The Unlikely Business

SELFLESS

Sa almost four hours na paglibot ko ay hindi pwesto ang nakita ko kundi apartment. Okay na din kasi baka naman dumalas ang punta ni Julian sa condo ni Reiza, nakaka hiya.

Inupahan ko na agad. Actually four blocks away lang iyon sa Centero Towers yung nakita ko. Binayaran ko na agad ng two months at sabi ko ay bukas ako maglilipat.

Past eleven na nang makatuntong ako ulit sa Centero Towers. Ibinaba ko ang suot ko'ng aviators at sinabi ko ang pakay ko.

Kinailangan pa ako'ng makita ni Janice para sabihin sa babae na nasa desk na kilala nga ako ni Julian.

Nagkamustahan kami saglit pero wala naman ako sinabi about sa score namin ni Julian. Dito na daw sila nag settle down ng bf nito na ngayon ay asawa na.

I went to the elevator. Miss ko na agad si Julian. Mangilan ngilan lang yung naka sabay ko na napalingon sa akin. Medyo malakas daw dating ko kapag naka shades ako sabi nila.

I reached the twentieth. Lumingalinga ako sa paligid at nag lakad na papunta sa office ng CEO. Kakaiba ang feeling habang naglalakad ako.

Nakarating ako sa lugar. Elevated iyon kumapara sa opisina ng iba'ng executives.

Wala yung secretary nya tapos bahagya pa na naka bukaa yung pinto. I heard two people talking nang hindi ko sadya.

"You told me na gaganti ka. Eto na ba iyon?" Boses babae. Familiar.

Oh. Julian's barbie doll girlfriend.

Hindi ako makasilip dahil baka makita nila ako'ng dalawa. At ayoko rin makita kung sakali ang posisyon nila ngayon sa loob.

The moment i heard the word ganti, gusto ko marinig lahat ng pag uusapan nila.

"It's none of your business anymore, Adriana. But our supposed to be relationship has ended. Alright? Wag ka na bubuntot sa akin." It's Julian's voice.

"You are very clever. Tama nga naman. Keep your friends close and your enemies closer. I like you more for that. Mas madali mo sya magagantihan." The girl laughed.

Shit. Are they talking about me? Gahantihan ako ni Julian? Unti unti namuo yung luha sa mga mata ko. Tinakpan ko yung bibig ko para di ako maka gawa ng ingay.

"I like myself more." Bored na reply ni Julian. "So please. I told her i was going to break up with you."

Shit. Hindi sya tumanggi! Gagantihan nya talaga ako?!

So palabas lang yung lahat kagbi? Sa akin nya lang naman sinabi ibi break nya yung gf nya eh. Damn.

Ang tanga ko para isipin na magiging ganoon na lang kadali iyon para kay Julian. s**t lang.

Ang sakit sakit.

Nanghihina na nagsimula ako maglakad palayo sa pinto ng opisina ni Julian. Nanginginig yung kamay ko at nangangatal labi ko. Mabuti pala at pumunta ako.. parang timing na marinig ko.

I was already sobbing when i reached the elevator. Pero pinigilan ko ang pagiyak dahil masyadong madami na ang tao.

By the time na nasa lobby na ako, my phone rang. Si Julian. He asked for my current number bago sya umalis kanina. Nag inhale exhale muna ako bago nagpunas ng luha at sinagot.

"Baby? Asan ka na? Bakit wala ka pa?" Malambing na tanong nito. Good actor.

"Uh Julian a-ano kasi.. something came up. N-next time na lang tayo kumain ng lunch ng sabay..." Sabi ko. Tuloy tuloy yung lakad ko. Umiiwas ako sa dami ng tao.

"What?!" Tapos katahimikan saglit. "Don't bullshit me, Katrina. Niloloko mo ba ako? May kasama ka'ng iba, no?!" In an instant ay nawala yung malambing na boses nito.

Napalunok ako. Ayoko malaman nya na may alam ako. "B-baby naman.." Sabi ko tapos limingon lingon ako kung saan ako pwede pumunta.

"Don't you Baby me, Katrina. Nasaan ka ngayon?" I can imagine his grumpy face.

"Please next time na? Babawi ako." Heto na naman ako. I don't want him to see me like this. Naiiyak ako. Baka maiyak ako sa harap nya. Kung gusto nga ng laro, pagbibigyan ko sya. Pero not now.

