ราวกับถูกฉุดกระชากให้ฟื้นจากความตายด้วยคำสั่งที่ตวาดลั่น นันท์นลินทะลึงพรวดลุกขึ้นแล้วไอแค๊กๆ สำลักน้ำทะเลออกมา
“ฟื้นแล้ว คุณนลินฟื้นแล้ว” ลูกเรือต่างก็ตะโกนร้องกอดกันกลมด้วยความดีใจเมื่อเห็นหญิงสาวฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง
“ขอบคุณพระเจ้า”
บารอนเอ่ยพึมพำด้วยความโล่งอก ช่วยทุบแผ่นหลังเบาๆ ขณะที่นันท์นลินไอสำลักน้ำทะเลออกมา
“แก...ไอ้บ้า ไอ้กัปตันบ้า”
เมื่อมีเรี่ยวแรงพอ นันท์นลินก็กางปีกโผเข้าหาคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ทันที ทั้งเล็บ ทั้งหมัดเล็กๆ ทุบข่วนลงไปอย่างไม่ยั้ง
กัปตันบารอนนั่งเงียบเม้มริมฝีปากแน่นไม่ขัดขืนต่อต้านปล่อยให้นันท์นลินทุบตีตามอำเภอใจจนเธอเหนื่อยแล้วเอนกายมาซบหน้ากับอกกว้างแข็งแกร่งพร้อมกับสะอื้นร้องไห้ออกมาจนตัวโยน
“ทำไมคุณใจร้ายกับนลินแบบนี้”
นันท์นลินครางต่อว่ากัปตันดี ทีสต์ ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาสั่นเครือขณะที่ซบหน้าร้องไห้กับอกกว้าง
“ขอโทษนลิน...ฉันขอโทษ...”
กัปตันบา
