งานเต้นรำ 2/รวบรัดขั้นตอน

2104 Words

เพลงถูกบรรเลงขึ้นมาพร้อมกับท่านเคาน์และคิร่าที่เดินเข้าไปเต้นรำเปิดฟอล์อตามธรรมเนียม สองพี่น้องตระกูลเคนเนดี้นั้นตรึงตาตรึงใจผู้คนในห้องนี้ได้เป็นอย่างดี ความหล่อเหลาและความงดงามของทั้งสองคนทำเอาบรรดาบุรุษและสตรีในห้องจัดเลี้ยงหน้าแดงไปตามๆ กัน เลโอกอบกุมมือของเบลล่าเอาไว้ เขารู้สึกไม่พอใจเลยที่เธอกำลังยิ้มเมื่อมองดูสองพี่น้องนั่นเต้นรำ เธอชอบเคาน์เคนเนดี้รึไง!! หมอนั่นมีอะไรดีกัน!! เลโอคิดว่าเขาอาจจะต้องทบทวนเรื่องการทำงานของเธอในครั้งนี้ใหม่เสียแล้ว หรือไม่เขาก็ควรจะปฏิเสธค่าจ้างของดยุคแม็คซิมัสออกไปซะ เธอจะได้ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับเคาน์เคนเนดี้อีก!! พอเพลงแรกจบก็ถึงคราวที่ผู้คนในห้องจัดเลี้ยงจะจูงมือคู่เต้นรำเข้าไปที่ฟอล์อ เบลล่าส่งยิ้มให้ท่านดยุคพอเป็นพิธีก่อนที่เขาจะเข้ามาโอบเอวเธอเอาไว้อย่างรวดเร็ว เราใกล้กันจนเธอได้กลิ่นน้ำหอมยี่ห้อดังของเขา ใบหน้าของท่านดยุคในตอนนี้ช่างดูโดดเด่นกว่าทุกวัน สารภาพในใจว่าตอนที่พบเจอกันเธอตกใจจนลืมมองไปเลยว่าเขาในวันนี้ช่างหล่อเหลากว่าทุกครั้งที่เจอ.. ดวงตาดุจพญาเหยี่ยวของเขาจับจ้องมองที่เธอราวกับว่าเธอนั้นเป็นเพียงเหยื่อตัวน้อยๆ ของเขาเท่านั้น เบลล่าพยายามหันมองท่านอื่นเพื่อไม่ให้หัวใจของเธอเต้นแรงไปกว่านี้ แต่ทว่าด้วยระยะที่ต้องใกล้ชิดกันตลอดมันทำให้เธอนั้นหลีกเลี่ยงที่จะมองหน้าเขาได้ยากมากทีเดียว “ท่านพี่ปล่อยให้เบลเต้นรำกับคนน่ากลัวเช่นนั้นได้ยังไงกันคะ?” คิร่าเอ่ยถามโคลด์ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “ท่านดยุคโอเว่นเป็นเจ้านายเก่าของเบล นางอาจจะเอ่ยปฏิเสธได้ยากก็เลยยอมเต้นรำกับเขา” “อ๊า!!..เช่นนั้นเบลที่น่ารักของข้ากำลังถูกบังคับงั้นหรือ!!” “คงไม่ถึงกับถูกบังคับหรอกน่า นางเต้นรำกับท่านดยุคไปตามมารยาท…” “เช่นนั้นจบเพลงนี้ท่านพี่จะต้องไปขอเบลเต้นรำให้ได้นะคะ!!” โคลด์ส่งยิ้มอย่างอ่อนโยนให้น้องสาว “เข้าใจแล้วน่า..เจ้าเองก็เลือกคนที่จะเต้นรำด้วยหน่อยนะ..พี่เป็นห่วง!” “วางใจเถอะค่ะ เบลสอนข้าแล้วว่าให้เลือกคนที่หน้าตาดีที่สุดก่อน!” โคลด์หัวเราะเบาๆ “ตามใจเจ้าเลย..วันนี้เป็นวันของเจ้านี่นา” คิร่ายกยิ้มให้ท่านพี่ของเธออย่างมีความสุข เบลล่ากำลังคิดว่าเพลงนี้มันช่างยาวนาน…สายตาที่ท่านดยุคมองมามันก็ช่าง ชวนให้หัวใจของเธอสั่นไหว “เจ้า..งดงามกว่าทุกครั้งที่เจอ” เบลล่าส่งยิ้มให้ท่านดยุค ก่อนที่เขาจะจับเธอหมุน แล้วดึงตัวของเธอเข้าไปในอ้อมกอดของเขา “ทะ..ท่านดยุค!” “ก็แค่ท่าเต้น..