“มีอะไรหรือเปล่าครับกัปตัน”
ลุกซ์ ต้นหนเรือลุกขึ้นยืนตามกัปตันพร้อมกับเอ่ยถามด้วยความสงสัย เขาหันไปมองมาร์คที่กำลังมองมาด้วยสายตางงๆ เช่นเดียวกัน
กัปตันบารอนไม่ตอบคำถามของลูกเรือ เขากัดฟันกรอดกำมือแน่น ลุกเดินออกไปจากห้องทำงานอย่างรวดเร็ว เป้าหมายของเขาคือนันท์นลิน...ถ้าเดาไม่ผิดเธอต้องอยู่บนดาดฟ้าเรือแน่นอน
เมื่อเดินเป็นวิ่งมาถึงดาดฟ้าภาพที่เห็นอยู่เบื้องหน้ายิ่งทำให้อารมณ์ของเขาปะทุเดือดพล่านยิ่งกว่าเดิม นอกจากนันท์นลินจะกล้าขัดคำสั่งเขาแล้ว เธอยังนั่งหัวเราะร่วนแจกยิ้มให้กับบรรดาลูกเรือทุกคนที่นั่งห้อมล้อมเธออยู่ เขายืนนิ่งกำมือแน่นจนเส้นเอ็นตรงข้อมือปูดโปน ริมฝีปากสีสดเม้มเข้าหากันเป็นเส้นตรง กล้ามเนื้อทุกส่วนตึงเขม็งด้วยความโกรธ ไม่เคยมีใครกล้าขัดคำสั่งของกัปตันดี ทีสต์ แม้แต่ครั้งเดียว เขาจ้องมองหญิงสาวที่กำลังก้มมองอะไรบางอย่างบนพื้นเรือเขม็ง เส้นผมยาวดำขลับที่เขารู้ดีว่านุ่มแ
