เชลยรักสีคราม

บทที่ 6

กัปตันบารอนก้มมองหญิงสาวที่เกาะขาแข็งแกร่งเขาไว้แน่น ก่อนจะสะบัดขาออกกัดฟันกรอดแข็งใจเอ่ยปากไล่อีกครั้ง

“ลุกซ์! ลากตัวเธอออกไป!”

“ไม่! ขอร้อง...กัปตันดี ทีสต์ นลินขอร้อง จะให้นลินทำงานบนเรือเยี่ยงทาสก็ได้ นลินยอมทั้งนั้น แต่อย่าให้นลินลงจากเรือตอนนี้เลย”

หญิงสาวเกาะขากัปตันหนุ่มไว้อีกครั้ง คราวนี้เธอร้องขอเว้าวอนทั้งน้ำตา บารอนกำมือแน่น กัดฟันกรอดกำลังต่อสู้กับความรู้สึกของตนเองอย่างหนัก การส่งเธอลงจากเรือให้ไปเผชิญหน้ากับไอ้เสี่ยพารุณก็ใช่ว่าจะดี แต่ถ้าให้เธอร่วมเดินทางไปในท้องทะเลไกลนับพันๆ ไมล์ที่เต็มไปด้วยอันตรายทั้งจากภัยธรรมชาติและโจรสลัดที่โหดเหี้ยมฆ่าได้แม้กระทั้งเด็กและผู้หญิงก็ยิ่งน่ากลัวกว่าหลายสิบเท่านัก

ในตอนแรกลูกเรือเดอะรอยัล อาดามัส มองหญิงสาวด้วยสายตาหื่นกระหาย แต่ตอนนี้ทุกคนกลับมองหญิงสาวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสารและทนเห็นหญิงสาวที่น่าเวทนาร้องไห้อ้อนวอนต่อกัปตันผู้ใจแข็งไม่ได้ จึงพากันสะกิดและพยักพเยิดให้มาร์คเอ่ยขอร้องแทนหญิงสาว

“กัปตันครับ ให้เธอไปกับพวกเราเถอะครับ”

“นายก็รู้ว่าเส้นทางที่เราจะผ่านไปมันน่ากลัวแค่ไหน ถ้าหากเธอถูกจับได้เธอต้องตายทั้งเป็น”

กัปตันบารอนเอ่ยบอกความเป็นจริงที่แสนน่ากลัวที่ลูกเรือทุกคนต่างก็รู้ดี หญิงสาวที่แสนสวยหวานอย่างนันท์นลินไม่มีทางถูกฆ่าตายง่ายๆ แต่เธอจะถูกลูกเรือนับสิบนับร้อยคนทำลาย หลังจากนั้นจะถูกส่งไปขายยังตลาดทาสซึ่งไม่ได้หยุดอยู่แค่นี้ เธอจะถูกขายทอดตลาดไปเรื่อยๆ จนกว่าร่างกายเธอจะหมดสภาพหรือหมดลมหายใจ

ลุกซ์ ต้นหนเรือ ชายผู้มากด้วยประสบการณ์ชีวิต เขาอยู่กับครอบครัวดี ทีสต์มาช้านานเคยเห็นกัปตันหนุ่มตั้งแต่สมัยเด็กๆ จนกระทั่งโตมาเป็นกัปตันเรือผู้เก่งกาจ เขารู้ดีว่าสิ่งที่บารอนเอ่ยออกมาก็เพื่อเป็นการกันหญิงสาวที่แสนอ่อนหวานออกไปจากตัวเท่านั้นเอง เขาเชื่อว่าถ้าเรือเดอะรอยัล อาดามัส ถูกโจมตีจากโจรสลัด กัปตันบารอนไม่มีทางปล่อยให้หญิงสาวถูกจับตัวไปได้ง่ายๆ กัปตันจะต่อสู้เพื่อหญิงสาวจนวินาทีสุดท้าย เขาแอบสังเกตนัยน์ตาสีทองที่จ้องมองหญิงสาวด้วยแววตาแข็งกระด้าง แต่ถ้าหากมองลึกๆ ลงไปจะเห็นถึงความอ่อนโยนห่วงใยที่กัปตันหนุ่มพยายามเก็บซ่อนไว้ไม่ให้ใครเห็น

