ตอนที่ 3 มาช่วยเปลี่ยนหลอดไฟให้ฉันหน่อยสิ

1771 Words

หลังจากเธอหายไปทั้งวัน ใจชายหนุ่มคิดเอาไว้แล้วว่าวันนี้คงไม่ได้เห็นหน้าหญิงสาวคนสวยอีก แต่เมื่อมีแสงไฟตรงมาที่ป้อมยามหน้าหมู่บ้าน กลายเป็นลุ้นระทึกทุกครั้งว่าเธอคนนั้นจะกลับมาที่นี่หรือไม่ หรือจะต้องอดทนรอเป็นแรมเดือนอย่างที่ลุงยามรุ่นพี่เขาไว้ ‘คุณนวลหายไปเป็นเดือน ๆ หรือหลายเดือนเลยก็มี ก็เธองานยุ่งนี่เนอะ’ ที่กั้นถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับเสียงถอนหายใจของยามหนุ่มสุดหล่อ “เฮ้อ~ ไม่กลับมาแล้วมั้ง?” “พี่แดนไท” เสียงเล็กจากอีกฝั่งดังขึ้น พร้อมกับใบหน้าขาวของเด็กสาววัยรุ่น กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พร้อมกับของในมือ “อ้าว เพิ่งกลับหรือครับ?” ชายหนุ่มแสนสุภาพ แม้ว่าคู่สนทนาจะอายุน้อยกว่าก็ตาม “ห่างไกลจังเลยนะพี่ รุ้งก็แค่เอาข้าวมาให้ พอดีแม่ทำไว้เยอะเลย” เด็กน้อยเพิ่งแตกวัยสาว เมื่อเห็นหนุ่มร่างสูง ทั้งหน้าตาและหุ่นตรงสเป็ก เธอก็จะลัดเลาะมาหาตลอด แม้แม่เจ้าหล่อนจะสั่งห้ามก็ตาม “ขอบคุณนะครับ แต่ว่า ผมเกรงว่าแม่น้องรุ้งจะมาว่าผมภายหลังน่ะสิ” เพราะเพิ่งทำงานมาได้ไม่นาน จะมีปัญหากับลูกบ้านก็คงไม่ดี “ก็อย่าให้แม่รู้สิพี่ ให้รุ้งเข้าไปได้หรือเปล่า?” เด็กสาวอุตส่าห์แต่งตัวโชว์เนื้อหนังเต็มที่ หวังว่ามันจะช่วยล่อตาล่อใจให้ชายหนุ่มจับตัวเองกินได้ แต่... “ไม่ได้หรอก มันไม่เหมาะสมนะน้องรุ้ง กลับบ้านเถอะ เดี๋ยวแม่เป็นห่วง” ชายหนุ่มเตือนด้วยความหวังดี เพราะตนเองก็เคยผ่านช่วงวัยอยากรู้อยากลองมาแล้ว อะไรที่มันเสียไปแล้วครั้งหนึ่ง ใช่ว่าจะนำกลับมาได้ และอีกอย่าง... แม่ของเจ้าหล่อนธรรมดาเสียที่ไหน เรียกได้ว่าใครถูกหมายหัว เจ้าตัวตามด่ายันเงา! แต่ดูเหมือนเด็กน้อยจะไม่เข้าใจ... “ก็แค่อย่าบอกแม่สิพี่! แค่นี้แม่ก็ไม่รู้แล้ว” เจ้าหล่อนยืนกรานจะเข้าไปในป้อมแห่งนี้ให้ได้ “โธ่! น้องรุ้ง ผมไม่อยากมีปัญหากับแม่น้องรุ้งนะครับ ผมเพิ่งทำงานได้ไม่นาน และอีกอย่าง...” ‘ผมไม่ได้ ‘ช่วย’ คุณนวลเลย’ เด็กสาวคว่ำหน้าด้วยความไม่พอใจ และรีบสะบัดตัวกลับไปจนได้ แน่นอน ข้าวและแกงที่นำมา เจ้าตัวเอากลับไปด้วย