บทที่6.ทางตัน
“อะแห้ม!!...” เสียงกระเอมกระไอปลุกสติสำนึกของมนต์มีนาให้ตื่นจากวังวนเสน่หาที่คาร์โลวมอบให้ สาวน้อยผลักอกหนาสุดกำลัง!! จนร่างกายใหญ่โตผละออกห่างอย่างไม่ทันตั้งตัว เธอหมุนตัวกลับรีบวิ่งหนีหายไปด้วยความเอียงอาย หัวใจเต้นระริก กระเจิดกระเจิงเมื่อเจอสัมผัสบางเบาไม่คุ้นเคย แต่ตอกตรึงอยู่ในความทรงจำ
“แม่?...” ชายหนุ่มครางเสียงแผ่วพร่า ดวงตาคมกล้าเบิกมองมารดาด้วยความแปลกใจ จนเผลอปล่อยให้มนต์มีนาหนีกลับบ้านไปได้อย่างไม่รู้ตัว
“แปลกใจเหรอที่เห็นแม่ที่นี่? แต่ว่า...เมื่อกี้นี้ใครหน้าตาไม่คุ้นเลย ผู้หญิงคนใหม่ของลูกหรือไงคาร์โลว เจ้าเสน่ห์ตามเคยนะลูกชายฉัน!! มาเมืองไทยไม่ถึงสามเดือน มีผู้หญิงมาส่งส่วยถึงบ้านตอนกลางค่ำกลางคืนแล้ว”
นางพูดเสียงแข็ง!! ปรายตามองอาการร้อนรนของบุตรชายด้วยสายตานิ่งเรียบ
“แม่!!...มีนาไม่ใช้ผู้หญิงแบบนั้นนะครับ มีนาคือผู้หญิงที่ผมรัก ในอนาคตเราสองคนจะแต่งงานก
