Üzerimdeki kırmızı yazlık elbisemi düzelterek aynadan son kez kendime baktım. Çok güzel gözüküyordum.
Bu sabah erken uyanmıştım ve hemen hazırlanmıştım. Şimdi ise önce Poyraz’ı odasından alacaktım. Sonrasında ise beraber kahvaltıya gidecektik. Tabi Poyraz’ın henüz bundan haberi yoktu ama olsundu.
Çantamı alarak kapımı kilitleyip odamdan çıktım. Duraksamadan karşı odaya geçerek kapıyı tıklatıp beklemeye başladım. Kapı çok geçmeden açıldığında karşısında beni gören Poyraz şaşkınlıkla:
-İpek böceği, saat henüz çok erken hayırdır? Diye sordu. Gülümseyerek:
-Bana arabanın anahtarı lazım. Rica etsem verebilir misin ? Diye sordum. Poyraz anahtarı içeriden alarak bana uzatıp:
-Tabi alabilirsin. Önemli bir durum mu var? Dedi. Başımı sorun olmadığını belirtir şekilde sallayarak:
-Hayır sorun
