เกิดเป็นลูกตัวร้ายใช่ว่าจะต้องร้ายเสียหน่อย

ตอนที่ 9 ต้องการเก็บไว้ใช้ทำสิ่งใดกันแน่

ฉู่หว่านโจวไม่ได้รู้เลยว่าที่จริงก้อนแป้งกลมในอ้อมแขนยังไม่ได้หลับสนิทแค่อยู่ในช่วงสะลึมสะลือ นางได้ยินบทสนทนาทั้งหมดทำให้พอจับใจความได้ว่าบิดาไม่ส่งสตรีผู้นั้นกลับเพราะตัดความรำคาญใจ อย่างน้อยท่านพ่อก็ไม่คิดจะหาแม่ใหม่มาให้

หลังจากเดินเล่นฟู่หวาก็กลับเรือนโดยมีแม่นมรอรับ ครั้นพอเห็นว่าคุณหนูอารมณ์ดีขึ้นมาไม่ร้องไห้หนักเหมือนคราแรกก็พลันโล่งใจ

“หิวรึยังเจ้าคะ” กวานซินหยี่เอ่ยถามด้วยรอยยิ้มทั้งยังส่งสัญญาณให้สาวใช้เตรียมอุ่นนมมาให้พร้อม

“อู!” สองแขนป้อมยกขึ้นตอบรับเพราะรู้สึกหิวอยู่บ้างเหมือนกัน

“ระหว่างรอเราไปเช็ดตัวกันก่อนนะเจ้าคะ” ข้างนอกลมแรงพัดพาทั้งละอองเกสรและฝุ่นดิน ยามกลับเรือนก็ควรตรวจสอบร่างกายคุณหนูอีกครั้งว่ามีผดผื่นขึ้นหรือไม่

“อา….อือ” เจ้าตัวเล็กส่งเสียงขึงขัง การเป็นทารกแม้จะลำบากแต่ก็นับว่าสุขสบายหากมีคนดูแลอย่างดีเช่นนี้

ผ้าสะอาดชุบน้ำแล้วบิดพอหมาดถูกซับตามผิวเนื้ออ่อนอย่างระมัดระวัง ทุกการกระทำล้วนเบามือมิให้ระคายเคืองต่อร่างกายคุณหนูเป็นอันขาด เมื่อเสร็จแล้วนมอุ่นก็พร้อมดื่มทีละคำกระทั่งอิ่มท้องก็ถูกอุ้มพาดบ่าให้ขับลมออกมา ช่วงเวลานี้ฟู่หวาเคยอับอายแทบแทรกแผ่นดินหนี แต่ผ่านไปหลายครั้งเข้ากลับเริ่มชินชา

“เจ้าเข้าไปไม่ได้!” เสียงสาวใช้หน้าห้องดังขึ้นเรียกความสนใจของคนในเรือน

“ทำไมข้าจะเข้าไปไม่ได้” คิ้วบางชนกันอีกครั้งเมื่อจำเสียงแขกไม่ได้รับเชิญได้ สตรีนางนั้นมีนามว่าฉางอ้ายฉิงกระมัง ไม่รู้ว่ามาที่นี่ด้วยเหตุอันใด

“นี่เป็นเรือนของคุณหนู ห้ามผู้ที่ไม่ได้รับอนุญาตเข้าออกโดยพลการ” ดูเหมือนว่าสาวใช้ของฟู่หวาจะพยายามอย่างมากเพื่อขัดขวางอีกฝ่าย

“ข้าคือคนของฮูหยินผู้เฒ่าที่เป็นถึงมารดาของท่านเสนาบดีฉู่ ใครกล้าขวางข้าจะรายงานให้หมด” ร่างอ้อนแอ้นยืดหลังตรงเชิดหน้าขึ้นประหนึ่งตนอยู่ในตำแหน่งใหญ่

“คนของฮูหยินผู้เฒ่าแล้วอย่างไร ที่นี่คือจวนของท่านเสนาบดี คนที่อยู่ที่นี่ย่อมเป็นคนของท่านเสนาบดี ไม่มีเหตุผลที่เราจะต้องฟังคำสั่งของ ‘คนอื่น’ ถ้าเจ้าบังอาจก้าวเท้าเข้ามาแม้เพียงครึ่งก้าว ข้าจะสั่งให้คนมาลากเจ้าไปพบนายท่าน” กวานซินหยี่ฝากคุณหนูไว้กับสาวใช้อีกคนที่อยู่ด้านในก่อนเดินออกมาหน้าเรือน ใบหน้าสวยสดงามล้ำจนคู่สนทนารู้สึกไม่พอใจมากยิ่งขึ้น สตรีหน้าตาดีเช่นนี้อยู่ใกล้ชิดบุรุษมีหรือที่เขาจะไม่ไขว้เขว

“แล้วเจ้าเป็นใครถึงกล้ามาพูดจาเช่นนี้” ความริษยาทำให้ฉางอ้ายฉิงเต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างไม่คิดจะปิดบัง

“ข้าเป็นใครก็ไม่เกี่ยวกับสาวใช้เช่นเจ้า” นางรู้มาบ้างว่าจวนหลักตระกูลฉู่ได้ส่งคนมาเนื่องจากพ่อบ้านได้บอกไว้บ้างแล้ว แต่ก็ไม่คิดว่าจะมีท่าทางไร้มารยาทเพียงนี้

