AYVAZ’DAN…
Akşam üzeri Köroğlugiller oğulları ile geldiler köy evine. Kapıda karşılamak için bekliyordum. Önce Ateş Alp indi beni görünce koşarak geldi.
“Amca”
“Aslanım” edim sıkıca sarılırken. Kulağına fısıldadım.
“Anana yakalanmışsın?”
“Boş ver hallettik biz.”
“Paşam benim sen yine de diklenme annendir.”
“Diklenebilen var mı acaba? Bana dolma sardırdı babama yaprak açtırdı. Adam paşa biliyorsun değil mi?”
Kahkaha attım.
Aslanım benim dedim yeniden.
“İz teyzemi almışsın.”
“Aldım aslanım senin de yardımlarınla.”
“Ne zaman istersen amca” dedi. Bu çocuk bambaşkaydı. Kapıda karımı görünce “İz teyze hoş geldin” diye ona yöneldi. Ben de Köroğlugillere.
“Hoş geldiniz.”
“Hoş bulduk aslanım” dedi Köroğlu.
“Bakıyorum gene amca yeğen aranızdan su sızmıyor. Siz iki dana neyin peşindesi