เหตุใดต้องตกใจเช่นนั้น?” “ข้าไม่เห็นมีใครจะเต้นท่านี้เลย!!” “แล้วทำไมถึงต้องเต้นตามคนอื่น” “มันไม่เหมาะสม!!..ท่านโอบกอดข้าเอาไว้เช่นนี้แล้วคนอื่นจะคิดเช่นไร จะมีใครกล้ามาขอข้าเต้นรำอีกไหมคะ!!” เลโอมองเบลล่าก่อนจะปล่อยเธอออกจากอ้อมกอด “ทำไมถึงต้องเต้นรำกับคนอื่นอีก ข้าบอกให้เจ้ากลับบ้านพร้อมข้า…” เบลล่ารู้สึกว่าหัวของเธอมันกำลังจะระเบิดออกมา!! เธอกำลังทำงานให้เขาไม่ใช่เรอะ!! แล้วเหตุใดเขาจะต้องมาขัดขวางงานของเธอที่เขาเป็นคนสั่งให้เธอทำด้วยฟะ!! “ข้ากำลังทำงานให้ท่านดยุคนะคะ แล้วสิ่งที่ท่านกำลังทำตอนนี้มันกำลังทำให้แผนการที่ข้าวางมาทั้งหมดพังทลายลง…” เลโอหันมองไปทางอื่น “ข้าไม่เห็นว่าแค่เจ้ากลับเร็ว…มันจะทำให้เสียแผนตรงไหน..” เพลงจบลงพอดี เบลล่าก็เลยถือโอกาสเดินหนีออกมาจากเขาซะเลย เธอยกมือขึ้นมากุมหัวใจเอาไว้ ให้ตายเถอะ!! การใกล้ชิดที่มันเกินพอดีนี้ ทำเอาหัวใจของเธอมันจะระเบิดออกมาเลยทีเดียว!! “เบล…เต้นรำกับท่านพี่สักเพลงสิ” คิร่าเดินมาหาเธอพร้อมทั้งจูงมือของท่านเคาน์มาด้วย… เบลล่าในตอนนี้รู้สึกว่า…เธอน่าจะกลับบ้านไปอย่างที่ท่านดยุคกล่าว แต่ทว่าเธอนั้นก็ทำได้เพียงยกยิ้มและส่งมือให้ท่านเคาน์เท่านั้น พอเธอและท่านเคาน์เดินจากมา ก็มีบุรุษเดินมาขอคิร่าเต้นรำ “ท่านเคาน์ไม่หวงคิร่าเหรอคะ?” โคลด์ยกมือขึ้นมาโอบเอวของเบลล่าเอาไว้ “หวงทำไมกัน…วันนี้วันของนางนะ อีกทั้งคิร่าเข้าพิธีบรรลุนิติภาวะแล้ว ต่อจากนี้คงจะมีจดหมายขอแต่งงานมาอย่างไม่ขาดสายแน่นอน…” อืม..ที่ท่านเคาน์กล่าวก็ถูกต้อง ตอนนี้เธอก็จะต้องทำให้คิร่าตกลงแต่งงานกับดยุคแม็กซิมัส งานของเธอก็จะจบลง รับหนึ่งแสนเหรียญกลับไปนอนกอดที่บ้าน เบลล่ามองไปที่คิร่า เธอกำลังยกยิ้มให้ชายผู้หนึ่งที่กำลังเต้นรำกับเธอ…. ดยุคแม็คซิมัสเป็นคนยังไงนะ เขาจะดูแลเธอดีรึเปล่า อีกอย่างคิร่าพึ่งจะเปิดใจรับการเข้าสังคม ชายผู้นั้นจะเข้าใจคิร่าไหมนะ…. ไม่ได้เบลล่า!!! เธอไม่ใช่เพื่อนของคิร่าจริงๆ สักหน่อย!! เธอแค่มาทำงานเท่านั้น พอจบงานเธอก็จะเดินออกไปจากที่นี่!! เธอทำเพื่อเงินหนึ่งแสนเหรียญทองต่างหาก!! ห้ามใส่ความรู้สึกลงไปโดยเด็ดขาด ลืมเป้าหมายที่จะเป็นคนร่ำรวยที่สุดในจักรวรรดิไปแล้วรึไง!! เบลล่าถอนหายใจก่อนจะยกยิ้มให้ท่านเคาน์ “ใบหน้าของเจ้ามันราวกับว่าเจ้ากำลังมีเรื่องที่หนักใจ…” “อ๊ะ..อื้ม!..