เมื่อไม่โดนกิน ชายหนุ่มก็ไม่ต้องกิน!! “เฮ้อ! หล่อแล้วมันลำบากชะมัด” หมั่นไส้!! อีกครั้งที่แสงไฟหน้ารถยนต์กำลังตรงมาที่ตน เมื่อเห็นว่าเป็นสีดำเงางาม และโลโก้ราคาแพง หัวใจยามหนุ่มก็เต้นตุบตับไปหมด จนลืมไปว่าต้องกดปุ่มเพื่อเปิดที่กั้นขึ้น กระจกรถดำสนิท ค่อยเลื่อนลงพร้อมปรากฏใบหน้าแสนสวยที่รอคอยมาทั้งวันจนเกือบครึ่งคืน ดวงตาแสนหวานกำลังจับจ้องมาที่ยามหนุ่มราวกับจะกระชากวิญญาณเขาออกจากร่าง และเสียงหวาน ๆ ของเธอกำลังทำให้เคลิ้มไปได้ง่าย ๆ “ไม่เปิดเหรอ?” นวลฉวีจ้องมองยามหนุ่มรูปหล่อ ที่ยืนค้างไม่ไหวติง “นี่ ได้ยินฉันหรือเปล่า?” “คะ... ครับ!!” ร่างสูงแสนงุ่นง่าน หาปุ่มเปิดที่กั้นไม่เจอเสียที ทำเอาคนนั่งรอในรถหลุดขำออกมาเบา ๆ “ขะ... ขอโทษครับ” ที่กั้นเปิดออกจนได้ แต่รถยนต์คันงามก็ไม่ได้เลื่อนผ่านไป “ไฟในห้องฉันเสียน่ะ แดนไทไปเปลี่ยนให้ฉันหน่อยได้หรือเปล่า พอดีเพดานมันสูงเกินไป ฉันเปลี่ยนไม่ถึง” “นะ... แน่นอนครับ!” แดนไทรับคำขอความช่วยเหลือทันที เจ้าหล่อนยิ้มออกมาเพราะพอใจกับชายคนนี้เหลือเกิน หวังว่าเขา... จะเสียบหลอดไฟให้เจ้าหล่อนจนถึงใจได้นะ “อืม... ออกกะแล้ว ไปบ้านฉันนะ รู้ใช่หรือเปล่าว่าอยู่ตรงไหน” “แน่นอนครับคุณนวล” กระจกรถเลื่อนขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับรถยนต์คันงามค่อย ๆ เคลื่อนที่เข้าไปในหมู่บ้าน ดวงตาชายหนุ่มมองตามจนไฟท้ายของเธอลับสายตาไป ไม่คิดเลย... ว่าโอกาสจะมาถึงเร็วขนาดนี้!! เพราะเดือดร้อนเรื่องเงิน แดนไทเลยอาสาควงกะคืนนี้อีกคืน แต่ไม่คิดเลยว่าช่วงเวลาที่น่าเบื่อ เพราะไม่มีใครผ่านเข้าออกด้วยเวลาที่ดึกมากแล้ว จะทำให้เขาใจเต้นรัว เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเช้า และออกกะไปช่วยเปลี่ยนหลอดไฟให้คุณนวลเสียที “คืนนี้ ยาวชะมัด!” เวลาเกือบจะหกโมงเช้า เจ้าของโครงการตื่นขึ้นมาพร้อมกับชุดนอนสุดเซ็กซี่ของเธอ และเมื่อได้เดินออกมาที่ระเบียงอย่างทุกวัน ก็เจอกับคนที่เพิ่งออกกะ กำลังจอดจักรยานของตัวเองเอาไว้หน้าบ้านตนเอง “เอาเข้ามาสิ มาจอดเอาไว้ข้างในก็ได้ ฉันไม่ถือหรอก” เธอตะโกนออกไป ทำให้คนที่กำลังตื่นเต้นจนไม่มีเวลาไหนสัปหงกเลยทั้งคืนเงยหน้าขึ้นมอง