บทที่16แผนพังพินาศ
ในสายตาข้า ยอมรับว่านางเป็นแค่สตรีธรรมดาทั่วไป…เมื่อคิดได้ว่าจะให้นางอยู่ดูแลมารดา ก็ยอมรับนางขึ้นมา ส่วนลี่มี่ข้าจะตามใจนางทุกอย่าง เหลียงเหว่ยยกยิ้มมุปาก อย่างน้อยขอให้นางเป็นที่เอ็นดูของมารดา…
“มิมีเจ้าค่ะ” นางไม่สบตา แต่มองไปที่ผีเสื้อที่กำลังดมเกสรดอกไม้ มี่เถิงมิรู้จะถามอันไหน จึงก้นหน้าตอบไปเช่นนั้น
“เจ้าจะโกรธข้ามิได้… เรื่องทั้งหมดถ้ามิใช่บิดามารดาเจ้า ข้ากับเจ้ามิต้องมาตกอยู่ในสถานะการณ์เช่นนี้”
“ข้ามิได้จะโกรธหรือเกลียดท่าน…ข้าเป็นบุตรคนโต ทำหน้าที่กตัญญูตอบแทนบิดามารดาเท่านั้น…ท่านอย่าได้ห่วง ว่าข้าจะรั้นท่านหรือเข้าไปสร้างปัญหาให้ท่านกับน้องสาวข้า”
“เจ้ารู้ตัวก็ดี…เพราะหัวใจข้ามีให้มี่เอ๋อร์เพียงคนเดียว…” แล้วเหตุใดเขานึกถึงใบหน้าของหลี่เฟยเฟยนะ เหลียงเหว่ยรีบสะบัดศีรษะไล่ความคิดนั้นออกไป
“ในเมื่อท่านได้บอกความในใจให้ข้าแล้ว ท่านกลับไปเถอะ ข้าขอยู่คนเด