"Don't make me mad Katrina San Sebastian." Mariin na sabi nya sa kabilang linya. "Where.The.Hell.Are.You?"

I bit my lower lip. May nakita ako na resto. Two blocks away from Centero.

"F-fine. S-sa Charlie's chicken.. t-two blocks from Centero." Sabi ko na lang.

I heard him sigh sa kabilang linya. "Hindi na naman kita maintindihan eh." Hindi lang ako nagsalit. Busy ako maka pasok agad at maka order para mukhang matagal na ko doon. "I'll be there. Wait for me."

"O-okay." Sabi ko.

Tinakbo ko na papasok. Buti at wala masyado tao kaya naka order ako. Nakiusap ako nakung pwede bilisan. In almost fivr minutes, mabuti at dumating na order ko.

Inayos ko sarili ko habang naghihintay ng order. I made sure na hindi na namumula mata ko. May dala ako'ng eyemo. It"s handy. Pero sinuot ko pa din aviators ko.

Binilisan ko ang pagkain para kapag dumating sya, kunyari ay nagmamadali ako talaga.

Masyado ata ako nasarapan sa kinakain ko at di ko na namalayan pagdating nya. Nang maka upo na sya sa harap ko, pansin ko na nagtinginan din ang mga tao. Naiilang ako. Girls kept on checking on him.

"Ano na naman ba ito, Katrina? Ang linaw ng usapan natin na sabay tayo magla lunch at pupunta ka sa office." He's still wearing his office attire at naka aviator din sya.

Hindi maikakaila na nagbigay ng kakaibang aura ang presensya nito sa loob ng restaurant na iyon.

"I am sorry. Sabi ko naman sayo, something came up. Nagmamadali ako." Natural ang acting na sabi ko.

"Ano ba yang nilalakad mo, ha? Care to telll me?" Tila nauubusan ng pasensya na sabi nito.

"Uh i'm looking for a place to rent para mag open ng mini mart. So far wala pa ako nakikita na nasa standard ko. And i need to report back asap sa boss ko." Sagot ko ulit sabay subo ng manok.

I saw him look at me mula ulo hanggang paa. Gumilid pa sya para tingnan ang pangbaba ko'ng katawan sa ilalim ng mesa.

"Nag iikot ka sa Makati in that freaking shoes and attire? Are you out of your mind?!" Mariin na bulong nya sa akin.

Nakakainis lang yung mga tao sa paligid. Nag i eavesdrop sila sa usapan namin.

"Julian.. baka nakakalimutan mo na ganito ang proper attire dito?" Kalmado na tanong ko.

"No, i don't forget. But Baby.. that's a three inch heeled shoes. Kanina ka pa yata naglalald gamit yan! Don't you feel pain at all? Tapos ang init init naka blazers ka. Geez. Kung alam ko lang sinamahan na sana kita." His words felt real.. only, i know the truth know.

I will play his game because i deserve it. Hindi ko alam kung hanggang kailan kami aabot nito pero wala na ako'ng pakealam. Alam ko na yung gagawin nya but i still feel guilty. Hahayaan ko sya na maniwala na nakaka ganti sya sa akin.

Maybe.. at least it could take even just a bit of the pain hs felt that i caused him. Maybe. Just maybe.

"Baby? Hey?" Pukaw nya sa akin.

"Thanks Baby. Balik ka na sa office mo. Babalik na ako sa ginagawa ko." Nakangiti at malambing na sabi ko.

Lalong nangunot ang kanina pa kunot na noo nya. "Did you just told me to get lost?"

"No! What i mean is-"

"Tang ina Katrina. Nakaka praning to'ng ginagawa mo eh." Napapailing na sabi nya. "Mahal mo ako diba?"

Tumango ako.

"Akin ka lang diba?" Tanong nito ulit. Nakatitig lang sya sa akin.

Tumango ako ulit.

"Good. Tara na." Bigla sya'ng tumayo at hinila ako patayo at palabas na rin doon. Hindi ko na binawi ang kamay ko. Wala na rin ako pake sa mga tao na pinagtitinginan kami.

Geez. Kakaiba ang hotness ng kasama ko eh. Tsk.

"Saan tayo pupunta?" Tanong ko. Hila hila nya pa rin ako.

