Chapter 20
"Hindi pwedeng tahimik lang tayo, Ate. Dapat sa Rupert na 'yon pinuputulan ng kamay, paa at bayag! Ang kapal ng mukha niya?!" Galit na galit na wika ni Zabina nang malaman niya ang tunay na dahilan ng kapatid.
Hinawakan naman siya sa kamay ng Ate Zara niya.
"Hayaan mo na. Ayos naman na ako ngayon. Nakatakas ako sa bangungot na akala kong papatay sa akin. Pasensya ka na, ha? Alam kong sobra kang nasaktan sa ginawa ko. Kinailangan ko kasing gawin 'yon. Kinailangan kong magpanggap na patay na para mabuhay lang. Kasi kung hindi ko 'yon gagawin, baka mabaliw na ako at kitilin ko na nga nang tuluyan ang sarili ko." Umiiyak na sabi ni Zara.
Niyakap muli ni Zabina ang ate niya.
"Shh. Ate, huwag mong sabihin 'yan. Hindi mo gagawin 'yan. Magpasalamat tayo na hindi nagtagumpay si Rupe
