บทที่16
“ข้าแอบพบเจอกับคุณชายเหวินมาพักใหญ่แล้วเจ้าค่ะ” นั่นเป็นคำพูดของอีจาง
“จริงหรือทำไมเจ้าไม่บอกข้าข้าจะได้ส่งเจ้ามาอยู่จวนตระกูลโจวนี่”
ชิงหลันทำเป็นว่านางไม่เคยรู้เรื่องมาก่อน แน่นอนว่านอกจากการออกไปข้างนอกบ่อยครั้งของหญิงสาวแล้วเรื่องอื่นก็แทบจะไม่มีอะไรเลยแม้แต่น้อย
“ใต้เท้าโจว แล้วเช่นนี้จะทำเช่นไรดี”
คนมีอายุส่ายหน้า เพราะเขาเองก็มิรู้จะทำเช่นไร แค่วันนี้ขายขี้หน้าต่อหน้าธารกำนัลก็ไม่รู้จะทำเช่นไรแล้ว
“เอาเช่นนี้คุณหนูตระกูลอวิ๋นสินะ สาวใช้คนนี้ตระกูลโจวจะรับมาก็แล้วกัน” จบคำของใต้เท้าโจวเสียงของแม่นางอวี๋ก็ดังขึ้น
“ทำเช่นนั้นได้อย่างไรเจ้าคะ แล้วข้าเล่า”
ใต้เท้าส่ายหน้า “เจ้าก็คงต้องรับเข้ามาด้วย ทำงามหน้าเสียขนาดนั้นแล้วแต่ถ้าเข้ามาแล้วยังไม่รู้จักขนบธรรมเนียมที่ดีข้าก็จะไม่ไว้หน้าแล้วนะ” ใต้เท้าโจวพูดราวกับกำลังเลือกซื้อผักปลา หยิบได้หยิบมาก่อน จะทำกินวันไหนค่อยค