ค่ะ ส่งสัยจะเป็นเช่นนั้น ท่านแม่ของข้าพึ่งเปิดร้านตัดเสื้อข้าก็เลย…กังวลกับกิจการของท่านแม่นิดหน่อย…” “เบลของข้า ช่างเป็นลูกที่ดีจังเลยนะ” “ท่านเคาน์ก็เช่นกันค่ะ ท่านเองก็เป็นพี่ชายที่ดีเช่นกัน….” โคลด์เริ่มกระชับอ้อมกอดเพื่อให้ระยะห่างของเขาและเบลล่าน้อยลง “เมื่อไหร่จะเรียกข้าว่าท่านพี่….?” เบลล่าส่งยิ้มแห้งๆ ให้ท่านเคาน์ “ข้าไม่กล้าจะเรียกท่านเคาน์เช่นนั้นหรอกค่ะ…ด้วยอะไรหลายๆ อย่างมันทำให้ข้าต้องเจียมตัว…” “ข้าไม่ได้สนใจเรื่องฐานะหรอกนะ ข้าชอบเจ้า…ในฐานะน้องสาวก็คือชอบแค่นั้น” เบลล่ารู้สึกว่าหัวใจของเธอมันหล่นไปที่ตาตุ่มตอนที่เขาบอกว่าชอบเธอ ละคือจะต้องเว้นวรรคอะไรนานขนาดนั้น!! “ขอบคุณท่านเคาน์ที่เมตตา” เพลงจบลง เบลล่าก้มหน้าเพื่อทำความเคารพคู่เต้นรำ ก่อนที่เธอจะเดินไปหาคิร่า “เลดี้ผู้งดงามนี้ ให้เกียรติเต้นรำกับข้าสักเพลงนะครับ…” อ่า..พ่อหนุ่มหล่อบาดใจผู้นี้กล่าวพร้อมกับส่งยิ้มให้เธอ เบลล่ามองไปที่คิร่า ทางนั้นก็ถูกขอเต้นรำไม่หยุดไม่หย่นเช่นเดียวกัน เธอจึงยื่นมือไปวางบนมือของเขา “ข้าไม่เคยพบเจ้าหน้าเลดี้มาก่อนเลย…” “ข้าพึ่งย้ายมาค่ะ” ชายผู้นั้นส่งยิ้มให้เบลล่าอย่างอ่อนโยน และก็เป็นเช่นนี้ราวอีกห้าเพลง เธอถูกขอเต้นรำไม่หยุดจนต้องปลีกตัวออกมานั่งเล่นในส่วน เบลลาถอดรองเท้าส้นสูงออกเพราะเธอรู้สึกเจ็บที่ส้นเท้าและตรงนิ้ว เธอมองที่รองเท้าคู่สวยเงียบๆ ก่อนจะยกยิ้มให้ตัวเอง ไม่ไหว!! มันคาใจ เธอจะต้องรู้ให้ได้ว่าดยุคแม็คซิมัสเป็นคนยังไง!! “เจ็บเท้าหรือครับ?” เบลล่ามองไปที่เจ้าของเสียง ทว่ามันทำให้เธอตกอยู่ในภวังค์ เธอพึ่งพบเจอใบหน้าของชายที่งดงามเช่นนี้ ผิวของเขานั้นขาวเนียนราวกับหิมะ ดวงตาหวานล้ำและริมฝีปากกระจับสีชมพู สิ่งที่ช่วยเสริมให้ใบหน้านั้นดูโดดเด่นมากๆ คงจะเป็นผมสีเงินที่แสนจะงดงามนั่น “…ท่านเป็นเทวดาเหรอคะ?” ชายผู้นั้นตกใจกับคำพูดของเธอ จนกลายเป็นว่าเขาหัวเราะเบาๆ อย่างขบขัน “หากว่าข้าเป็นเทวดา เลดี้ก็คือนางฟ้าใช่ไหมครับ?” ใบหน้าของเบลล่านั้นขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อ พระเจ้า! เธอไม่ใช่คนที่จะหวั่นไหวเพียงเพราะหน้าตาที่หล่อเหลา แต่กับบุรุษผู้นี้มันเกินไปจริงๆ ออร่าความหล่อของเขามันช่างจ้าซะเหลือเกิน! เขานั่งลงก่อนจะจับที่เท้าของเบลล่า “อ๊ะ!!..ไม่เป็นไรค่ะ” ชายผู้นั้นหยิบยาออกมาจากกระเป๋าเสื้อเพื่อทารอยแผลที่เกิดจากการถูกรองเท้ากัด “ข้าไม่อยากให้ร่างกายที่งดงามของเลดี้ต้องเป็นแผล…นี่ครับยาทา” “ท่านเป็นหมอเหรอคะ?” เขาส่งยิ้มให้เธอ “ข้าเป็นเพียงคนที่ชอบหกล้มเท่านั้นครับ ก็เลยพกยาติดตัวเอาไว้ หวังว่าเจอกันครั้งหน้าข้าจะได้เต้นรำกับเลดี้บ้างนะครับ” เบลล่าส่งยิ้มเขินๆ ให้เขา นี่เขาคงจะเห็นเธอเต้นรำกับคนอื่นจนขาขวิดสินะ… พอพูดจบเขาก็ส่งผ้าเช็ดหน้าให้เธอก่อนจะเดินจากไป.. เบลล่ายังคงนั่งถอดรองเท้าเช่นนั้น