“พี่พิ...” เสียงกระซิบเรียกของวิไลดังขึ้นเบาๆ
“ฮืมม์...รอดูวิไล...” นางกระซิบตอบแบบปากไม่ขยับ อมยิ้มละไมบนใบหน้า คุณวิไลจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก!! เมื่อพี่สาวคนเก่งลงมือเองเรื่องมันคงสำเร็จตามความต้องการ
มนต์มีนาและคุณฤทัยออกมาจากห้องนอนหลังจากเช็ดใบหน้าจนคราบน้ำตาเหือดแห้ง วงหน้าหวานเศร้าสลด แต่พยายามปรับสีหน้ากลบเกลื่อนร่องรอยเต็มที่ ความเสียใจที่มีทำให้ทำได้ไม่ดีอย่างที่ต้องการ มนต์มีนามองตรงไปข้างหน้าอย่างไม่หวั่นไหว แอบสะท้อนใจยามมองเห็นแววตาตื่นเต้นดีใจของพี่ชาย ‘วาสนาเราคงไม่มีต่อกันใช่ไหมคะ? จึงไม่สามารถร่วมทางกันได้ แต่มนต์มีนาจะจำพี่ชาร์ลไว้ในหัวใจ จวบจนสิ้นลมหายใจก็ไม่มีทางลืม’ มนต์มีนารำพึงในใจด้วยความเศร้าสลด ก่อนจะทรุดนั่งเบื้องหน้าฝั่งตรงข้ามกับครอบครัว ‘สัตญาณุเศรษ’
สายตาชื่นชม มองวงหน้านวลใสที่เติมแต่งเพียงเล็กน้อย แต่มนต์มีนาก็สวยผุดผาดมากขึ้นกว่าเดิม ชุดผ้าโปร่งพลิ้วๆ ส
