือเลิก ไม่ได้ผิด หรือนอกใจ ไม่ทำผิดอะไร เหมือนคนแถวนี้ ที่สำคัญ สาโสด จะเป็นแฟนกันไม่ผิด

ก่อนเดินผ่านเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ชั้น 1 แล้วบอกพนักงานว่า

ริสา : วันหน้า ถ้าคุณฐิสามา ให้ขึ้นไปหาคุณนิด ได้เลยนะ อ้อ มีสติกเกอร์จอดรถชั้นผู้บริหารหรือเปล่า ขอ 1 ติดให้คุณฐิสาด้วย เพื่อพี่ รปภ.เปลี่ยนกะ จะได้ไม่มีปัญหา

ถือเป็นการหักหน้า สามีเก่าหล่อนที่ทำงานที่นี่มาก่อน และสร้างความไม่พอใจกับญาติสาว

ฐิสา : ฉันไปเป็นแฟนคุณตอนไหน แล้วไม่ต้องมาติดรถฉันเลย ไม่ได้มาอีกหรอก

ริสา : ติดคะ ติดให้รู้ว่าพี่สำคัญ และมีค่า กับสา

ฐิสา : รู้ตัวหรือเปล่า ว่าเอาแต่ใจ

ริสา : รู้คะ พ่อ กับแม่ก็ว่า แต่ พี่จำไว้นะคะ สา เป็นคนรู้ใจตัวเอง เวลาไม่นาน สาก็รู้ว่า จะไม่ปล่อยพี่ให้หลุดมือ รอรับมือเด็กเอาแต่ใจคนนี้เลย .

ฐิสา : เสียเวลาเปล่า หรือเปล่าคะ พี่ไปละ

ริสาเดินไปเปิดประตูให้คนพี่ หลังกดรีโมทปลดล็อครถ แต่ยังไม่ปิดประตู จนคนพี่นั่ง รัดเข็มขัดนิระภัยเรียบร้อย ก่อนจะขโมยหอมแก้ม ปิดประตูรถ วิ่งแกว่งแขนไปมาเหมือนเด็ก อย่างอารมณ์ดี