เกาะมันทรา
1545 Words
ร้านอาหารอินเซท
มาริสาขับรถมาถึงร้านอาหารตามที่เขาบอก เธอไม่เคยเห็นหน้าตาตัวเป็นๆ ของเขามาก่อน ได้ยินแต่คนพูดกันว่าเขาหน้าตาดีถึงขั้นหล่อเอามากๆ เธอก็อยากจะรู้นักว่าเขาจะหน้าตาดีเหมือนอย่างที่ทุกคนพูดถึงกันหรือเปล่า
“สวัสดีค่ะ...คุณ”
“สวัสดีครับ...ผมอิทธิพัทรครับ”
เธอเดินมาหาเขาที่โต๊ะตามที่เขาบอก มองไปรอบๆ ร้านตอนแรกก็ไม่มั่นใจว่าใช่เขาหรือเปล่า จึงถามพนักงานในร้านและพนักงานก็เดินนำเธอมาที่โต๊ะตัวที่เขานั่ง
เธออึ้งทันทีที่เห็นเขาเพราะหน้าตาเขาดูดีแล้วก็หล่อเหมือนที่ทุกคนพูดถึงจริงๆ ทำไมใจเธอถึงเต้นแรงแบบนี้เธอรู้สึกได้
“เชิญนั่งครับ...คุณมาริสา”
“เอ่อ...ขอบคุณค่ะ”
เธอนั่งลงตรงหน้าเขาอย่างรู้สึกเกร็งๆ แม้กระทั่งจะสบตาเขายังไม่กล้าเลย
“คุณอยากทานอะไรไหม สั่งได้เลยนะครับ?”
“ไม่เป็นไรค่ะ...มายว่าเรารีบคุยธุระกันให้เสร็จดีกว่านะคะ เพราะดึกมากแล้ว...เอ่อ...คุณอิทธิพัทรจะได้รีบกลับไปพักผ่อน...”
“ปกติผมเป็นคนนอนดึกอยู่แล้วครับ...”
“...”
เธอเงยหน้ามองเขาและสบตากับเขาพอดี เธอจึงรีบก้มหน้าหลบสายตาของเขาด้วยความเขิลอาย
“คุณมายคุยธุระของคุณมาเลยก็ได้ครับ...”
“ค่ะ...เอ่อ...นี่เป็นเอกสารของนักธุรกิจที่จะเดินทางมาจากต่างประเทศทั้งหมด 12 ท่านค่ะ และนี่เป็นโปรมแกรมที่ทางบริษัททัวร์เราจัดขึ้น แต่ทางลูกทัวร์เรารีเควสมาเป็นพิเศษเลยคือการไปดำน้ำที่เกาะมันทราของคุณอิทธิพัทรนะคะ...มายก็เลย”
“ถ้านี่จะช่วยสร้างสัมพันธ์อันดีให้กับประเทศเรา และทำให้คนต่างชาติเห็นความสวยงามของบ้านเรามากขึ้น...ผมยินดีครับ...”
เธออึ้งไปกับสิ่งที่ได้ยินก็ไม่คิดว่าเขาจะยอมง่ายๆ แบบนี้
“คุณอิทธิพัทรพูดจริงๆ หรอคะ...?”
“ครับ...ผมยินดี แต่มีข้อเสนอ 1 เรื่อง”
“ข้อเสนออะไรคะ...?”
“พรุ่งนี้ผมจะกลับภูเก็ตแล้ว ถ้าผมจะชวนคุณมายไปเกาะมันทราด้วยกัน เพื่อไปดูสถานที่ก่อนคุณมายจะว่ายังไงครับ...?”
“เอ่อ...”
“ซึ่งมันอยู่ในข้อเสนอของผมด้วยนะครับ...”
“....”
“ผมอยากทานข้าวกับคุณมายที่เกาะส่วนตัวของผม ท่ามกลางแสงเทียนกัน 2 ต่อ 2 จะได้ไหมครับ...?”
“เอ่อ...คือ”
.....
วันรุ่งขึ้น
สนามบินภูเก็ต
อิทธิพัทรยิ้มภูมิใจที่ทำตามแผนได้สำเร็จ เธอยอมมากับเขาอย่างว่าง่ายโดยไม่ได้ปฎิเสธอะไร ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงของไอ้เลวนั่นจะใจง่ายแบบนี้ ที่อินทิราน้องสาวเขาเคยบอกไว้ว่าไอ้เลวนั่นรักคู่หมั้นมันมากยอมเธอทุกอย่าง เขาก็อยากจะรู้นักว่าถ้าเธอตกเป็นของผู้ชายคนอื่น ไอ้เลวนั่นจะทำยังไง
“อีกไกลไหมคะกว่าเราจะถึงเกาะมันทรา...?”
