ลุกซ์ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจกับความปากแข็งใจแข็งของเจ้าแห่งท้องทะเลสีคราม เขาสืบเท้าเข้ามาใกล้ร่างสูงใหญ่ของกัปตันหนุ่มพลางเอ่ยถามเสียงแผ่วเบาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง
“ทำไมกัปตันต้องเอ่ยพูดตัดเยื่อใยขนาดนั้นด้วยล่ะครับ”
กัปตันบารอนมองไปยังทิศทางที่นันท์นลินวิ่งจากไปเมื่อสักครู่แล้วเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเจ็บปวดระคนเป็นห่วงหญิงสาว
“ให้นันท์นลินโกรธเรามากๆ นั่นแหละดีแล้ว โกรธจนไม่ยอมขึ้นมาบนดาดฟ้าเลยยิ่งดี”
“กัปตันเกรงว่าไอ้เลอร์กิ้นส์มันจะเห็นคุณนันท์นลินใช่มั้ยครับ”
จอห์นนี่ซึ่งยืนบริเวณเดียวกันได้หันไปมองเรือลำใหญ่ที่แล่นตามเข้ามาใกล้ทุกขณะนาทีแล้วหันกลับมาเอ่ยถามกัปตันหนุ่มที่เผยความกังวัลให้เห็นทั่วใบหน้าคมเข้ม
“ป่านนี้มันคงเห็นแล้ว พวกนายเตรียมอาวุธให้พร้อมเราจะลงไปดูนันท์นลินก่อน”
เพราะแววตาที่แดงก่ำมองมาอย่างตัดพ้อต่อว่าพร้อมด้วยน้ำตาที่เอ่อคลอเบ้าทำให้เขาไม่อาจใจแข็
