Hindi nalang ako umimik habang nakikita ko ang mga lobo nasa isang iglap lang bigla nalang sila nawala at hindi na makita habang si Zen naman ang sama ng kanyang tingin sa papalayong lobo at hindi na ako umimik ng bigla niya nalang akung hinila at hindi na ako umimik kasi kung magsalita pa ako baka kung saan na naman kami nito umabot. Hawak-hawak niya ang aking kamay habang naglalakad kaming dalawa habang nakasunod sa likod namin ang kanyang ibang kasamahan na alam kung nagpipigil parin ng hininga sa ganon katagal, siguro humihinga din sila pero sandali lang at hindi na naman takot lang nila na maamoy ang dugo ko kasi paano ba naman hindi ko alam kung bakit ito ginagawa ni Zen. Mahapdi at masakit parin ang aking kamay na sinugatan ko kanina pero hindi ako nagsasabi kay Zen kasi nga natatak