เธอถามเขาขึ้นหลังจากที่เดินลงมาจากรถเพื่อเตรียมจะไปขึ้นเรือ เขาที่คอยถือกระเป๋าให้เธอก็หันมามอง
“อีกประมาณ 1 ชั่วโมงครับ...”
“มาย...”
พวกเขาหันไปมองที่พิมวดี พิมวดีตามมาริสามาด้วยกันเพราะเธอไม่กล้ามากับเขา 2 คน แต่เพราะพิมวดีต้องค้างที่ฝั่ง ส่วนเธอจะต้องข้ามไปเกาะกับอิทธิพัทร 2 คน ตอนแรกเธอก็หวั่นใจ แต่ดูแล้วเขาก็ไม่น่ากลัวอะไร เพราะตลอดทางที่นั่งเครื่องนั่งรถมาด้วยกัน เขาก็คอยดูแลเทคแคร์เธอดีมากๆ ตลอดทาง จนพิวดีอดแซวไม่ได้
“ว่าไงแก...?”
“ไปกับคุณอิทธิพัทร 2 คนนะ อย่าเผลอไปปล้ำเขานะ...?”
“บ้าสิแกนี่...”
“ดูท่าเขาจะสนใจแกนะ...ฉันเห็นเขาคอยแอบมองแกตลอดเลยอะ...”
“....”
มาริสาหันไปเหล่ตามองเขาเพื่อจับสังเกตุว่ามันจริงอย่างที่เพื่อนเธอพูดจริงๆ หรอ
“ไปกันเถอะครับ คุณจะได้กลับมาไม่มืดมาก”
“ค่ะๆ ...”
“ฉันไม่เข้าใจเลย ว่าทำไมเขาถึงไม่ให้ฉันข้ามไปเกาะกับแกด้วย...?”
“ฉันก็ไม่รู้...”
“หรือว่า...เขาตั้งใจจะหลอกพาแกไปปล้ำว่ะ...?”
“อีบ้า...”
มาริสาพูดเสียงดังจนอิทธิพัทรหันมามอง เธอยิ้มแหะๆ ตอบเขากลับไป แล้วก็รีบเดินตามเขาไปเพื่อลงเรือ มาริสาหันมาโบกมือให้พิมวดีอย่างหน้ายิ้มๆ จนเพื่อนเธอต้องทำหน้าหมั่นไส้ใส่เธอ
.....
เกาะมันทรา
“สวยมากเลยค่ะ...สวยที่สุดเลย”
มาริสาตื่นเต้นมากที่ได้เห็นเกาะมันทราจริงๆ มันสวยมากๆ สวยเหมือนที่ทุกคนพูดเลย เธอลงจากเรือได้ก็รีบวิ่งไปรอบๆ บริเวณแถวนั้น มันเงียบสงบมากจนเธอหลงเคลิ้มไปกับมัน
“คุณชอบไหมครับ...?”
“ชอบค่ะ...มายชอบที่นี่ที่สุดเลย”
“ผมก็ชอบครับ ชอบ...ที่คุณชอบที่นี่”
เธอหันมามองกน้าเขานิ่งๆ และก็ตั้งสติได้เดินไปอีกทาง เขาเดินจามเธอมา
“ที่นี่ผมไม่ค่อยดัดแปลงหรือสร้างอะไรมาก ผมอยากให้มันดูเป็นธรรมชาติที่สุด...”
“ดีค่ะ ธรรมชาติดีอย่าไปดัดแปลงหรือเปลี่ยนแปลงอะไร ให้มันอยู่แบบนี้แหละดีแล้ว...”
“ถ้าคุณชอบที่นี่คุณอยากมาเมื่อไหร่บอกผมได้นะครับ ผมยินดีพาคุณมาได้อีกเรื่อยๆ ...”
“ไม่หรอกค่ะ เกรงใจคุณอิทธิพัทรแย่เลย”
“ถ้าเป็นคุณผมยินดีครับ...จะมาทุกวันหรือจะมาอยู่ที่นี่เลยก็ได้ ผมโอเค...”
เขาเดินขยับเข้ามาใกล้เธอจนเธอเคลิ้มไปกับคำพูดของเขา ใจเธอเต้นแรงมากเต้นแรงจนมันจะทะลุออกมาอยู่แล้ว
“มายว่าเราไปดูจุดที่คุณอิทธิพัทรบอกว่าจะให้ลูกทัวร์มายไปดำน้ำดีกว่านะคะ...?”