เพราะเธอคิดว่าจะรอจนยาที่ทาซึมเข้าไปในแผลก่อนค่อยใส่รองเท้า ตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะมืดแล้ว แต่ในห้องจัดเลี้ยงยังคงบรรเลงเพลงอย่างต่อเนื่องให้บุรุษและสตรีไปเต้นรำด้วยกัน ดยุคโอเว่นเดินมาพร้อมแก้วไวน์ เขาส่งแก้วไวน์ในมือให้เบลล่า “ข้าคิดว่าท่านดยุคกลับไปแล้ว…” “…ข้ารอกลับพร้อมเจ้า” “เราไม่ได้มาพร้อมกัน หากท่านดยุคอยากจะกลับ ก็เชิญกลับไปก่อนได้เลยค่ะ” เบลล่ากล่าวพร้อมกับยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม เลโอนั่งลงข้างเบลล่า “กลับกันเถอะน่า…” อยู่ๆ ภาพรอบๆ ข้างของเบลล่าก็พร่ามัว เธอพยายามจะลืมตาขึ้นมาแต่เปลือกตาของเธอมันกำลังหนักจนเธอยกไม่ขึ้น ภาพสุดท้ายที่เบลล่าเห็นก็คือรอยยิ้มของท่านดยุค เลโออุ้มเบลล่าออกมาจากงาน เขาพาเธอไปขึ้นรถม้าของโอเว่นอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ทุกคนมัวแต่วุ่นอยู่กับงานเต้นรำจึงไม่มีใครมาสนใจเขาเท่าไหร่ เขากอดเบลล่าที่กำลังหลับพริ้มด้วยหัวใจที่เต้นแรง เขาเฝ้ามองเธอเต้นรำกับบุรุษคนอื่นคนแล้วคนเล่า จนความอดทนของเขามันใกล้จะหมดลง แต่โชคดีที่เธอเดินออกไปในสวนก่อน มิเช่นนั้นเขาอาจจะเดินไปซัดหน้าใครสักคนที่มาของเธอเต้นรำ เราเดินทางไม่นานก็ถึงคฤหาสน์โอเว่น เลโออุ้มเบลล่าขึ้นไปที่ห้องนอนของเขา “ไปเตรียมชุดนอนมาให้นาง สั่งพ่อครัวให้เตรียมอาหารเอาไว้ด้วยนางตื่นมาอาจจะหิว…” อับบาสมองท่านดยุคของเขา ก่อนจะมองไปที่สตรีงดงามที่หลับไหลไม่ได้สติอยู่บนเตียง “ข้าให้ท่านดยุคไปขอสตรีเต้นรำ นี่อย่าบอกนะครับว่าท่านไปดักตีหัวนางมา!!” เลโอถอนหายใจ “รีบออกไปเตรียมของที่ข้าสั่งเถอะน่า!!” พ่อบ้านรีบเดินออกมาจากห้องเพราะเขาสัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่คุกรุ่นของท่านดยุค “เมื่อครู่ข้าคิดว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาด เลโออุ้มสตรีกลับมาอย่างนั้นหรือ?” แกรนด์ดัชเชสกล่าวถามอับบาส “ครับเป็นเช่นนั้น สตรีผู้นั้นงดงาม ทว่านางกำลังหลับไหลไม่ได้สติ…” หญิงชราหัวเราะเบาๆ “วางใจเถอะน่าอับบาส เลโอไม่ใช่คนที่จะฉุดสตรีตามข้างทางมาหรอกน่า เจ้าเคยเห็นเขาพาสตรีมาที่คฤหาสน์ไหมล่ะ” พ่อบ้านส่ายหน้า “จะว่าไปก็มีนะครับ ครั้งที่แล้วพาเลดี้มาคนหนึ่ง…” แกรนด์ดัชเชสยกยิ้มอีกครั้ง “เชื่อใจเลโอเถิด…เขาน่าจะกำลังหาว่าที่ดัชเชสอยู่ แต่วิธีที่เขาทำอาจจะรวบรัดขั้นตอนไปหน่อย เจ้าก็ช่วยทำเป็นไม่เห็นก็แล้วกัน…”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more