เกิดเป็นลูกตัวร้ายใช่ว่าจะต้องร้ายเสียหน่อย

ตอนที่ 5 หว่าหวาตัวน้อยของพ่อ

หลายวันผันผ่านฟู่หวายังคงกินนอนแทบขยับไม่ไหว แขนขาที่ลีบแบนเวลานี่กลมป้อมเหมือนลูกหมูไม่มีผิด กระนั้นนางก็ยังคงกินต่อไปไม่ได้สนใจอะไร กองทัพต้องเดินด้วยท้อง ต้องกินจึงจะสามารถคิดไตร่ตรองสิ่งที่จะทำได้

“คุณหนูอิ่มแล้วหรือเจ้าคะ” น้ำเสียงอ่อนโยนเอ่ยถามพลางซับน้ำนมส่วนที่เลอะปากจิ้มลิ้มออก

“อา…อู” แก้มยุ้ยเบือนหน้าหนีช้อนอีกครั้งเป็นการบอกว่าอิ่มแล้วจริง ๆ

“เช่นนั้นเราไปอาบน้ำกันดีรึไม่เจ้าคะ” กวานซินหยี่มักพูดคุยกับเจ้าตัวน้อยเหมือนกับว่าอีกฝ่ายฟังรู้เรื่องเสมอ ซึ่งตัวนางเองก็รู้สึกเช่นนั้น

“อืออ” ร่างเล็กแจกยิ้มสดใสขณะปล่อยให้น้ำอุ่นไหลผ่านเรือนกาย ความสบายตัวทำเอาฟู่หวารู้สึกเคลิบเคลิ้มยิ่ง

‘นี่ เจ้าคิดว่าข่าวลือนั้นจริงรึไม่’

‘ข่าวไหนล่ะ’

‘ก็ที่นายท่านฉู่ลงมือกับตระกูลหยวนของท่านเสนาบดีฝ่ายซ้ายอย่างไรเล่า’

‘ดูเหมือนจะหาหลักฐานมัดตัวไม่ได้นี่ เพราะแบบนี้ฉู่หว่านโจวถึงยังรอดน่ะสิ’

ดวงตากลมเบิกโพลงทันทีที่ได้ยินชื่ออันคุ้นเคยในบทสนทนา นั่นต้องเป็นนามของบิดาไม่ผิดแน่…ไฉนจึงเหมือนเคยรู้จัก

“ส่งพวกนางให้พ่อบ้านจัดการ กำชับไม่ให้พวกปากไม่มีหูรูดมาแถวเรือนคุณหนู” ขณะที่สมองน้อย ๆ กำลังไตร่ตรองเร็วรี่ กวานซินหยี่ก็รีบลงมือไม่คิดปล่อยผ่าน

“เจ้าค่ะ” สาวใช้สองนางรีบออกไปทำตามคำสั่ง จากนั้นเสียงโหวกเหวกก็ดังขึ้นก่อนจะเงียบลงในเวลาเพียงอึดใจเดียว

เจ้าตัวเล็กนิ่งงันคล้ายตกอยู่ในภวังค์ หากท่านพ่อแซ่ฉู่ก็เท่ากับว่านางมีชื่อเต็มคือ ฉู่ฟู่หวา ส่วนบิดาคือฉู่หว่านโจว จากข้อมูลที่ได้ฟังตระกูลเรามีเรื่องกับตระกูลหยวนซึ่งมีฐานะเป็นเสนาบดีฝ่ายซ้าย ทุกอย่างเริ่มปะติดปะต่อเข้าด้วยกัน

‘ฉู่หว่านโจว….ตระกูลฉู่….คู่อริของเสนาบดีฝ่ายซ้าย…’

“คารวะนายท่าน” บรรดาข้ารับใช้ยอบกายก้มศีรษะคำนับผู้สูงศักดิ์ที่เข้ามาในเรือนข้าง กระนั้นดวงตาคมกลับจ้องมองไปที่จุดเดียว

“อุ้มคุณหนูสักหน่อยดีหรือไม่เจ้าคะ” แม่นมขยับใกล้เพื่อส่งเจ้าก้อนแป้งให้เขาอุ้ม

“ไม่เป็นไร” คำปฏิเสธนั้นทำให้ทุกคนต่างมองหน้ากัน มิใช่ว่านายท่านรักและเอ็นดูคุณหนูมากหรอกหรือ

“อุแว๊!....อุแว๊….”