เธอเดินถอยหลังหนีแล้วหันหน้ารีบเดินนำเขาไป เขายิ้มตามรู้สึกชอบใจในความขี้อายของเธอ
“จุดนี้ครับจุดนี้เป็นจุดที่มีประการังสวยๆ ค่อนข้างเยอะ...ผมจะเตรียมสถานที่ไว้ให้ แล้วก็ให้คนมาช่วยคอยดูแลเพื่อความปลอดภัยด้วย...”
“ขอบคุณค่ะ...”
มาริสามองหน้าเขาจนเพลินในช่วงที่เขากำลังอธิบายเรื่องงาน และความรู้ที่เกี่ยวกับทะเลจนเธอลืมดูเวลาไปเลย
“เราคงต้องกลับกันแล้วละคะ เพราะนี่ก็ใกล้เย็นแล้ว...?”
“ก็ดีครับ...แต่อย่าลืมข้อเสนอของผมนะครับ...ทานข้าวรอบค่ำกับผม 2 คนคืนนี้”
“ค่ะ...แต่ขอให้มายกลับห้องไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะคะ...”
“ได้ครับ...”
เธอยิ้มให้เขาแล้วยืนจ้องหน้าเขาด้วยความรู้สึกดี ทำไมเธอถึงได้รู้สึกแบบนี้นะ
“เดี๋ยวคะ...”
“ครับ...?”
มาริสากำลังจะเดินขึ้นเรือก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนมีคนมองเธออยู่เธอจึงบอกให้เขาหยุด
“มายรู้สึกว่ามายเห็นคน...อยู่ตรงนั้น”
“ไม่มีใครหรอกครับ ที่นี่ไม่มีบ้านพักคนแล้วจะมีคนได้ยังไงละครับ...?”
เขาเอาตัวเองบังหน้ามาริสาไว้ เขาแก้ตัวออกไปจนมาริสามองหน้าเขาอย่างงงๆ เธอคิดหรือว่าเธอจะตาฝาดไป มาริสาจึงตัดสินใจเดินขึ้นเรือเพื่อกลับฝั่งไปพร้อมกับอิทธิพัทร
จนถึงมื้อค่ำตามข้อเสนอของเขา เธอยอมมานั่งทานข้าวกับเขา 2 คน โดยมีพิมวดีนั่งอยู่อีกโต๊ะไม่ห่างกันมากนัก แล้วคอยแอบส่องทั้งคู่ตลอดเวลา ซึ่งพวกเขา 2 คนดูคุยกันสนุกสนานมากจนพิมวดียังตกใจว่าทำไมเพื่อนเธอถึงดูร่าเริงเกินเบอร์ขนาดนั้น
.....
กรุงเทพฯ
มาริสาลงเครื่องมาถึงกรุงเทพฯ ก็ต้องตกใจเพราะคนที่มารอรับเธอ เป็นคนที่เธอไม่อยากจะเจอหน้าเอาซะเลย
“คู่หมั้นแกมารอรับแกเลยหรอว่ะ...ดูดิยิ้มหน้าบานเชียว...”
พิมวดีกระซิบที่ข้างหูมาริสาจนเธอทำหน้าเซ็งๆ พวกเธอทั้งคู่เดินไปหาเขา
“มาย...นุมารอมายตั้งแต่ 11 โมงเลยนะ”
“ขอบใจนะ...วันหลังไม่ต้องลำบากก็ได้”
“ไม่ลำบากเลย...นุโอเคถ้าเป็นมาย...จะให้นุทำอะไรก็ได้นุทำได้หมดแหละ...”
“อื้ม...”
“ไปที่บ้านนุเลยไหม?”
“ไปทำไม...?”
“พอดีพ่อกับแม่ของเรามาคุยเรื่องวันแต่งงานนะ เห็นบอกว่าได้ฤกษ์มาแล้วนะ น่าจะเป็นวันที่ 5 มีนาคมนี้แหละ...”
“อะไรนะ...5 มีนาคมนี้หรอ...แปลว่านี่เราเหลือเวลาอีกแค่ 1 เดือนเองนะ...?”
“อื้ม...นุดีใจนะที่เรา 2 คนจะได้แต่งงานกันแล้ว...”
พิมวดีมองหน้ามาริสาด้วยความหนักใจ แล้วยื่นมือไปจับบ่าเพื่อนเพื่อปลอบ
....
1 อาทิตย์ผ่านไป
ภูเก็ต
“ยินดีต้อนรับสู่เกาะมันทราครับ...”
- Writer