ลุกซ์เดินเข้าไปประคองให้หญิงสาวลุกขึ้นยืนเคียงคู่กับกัปตันหนุ่มที่ใจแข็งดุจหินผา เขาแตะแขนกัปตันบารอนเบาๆ ก่อนจะเอ่ยออกมาสั้นๆ

“บารอน! ทำตามที่ใจต้องการเถอะ”

“กัปตันครับ ให้เธอไปด้วยเถอะครับ พวกเราขอร้อง ถ้าหากเจอโจรสลัดจริงๆ เราพร้อมที่จะปกป้องเธอให้รอดพ้นจากอันตราย” มาร์คเอ่ยขอร้องอีกครั้ง

กัปตันบารอนหันไปมองลุกซ์ ต้นหนเรือที่รู้ใจเขาไปทุกอย่าง พอหันกลับไปมองลูกเรือต่างก็พากันพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของมาร์ค ทุกคนยืนยันที่จะปกป้องหญิงสาวที่พวกเขาไม่รู้จักแม้แต่ชื่อเสียงเรียงนาม

นันท์นลินรู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจของลูกเรือเหล่านี้ พบเจอกันแค่ไม่กี่นาที แต่พวกเขากลับเต็มใจที่จะปกป้องเธอด้วยชีวิต หญิงสาวหันไปยิ้มขอบคุณทุกคนก่อนจะเอ่ยขอร้องกัปตันอีกครั้ง

“กัปตันดี ทีสต์คะ ให้นลินไปด้วยนะคะ นลินจะทำงานทุกอย่างเหมือนลูกเรือของกัปตัน”

“ไม่! งานเหล่านี้ลูกเรือของฉันเขาทำดีอยู่แล้ว บนเรือเดอะรอยัล อาดามัส ไม่มีตำแหน่งว่างสำหรับคนโกหกอย่างเธอ”

กัปตันบารอนเอ่ยปฏิเสธเสียงแข็งก่อนจะก้าวเท้าออกห่างจากร่างบางหอมละมุน

เคยมีเสียงเล่าขานกันว่าคนในตระกูลดี ทีสต์ใจแข็งดุจดังหินผา ถึงตอนนี้ลูกเรือเดอะรอยัล อาดามัสเพิ่งประจักษ์แจ้งกับสิ่งที่เคยได้ยินมา

นันท์นลินน้ำตาคลอ เธอเม้มริมฝีปากไว้แน่นด้วยความรันทดอดสู เคยถูกพ่อบังเกิดเกล้าบังคับให้ขายตัวขัดหนี้พนันมานักต่อนักแล้ว ครั้งนี้เธอจะเสนอขายตัวเองบ้าง เธอจะขายให้คนที่กล้าซื้อ...และกล้าที่จะปกป้องเธอ หญิงสาวยกมือปาดน้ำตาออกจากดวงตาคู่สวย กล้ำกลืนก้อนสะอื้นลงคอใบหน้างามเชิดขึ้น นัยน์ตากลมโตดำขลับจ้องมองลูกเรือและหยุดนิ่งตรึงอยู่ที่กัปตันดี ทีสต์ ด้วยสายตาเด็ดเดี่ยว มือบางปลดเสื้อเชิ้ตสีดำที่ถูกโยนให้ก่อนหน้านี้ออกจากเรือนกายเผยให้เห็นเรือนร่างอรชรงดงามดังประติมากรรมชิ้นเลิศ เสียงที่เอ่ยพูดออกมาทำให้คนทั้งลำเรือเงียบกริบ

“กัปตันดี ทีสต์คะ ไม่กี่นาทีที่ผ่านมาคุณกล่าวหาว่านลินเป็นอีตัว ตอนนี้นลินจะเป็นเหมือนที่คุณว่า

ใครก็ได้ที่จ่ายเงินให้นลินหนึ่งล้านบาทและยอมให้นลินอยู่ในห้องเคบินแคบๆ ด้วย นลิน...จะยอมเป็นนางบำเรอให้กับคนนั้นทันที”

กัปตันบารอนแห่งเดอะรอยัล อาดามัส กรุ๊ป ถูกตรึงอยู่กับที่ด้วยคำประกาศขายตัวที่ชัดเจนท้าทายของนันท์นลิน เลือดขึ้นหน้าทันทีที่ได้ยินคำประกาศ นัยน์ตาสีทองลุกโชนด้วยไฟพิโรธพร้อมที่จะแผดเผาหญิงสาวให้กลายเป็นจุน เขาหันขวับไปมองหญิงสาวที่ยืนนิ่งเม้มริมฝีปากแน่นกำลังมองสบตากับเขาอย่างท้าท้าย

