Hindi ko alam kung ano ang aking sasabihin pero ngumiti nalang ako sa lalaki kasi mukhang hindi naman siya masama at nakikita ko din ito sa kanyang mga mata at dahan-dahan na bumaba din ang kanyang tingin sa aking leeg at isang matamis na ngiti ang bumakat sa kanyang mga labi. Kasi mukhang kilala ako ng lalaking ito kahit hindi ko naman siya kilala pero kung makatingin siya sa akin ibang-iba talaga at naging maayos naman ang aking buhay habang nandito si Zen at wala naman akung naging problema maliban nalang sa sarili ko talagang problema dito. Hindi nagtagal nagpaalam nadin ako sa lalaki na uuwi na ako at inaya niya pa ako na ihatid ako pero tumanggi ako sa kanya kasi nakakahiya naman at wala naman siyang makukuha sa akin at ayaw kung magsayang pa siya ng oras sa akin.
Habang nasa daa
