กัปตันบารอนเดินกลับมาทรุดตัวลงนั่งบนเตียงหนานุ่ม มือใหญ่ลูบไล้แผ่วเบาที่แก้มเนียนแดงปลั่งแล้วเอ่ยขอร้องเพื่อนรัก
“เรนย์...เราอยากให้นายทำเอกสารเข้าเมืองให้เอ่อ...เพื่อนของเราหน่อย”
“ใคร? ดี ทีสต์ น้ำเสียงของนายบ่งบอกว่าเธอมีความสัมพันธ์มากกว่าเพื่อนน่ะ”
เรนย์ เอ่ยถามกลั้วหัวเราะ ออกจะแปลกใจอยู่เล็กน้อยที่กัปตันเรือผู้ยิ่งใหญ่เอ่ยปากร้องขอความช่วยเหลือ
“นายรู้ได้ไงว่าเป็น ‘เธอ’ เรายังไม่บอกสักคำว่าเป็นผู้หญิง”
กัปตันบารอนย้อนถามเสียงห้วนด้วยความขุ่นเคืองเล็กน้อยที่เพื่อนรักรู้เท่าทันตนเอง
“ไม่ต้องบอกก็รู้ เพราะน้ำเสียงของนายมันบ่งชี้ชัดอยู่แล้ว เราชักอยากเห็นหญิงงามที่ทำให้กัปตันเรือผู้ยิ่งใหญ่ต้องร้องขอความช่วยเหลือจากเราเสียแล้วสิ”
“ไม่เกิน 2 อาทิตย์ได้เห็นแน่” บารอนเอ่ยประชดประชันเพื่อนรักด้วยความโมโห “เธอไม่มีเอกสารติดต่อสักอย่าง เราอยากให้นายทำเอกสารคนเข้าเมืองให้”
“ได้ ไ