ขาแข็งแกร่งก้าวเท้ายาวๆ เข้าไปหาหญิงสาวที่แทบจะยืนเปล่าเปลือยต่อหน้าลูกเรือทั้งลำ

“เธอไม่มีสิทธิ์ขายตัวให้ใครทั้งนั้น”

กัปตันบารอนกระชากตัวหญิงสาวมากอดไว้แน่นพลางกระซิบสั่งเสียงลอดไรฟัน ใบหน้าคมแดงก่ำถมึงทึงน่ากลัว เมื่อประกาศให้หญิงสาวรับรู้แล้ว เขาก็หันมาจ้องมองลูกเรือทุกคน

“เธอ...นันท์นลิน เป็นสมบัติของกัปตันบารอน ดี ทีสต์ ใครหน้าไหนก็อย่าบังอาจคิดจะซื้อเธอ”

กัปตันบารอนประกาศให้รับรู้ทุกคนก่อนอุ้มหญิงสาวไว้ในอ้อมแขนพาเดินตรงไปยังห้องเคบิน

ลูกเรือเดอะรอยัส อาดามัส ต่างก็พากันอมยิ้ม ไม่มีใครคิดอาจหาญกล้าแตะต้องผู้หญิงของกัปตันผู้เลื่องชื่อลือนาม ทุกคนต่างก็เห็นฟ้องต้องกันว่าผู้หญิงที่กล้าบ้าดีเดือดแบบนี้ถึงจะเหมาะสมกับกัปตันบารอน ดี ทีสต์

“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ฉันจะขายตัวให้คนอื่น ใครก็ได้ที่ไม่ใช่คุณ”

นันท์นลินพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากอ้อมแขนแข็งแกร่งปานเหล็กไหล เธอรู้ว่าคนที่สามารถคุ้มครองเธอให้รอดปลอดภัยจากเสี่ยพารุณได้ก็มีแค่กัปตันดี ทีสต์ คนเดียวเท่านั้น แต่ตอนนี้เธอทนอยู่กับคนที่มองเธออย่างดูถูกดูแคลนไม่ได้

กัปตันบารอนกระชับร่างนุ่มให้อ้อมแขนให้แน่นขึ้น ใบหน้าคมสีแทนก็คอยเบี่ยงหน้าหลบเล็บแหลมๆ ที่หยิกข่วนจนเขารู้สึกแสบไปทั้งหน้า

“นลิน!...หยุดดิ้นเดี๋ยวนี้”

กัปตันบารอนสั่งเสียงเข้มลอดไรฟัน ยิ่งคนในอ้อมแขนดิ้นมากเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้อกอวบอิ่มนุ่มมือชนกับอกกว้างแข็งแกร่ง เขากัดฟันกรอดๆ ระงับความต้องการที่กำลังปะทุขึ้นมาคับแน่นจนร้อนผ่าวสั่นสะท้านไปทั่วกาย เท้าหนาหนักในรองเท้าหนังแท้เตะประตูเคบินให้เปิดออกกว้างแล้วพาร่างบางระหงเข้าไปในห้องน้ำ

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ไอ้กัปตันบ้า”

หญิงสาวผงกหัวขึ้นตวาดแว้ดใกล้ๆ ใบหูอีกฝ่าย มือบางยกขึ้นไปข่วนทุกอย่างที่ขวางหน้าซึ่งก็ทำให้หน้าอกและใบหน้าของกัปตันหนุ่มมีเลือดออกซิบๆ

“บอกให้หยุดดิ้น”

กัปตันบารอนตะโกนสั่งด้วยความโมโห เกิดมาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนดื้อและไม่เชื่อฟังคำสั่งของเขาเท่ากับนันท์นลินมาก่อนเลย

“ไม่หยุด!”

เมื่อเจอน้ำเสียงทุ้มหวนตะคอกใส่ หญิงสาวก็ตะคอกกลับเช่นเดียวกัน เท่านั้นยังไม่พอ เธอยังผงกหัวขึ้นแล้วกัดเข้าไปที่ใบหูของกัปตันหนุ่มเต็มแรง