และเมื่อเห็นเจ้าหล่อนอยู่ในชุดนอนสุดเซ็กซี่ มันก็อดจินตนาการถึงข้างในเนื้อผ้าลื่นสีไข่มุกไม่ได้เลยจริง ๆ ประตูรั้วถูกเปิดออกจากรีโมตในมือของเจ้าของบ้าน ทุกอย่างของเธอล้วนเป็นอิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมด และหลังอื่น ๆ ในโครงการนี้ก็เช่นกัน แต่สำหรับใครที่ไม่ต้องการ เจ้าหล่อนก็ลดราคาให้ แม้มันจะสะดวกสบาย แต่ค่าบำรุงรักษาก็โหดใช่เล่น หลายครอบครัวจึงเลือกที่จะใช้ระบบธรรมดาดีกว่า จักรยานคันเก่าถูกจอดเอาไว้ข้างยนต์คันหรู เมื่อได้มองใกล้ ๆ แล้ว มันเหมือนกับเป็นอัญมณีชิ้นหนึ่งเลยก็ว่าได้ ทั้งดูดี และราคาแพง ชาตินี้ทั้งชาติ แดนไทคนนี้ จะมีปัญญาเป็นเจ้าของมันหรือเปล่านะ “เข้ามาสิ” ประตูบ้านเปิดออกโดยไม่รู้ตัว รู้อีกทีก็มีเจ้าของบ้านมายืนรอเสียแล้ว “คือ... จะดีหรือครับ คนอื่นเขา...” “เข้ามาเถอะ เรื่องของคนอื่นฉันไม่สนหรอก” เจ้าตัวนำเข้าไปก่อน เธอช่างกล้า ที่ออกมาพบชายหนุ่มทั้ง ๆ ที่อยู่ในชุดนอนเปิดเผยร่างกายเสียขนาดนี้ แดนไทตามเข้าไปตามคำเชิญชวน เมื่อเห็นเจ้าของบ้านกำลังทิ้งตัวนั่งลงบนชุดโซฟาหรูใจกลางบ้าน เขายิ่งทำตัวไม่ถูก “จะให้ผมไปเปลี่ยนตรงไหนหรือครับ?” “ห้องนอนฉัน มันมีดวงหนึ่งที่ไม่ติด ฉันซื้อมาให้แล้ว ช่วยหน่อยนะ” นวลฉวีวางกล่องหลอดไฟขนาดเท่าฝ่ามือไว้ตรงโต๊ะตัวเล็กตรงหน้า ก่อนที่ร่างสูงหุ่นกำยำจะเข้ามาหยิบมันไป แต่ก็ไม่พลาดแอบมองเนินอกอิ่ม ที่โผล่ออกมาจากชุดนอนนั่น มันคงนิ่มน่าดูหากได้ลองจับ “ข้างบนนะครับ” “อืม” ‘เก็บอาการไม่เก่งเลยจริง ๆ น่ารักจัง’ หญิงสาวที่ผ่านโลกถึง 32 ปีแล้ว จะไม่รู้เชียวหรือว่าชายคนนี้ต้องการอะไร ดวงตากลมหวานมองตาร่างสูงแสนกำยำเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสอง มันมีห้องของเธอและห้องอื่น ๆ รวมกัน 4 ห้อง แม้ไม่ต้องบอก เขาก็น่าจะเดาถูกว่าห้องนอนเจ้าหล่อนอยู่ตรงไหน ประตูห้องถูกเปิดออกเพราะมันไม่ได้ล็อกเอาไว้ และเมื่อเข้ามา กลิ่นหอมอ่อน ๆ ก็เข้าปะทะจมูกโด่งเข้มทันที นี่สินะ กลิ่นของผู้หญิงคนนั้น ช่างเหมาะดีจริง ทั้งหอม และเซ็กซี่เป็นบ้า! สายตาดันเหลือบไปเห็นตะกร้าผ้าใกล้ ๆ ชั้นในลูกไม้สีแดงสดถูกถอดเอาไว้ เหมือนต้องการโชว์ให้เห็นว่าเจ้าหล่อนไซซ์อะไร ทำเอาคนมองดูถึงกับใบหน้าแดงก่ำ “ใหญ่แฮะ” แดนไทสะบัดหัวเบา ๆ ไล่ความคิดบ้า ๆ ออกจากสมอง ก่อนจะมองดูว่าไฟดวงไหนกันแน่ที่ขาด ซึ่งมัน... อยู่ตรงเตียงนอนพอดี “ขึ้นไปได้หรือเปล่าเนี่ย?” “ขึ้นไปได้สิ ก็เตียงมันขวางอยู่ไม่ใช่เหรอ?” เสียงหวานทำเอาร่างสูงสะดุ้ง หันขวับมามองหญิงสาวเจ้าของบ้าน กำลังกอดอกยืนพิงขอบประตูมองเขาอยู่ “นายเนี่ย ขี้เกรงใจจังเลยนะ” ‘น่ารักจัง’ “ต้องเกรงใจสิครับ ก็คุณนวลเป็นเจ้านายผมนี่” เขายิ้มแฮะ ๆ ให้หญิงสาว ก่อนจะตรงดิ่งไปตรงเตียงกว้าง มันยังไม่ถูกพับจัดเก็บให้เรียบร้อยเท่าไหร่ เขาเลยทำการพับผ้าห่มให้ ก่อนจะมีอะไรบางอย่างร่วงลงมาดังตุบ! “เออ...” แดนไทถึงกับหน้าแดงแปร๊ด ทั้ง ๆ ที่ของชิ้นนี้ มันก็เป็นที่คุ้นตาดี ผิดแค่ดูไม่เหมาะกับคนใช้เสียเท่าไหร่ “คือว่า...” “มันก็ต้องมีบ้างไม่ใช่เหรอ?” นวลฉวีเดินไปหยิบเจ้าแท่งหรรษาของตัวเองมาไว้กับมือ ก่อนจะช้อนสายตามองชายหนุ่มซึ่งกำลังมองตัวเธอไม่วางตา “แล้วของนายละ... เมื่อเทียบกับอันนี้” เรียวนิ้วค่อย ๆ ลูบดิลโด้เสมือนจริง กรีดนิ้วตามส่วนเว้าโค้งของมันช้า ผนวกกับแววตาแสนเซ็กซี่ที่จ้องมองลึกเข้ามาในดวงตาเข้ม ทำให้คนมองอย่างแดนไทขนลุกไปทั้งกาย หากเจ้านั่นเป็นของเขา คงรู้สึกดีไม่น้อย “ก็... อาจจะ... ใหญ่กว่าครับ” เขาตอบอ้อมแอ้ม ไม่รู้เลยว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ “ผมว่า... คุณนวล จะ...” “เปลี่ยนหลอดไฟเถอะ” นวลฉวีหันหลังให้ และเดินตรงไปยังประตูที่เก่า ไม่รู้ว่าตัวเองทำผิดตรงไหนหรือเปล่า แดนไทยหันกลับมาและทำงานของตน ถอดถุงเท้าออก ก่อนจะขึ้นไปเหยียบบนเตียงกว้าง เพียงไม่นาน หลอนไฟที่ขาดก็ถูกเอาออก พร้อมใส่หลอดใหม่เข้าไปแทน “แดนไทมีแฟนหรือยัง?” จู่ ๆ เธอก็ถามขึ้น พร้อมตรงมาที่ชายหนุ่มอีกครั้ง “ยะ... ยังครับ ผมไม่ค่อย... ไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่” “แล้วไม่อยากเหรอ?” “หมายถึงอยากมีแฟนหรือครับ?” “เปล่า... ฉันหมายถึง... อยากเอาฉันต่างหาก” “ครับ!?!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more