“เจ้า!-” ปลายสายตาเห็นใครบางคนเดินมาเสียก่อนจึงกลืนโทสะลงท้อง

“ข้าแวะเวียนมาเยี่ยมเยือนคุณหนูตามคำสั่งของฮูหยินผู้เฒ่าแค่นั้น มิได้มีเจตนารบกวนเจ้าค่ะ” ร่างอ้อนแอ้นแสร้งตีหน้าเศร้าผิดจากเมื่อครู่ลิบลับ

“เจ้าไม่สมควรมาอยู่ที่นี่ กลับเรือนของเจ้าไปเสีย หากมีเรื่องอันใดข้าจะให้สาวใช้ไปเรียกเอง” พ่อบ้านเดินเข้ามาด้วยมีคนไปแจ้งว่าสตรีนางนี้มาวุ่นวายถึงเรือนคุณหนู ต้องโทษที่เขาออกคำสั่งล่าช้าทำให้บ่าวไพร่บางคนยังไม่ทราบว่านางมีอำนาจมากน้อยแค่ไหนในจวน หากไม่จัดลำดับให้ดีอีกฝ่ายก็จะอวดอ้างตนข่มข้ารับใช้อื่นเช่นนี้

“เป็นข้าที่คิดน้อยไป เช่นนั้นข้าขอตัวก่อนเจ้าค่ะ” นางยอบกายลงแล้วกลับเรือนโดยไม่อิดออด เพราะรู้ว่าโหลวสุ่ยหมิงคือคนสนิทของนายท่าน

สองขาขาวตรงกลับที่พักพลางสั่งไม่ให้ใครเข้ามา นางปิดประตูเรือนเก็บตัวเงียบอยู่ในห้อง จากนั้นจึงนำกระดาษออกมาเขียนจดหมายรายงานแก่เจ้านาย สถานที่แห่งนี้ไร้มือเท้าให้ใช้งานจำต้องทำทุกอย่างด้วยตนเอง ถึงกระนั้นหากสามารถอยู่ในสายตาท่านเสนาบดีฉู่ได้ล่ะก็…ยามใดที่ขึ้นนั่งตำแหน่งฮูหยิน ยามนั้นนางจะเอาคืนเหล่าผู้คนที่บังอาจมาขวางทางนางให้หมด

“ฮูหยินผู้เฒ่าคงมีแผนการอยู่ในใจ” วันนี้ที่นางแสดงตัวเพื่อดูปฏิกิริยาของทุกคนในจวนนี้ ท่านเสนาบดีเฉยชาไร้ท่าทีลุ่มหลงสาวงาม พ่อบ้านซื่อสัตย์มั่นคง แม่นมคนนั้นดูจะมีอำนาจอยู่บ้าง ที่สำคัญคือคุณหนูที่ได้รับการเอาใจใส่เป็นอย่างดี เรื่องนี้คงต้องเขียนเน้นลงไปในจดหมายด้วย

หลังจากวันนั้นไม่นานฉางอ้ายฉิงก็ได้รับจดหมายตอบกลับ ในนั้นเขียนไว้ว่า

‘ค่อย ๆ เข้าหาฉู่หว่านโจวและพยายามแย่งหน้าที่พี่เลี้ยงเด็กมาให้ได้’

ดูเหมือนว่าฮูหยินผู้เฒ่าของนางจะต้องการให้เข้ายึดครองอำนาจในเรือนหลัง ถ้าจะทำเช่นนั้นก็มีแต่ต้องขึ้นสู่ตำแหน่งภรรยาเอกให้ได้ คนอย่างท่านเสนาบดีคงใช้แผนทั่วไปลำบาก วิธีที่ดีที่สุดคือพยายามอยู่ในสายตาของเขาเข้าไว้ บุรุษใดบ้างไม่ชอบหญิงงาม

ส่วนคุณหนูตัวน้อยคงถูกเตรียมไว้ใช้เป็นหมากในกระดาน ลูกหลานขุนนางที่มีสายเลือดสตรีชั้นต่ำในกายย่อมเป็นที่น่ารังเกียจของชนชั้นสูง ไม่รู้ว่าฮูหยินผู้เฒ่าต้องการเก็บไว้ใช้ทำสิ่งใดกันแน่ คราแรกนึกว่าจะมีคำสั่งให้สังหารเสียอีก

“คงต้องเริ่มจากตำแหน่งพี่เลี้ยงสินะ” ริมฝีปากอิ่มแย้มยิ้มพึงพอใจเมื่อเรียบเรียงแผนการในหัวเรียบร้อยแล้ว ใบหน้าหยิ่งผยองของกวานซินหยี่ยิ่งทำให้นางอยากบรรลุเป้าหมายเร็วมากขึ้นไปอีก

………………………………..

………………

......................................................................................

คิดจะมายุ่มย่ามกับลูกเขา ถามเจ้าของจวนรึยังเอ่ย

ฮูหยินผู้เฒ่านี่ยังไง น่าให้ยัยหนูไปฉี่ใส่สักสองรอบ