AYVAZ’DAN…
Gönlümün sultanı kalbimin sahibi Çiçek’imin ölümünde silah arkadaşımın payı olabileceğini öğrenmiştim. Gece sakinleştirici ile uyuşturdular lakin sabaha karşı uyandığımda aklım başımdaydı. Köroğlu Begüm’ü bırakamadığı için kalmamıştı muhtemel lakin her bir kata bir pars üyesini yerleştirmişti. Başka türlü karısı hasta olmasa siksen bu gece buradan ayrılmazdı.
Biliyordu yapacaklarımı.
Her bir katta önce Ercü’yü sonra Ufuk’u ve girişte de Ilgaz’ı atlattım.
Tek bir hedefim vardı. Ayşe Zerrin.
Bir masaya elleri kelepçelenmişti.
“Ayvaz”
“Geldin sonunda”
“Benim için geldin?”
Kapıyı kapattım.
“Senin için geldim.”
Bundan sonrası kıyametti.
AYŞE ZERRİN’DEN…
Gelmişti işte beni görmeye. Tam karşımda duruyordu. Birazdan alıp gidecekti beni buradan. Bitecekti bu kâbus.
“Benim
