อิทธิพัทรได้รู้ว่ามาริสาหนีออกมาจากเกาะได้ก็รู้สึกเครียดและกังวลใจมาก เขารีบขับรถไปที่หน้าบ้านของเธอเพื่อรอดูว่าเธอจะกลับมาที่บ้านเมื่อไหร่ เขาว้าวุ่นใจไปหมดทั้งเป็นห่วงเธอและก็คิดมากกลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับเธอ
“ผมให้คนไปรอดูที่ท่ารถทัวร์แล้วนะครับนายก็ยังไม่มีใครเห็นคุณมายเลยครับ...”
“แล้วที่บริษัทเธอละ...?”
“ผมให้คนไปเฝ้าแล้วครับแต่ก็ยังเงียบอยู่เลย”
เขาหงุดหงิดใจที่หาตัวเธอไม่เจอ จะเข้าไปในบ้านเพื่อถามหาเธอก็ไม่กล้าจึงได้แต่มองเข้าไปด้วยสีหน้ากังวล
“นายครับ...นั่นรถเพื่อนคุณมายครับ...”
ไอ้ไม้ชี้ให้อิทธิพัทรมองรถคันที่กำลังวิ่งเข้าไปในบ้านของเธอ เขาตั้งใจจ้องเข้าไปเห็นแค่พิมวดีเพื่อนของมาริสาที่เดินลงมาจากรถคนเดียว แล้วสักพักเธอก็เดินกลับออกมาพร้อมกระเป๋าอีก 1 ใบ
“ให้ผมตามเธอไปไหมครับนาย...?”
“อืม...ตามไปอย่าให้เธอรู้ตัว...”
“ครับ...”
พิมวดีขับรถออกมาจากบ้านของมาริ
