İLKAY ZEYNEP’TEN…
Organ mafyasının çökertildiği haberi ile attığım sevinç çığlıklarını burada bulunan bir sürü insan sanki yargılamadan izliyordu. Önce kucağımdaki Asena’yı öptüm. Sonra duramadım onu bırakıp haberi getiren albaya sarıldım.
Adı neydi Ufuk’tu sanırım.
“Çok teşekkür ederim albayım” dedim. Bu insanlar ne garip kadının biri sarıldığı halde anlayışla baktı yüzüme.
“Görevimizdi sayın valim” dedi.
“Tek göz?” diye sordu Tüpgaz.
“Son anda elimizden kaçtı komutanım. Fakat çok uzaklaşamaz ya da yaşayamaz” anlamak için yüzüne baktım.
Bana açıklama yapmak ister gibi “Bıçak öyle bir bıçak salladı ki artık sakat” gösterdiği albaya baktım.
Adı neydi Ercüment. Ercü diyorlardı. Bu sefer o konuştu.
“Öldüremedim” dedi esefle kendini kınıyor gibiydi. Aynı esefli hali Tuna denilen albay
