Sa pagdilat ng aking mga mata anf kisame kaagad akng bumungad sa akin at isnag patak ng luha na naman ang kumawala aking mga mata kasi hanggang ngayon hindi parin ako makapaniwala na nakauwi na ako at kisame nan g kwarto ko ang aki ng nakikita ngyaon kahit kabihin pa natin na ilang araw na akung inuwi dito ni Zen hindi parin mawala ang saya sa aking puso pero nandito parin ang takot na hindi ko alam kasi paano nalang kung kunin niya din ako ulit at ibalik doon at hindi na talaga ako makabalik sa aking bahay iyon ang mga pumapasok sa aking isipan, hindi ko naman kasi maiwasan na hindi isipin ang bagay na iyon lalo pa at naranasan kuna at alam ko ang takot kapag dinala kana doon ni Zen kasi wala ka talagang laban sa oras na dinala kana niya doon. Dahan-dahan lang ako sa aking pagbangon at