ทันทีที่ร่างสูงเอ่ยจบ เสียงหวีดร้องแหลมก็แผดก้องไปทั่วบริเวณ อยู่ดี ๆ คุณหนูตัวน้อยที่ไม่เคยร้องไห้ก็ส่งเสียงดังสนั่น ยามนี้ทั้งนายทั้งบ่าวล้วนทำตัวไม่ถูกได้แต่ละล้าละลังกันถ้วนหน้า

“คุณหนู เกิดอันใดขึ้นเจ้าคะ” วงแขนอุ่นของแม่นมพยายามเขย่าปลอบหวังให้อีกฝ่ายหยุดร้อง

“ลูกข้าเป็นอะไร” คิ้วเข้มขมวดมุ่นไม่พอใจอย่างมาก ไหนพ่อบ้านรายงานว่าบุตรีของเขาไม่เคยร้องไห้เลยอย่างไรเล่า

“ไม่ทราบเจ้าค่ะ เมื่อครู่ยังหัวเราะชอบใจอยู่เลย” กวานซินหยี่เองก็สับสนไม่แพ้กัน

ท่ามกลางความงุนงงใบหน้ากลมยังคงร้องไห้ออกมาไม่หยุด จะไม่ให้นางหลั่งน้ำตาได้เช่นไรในเมื่อยามนี้รู้แล้วว่าตนมิได้มาเกิดใหม่ในยุคโบราณธรรมดา แต่ฟู่หวามาเกิดเป็นลูกสาวของตัวร้ายในนิยายต่างหาก! อีกทั้งยังเป็นนิยายที่เพิ่งอ่านจบไปเล่มเดียวเอง แบบนี้ชีวิตใหม่ก็คงมิแคล้วต้องโดนโทษประหารทั้งตระกูลกระมัง

“หรือเพราะนายท่านปฏิเสธไม่อุ้มคุณหนู บางทีคุณหนูอาจเข้าใจผิดว่านายท่านไม่รัก” พ่อบ้านหนุ่มพูดขึ้นลอย ๆ ทำเอาทุกสายตาไปตกอยู่บนกายกำยำ แน่นอนว่าในฐานะผู้นำตระกูลฉู่มีหรือจะสนใจข้อโต้แย้งที่ดูไม่สมเหตุสมผล ทารกแรกเกิดจะฟังคำพูดผู้ใหญ่รู้เรื่องได้อย่างไร

“ส่งนางมา” อ้อมแขนกว้างเข้าไปประคองร่างนุ่มนิ่มจากแม่นม การกระทำนั้นส่งผลให้รอบด้านเงียบสนิท

ดวงตาปริ่มน้ำหรี่มองคนอุ้มขณะส่งเสียงสะอื้นพลางหวนนึกถึงเนื้อหานิยายเล่มแรกที่อ่าน พระเอกเกิดในตระกูลเสนาบดีฝ่ายซ้ายและตัวร้ายคือเสนาบดีฝ่ายขวาซึ่งไม่ถูกกันมาหลายชั่วอายุคน นางเอกเป็นเพียงสาวชาวบ้านที่สู้ชีวิตจนเข้าตาทั้งพระเอกกับตัวร้าย อุปสรรคมากมายจบลงด้วยการที่พระเอกนางเอกได้ครองคู่กัน ส่วนตัวร้ายกลับยังไม่มีหลักฐานที่สามารถเอาผิดเขาได้ ทำให้คิดว่าในเล่มสองซึ่งเป็นเล่มจบย่อมต้องกำจัดตัวร้ายผู้นี้แน่นอน ยิ่งคิดใบหน้ากลมก็ยิ่งยับยู่

“หว่าหวาตัวน้อยของพ่อ เจ้าเจ็บป่วยตรงไหนหรือ” น้ำเสียงทุ้มอ่อนโยนเสียจนบ่าวไพร่แทบไม่เชื่อหู ความอบอุ่นจากอ้อมกอดบุรุษผู้นี้ทำให้เด็กน้อยสงบใจได้อย่างน่าประหลาด

เสียงร้องเงียบลงจนบรรยากาศเริ่มกลับมาเป็นปกติ แม้ฟู่หวาจะหวาดกลัวจุดจบของทั้งตนเองและบิดาแต่เรื่องราวไม่จำเป็นต้องดำเนินไปในทิศทางนั้น ในเมื่อยังไม่มีหลักฐานเอาผิดก็หมายความว่ายังพอมีทางแก้ อุตส่าห์ได้มีชีวิตใหม่ทั้งทีจะถอดใจตอนนี้ยังเร็วเกินไป ที่สำคัญ….นางสัมผัสได้ ถึงความรักความห่วงใยที่ไม่เคยได้รับจากครอบครัวมาก่อน ชายคนนี้คือท่านพ่อของนาง เขากำลังทำสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด

เอาเถิด นางตัดสินใจแล้ว ต่อให้เกิดเป็นลูกตัวร้ายใช่ว่าจะต้องร้ายเสียหน่อย ปัญหามากมายเรามาจัดการไปทีละเปราะก็แล้วกัน!

......................................................................................

หว่าหวาร้องได้ถูกจังหวะมาก คุณพ่อบ้านก็คือรีบคว้าโอกาสเลย

ท่านพ่ออบอุ่นมากกกก