Tapos tumigil kami sa harap ng isa'ng blue na ferrari. "Sa palasyo ko, mahal na prinsesa." He answered then he opened the door for me.

Sumikdo ang puso ko sa sinabi nya. Wala na ako nagawa kundi sumakay sa napaka gara nya'ng kotse.

Hindi ako nagsasalita. Si Julian naman pasipol sipol. Itatatak ko sa isip ko na puppet lang ako. Hindi ako totoo. Kailangan makuha ni Julian yung paghihiganti nya at mabawasan na rin pagka guilty ko.

"Hindi ka na ba babalik sa office mo?" I asked him without looking. Kapwa kami naka tingin sa daan.

"Hindi na."

"Look, Julian. We can meet at other time. Huwag mo pabayaan ang trabaho mo dahil lang sa akin." Seryoso na sabi mo. This time ay tiningnan ko na sya.

I saw his jaw flexed tapos bigla nya'ng itinabi yung kotse.

"Mahal mo ba talaga ako? Kanina ko pa nararamdaman na ayaw mo ako makasama eh. Kung nagi guilty ka lang dahil sa nangyari sa akin, hindi ko kailangan ng awa mo, Katrina." Bawat kataga na binibitiwan ni Julian ay tumatama sa akin.

"Hey.. Baby. H-hindi sa ganoon. Mahal kita. It's just that.. parang mali kasi na bigla mo na lang iwan office mo for me. We can have all the time." Kalamdo naman na sabi ko.

Unti unti na lumamlam yung mga mata nya at nilingon ako. "Don't think that i neglect my job for you.. Gusto lang naman kita makasama. We have all the time, yes. But the last four years were agonizing, Katrina. Please. Let me do this."

Napa awang lang ang labi ko tapos tumango na lang ako. In a second ay pinasibad nya na yung kotse ulit.

Kahit gusto ko magtanong kung saan kami pupunta nang makita ko na binabayabay na namin ang NLEX, tinikom ko na lang yung bibig ko. Wala rin naman ako magagawa.

Hindi ko na namalayan na pumasok kami sa isa'ng makipot na daan. Maluwag lang iyon ng kaunti para sa ferrari ni Julian. He was so focused in driving.

Napa WOW na lang ako nang unti unting lumabas sa harap ko ang dagat.

"You like it?" Nakangiti na tanong ni Julian.

Malapad ang ngiti ko na sunod sunod na tumango. Tumawa lang din ito.

Then he parked his car beside a small coconut three katabi nang bahay na gawa sa kahoy.

Bumaba na kami tapos may matandang babae na sumalubong sa amin mula sa bahay. Elevated yung bahay, mga apat na hakbang mula sa buhanginan.

Nang lumapit sa akin si Julian ay kaagad nya aki'ng hinapit sa bewang at hinaral yung babae. Doon ko napagtanto na malaki pala yung bahay. Mukha lang maliit sa gilid.

"Magandang hapon sir Julian. Sa inyo rin po." Naka smile na sabi nung babae.

"Nalinis nyo na po ba yung buong bahay?" Imbes ay sabi nito.

He's really damn rude. Hindi man lang binati pabalik yung manang. Though the woman seemed not to mind. Still!

"Ay opo sir. Wala na po kalat at alikabok." Agad na sagot nung babae.

"Magandang hapon din po." Better late than never. Inililibot na kasi ni Julian yung mata nya sa paligid.

Grabe. Amoy na amoy ko ang sea breeze! May kalapit bahay din doon pero halata na mga rest house lang din.

Tumango tango si Julian. Binitiwan nya ako tapoa inilabaa nya yung wallet nya. Naglabas sya ng lilibuhin at iniabot sa babae.

"Eto Manang. Dalhin nyo bukas yung supply. Wag kayo magpapa punta ng kahit na sino mamaya. Ayoko ng istorbo." He said bluntly.

Automatic na napatingin sa akin yung manang kaya namula ako. For sure iba na iniisip nito. Sure, ginagawa naman talaga namin ni Julian. We're consenting adults. Pero di ako sanay na alam ng ibang tao na active s*x life ko.

"Tara na?" Inakay na ako ni Julian papasok nang umalis na yung manang.

Ang ganda sa loob. Nililipad lipad pa ng hangin yung mga kurtina. Open yung lugar. Sliding glass door ang ang nakikita ko na lang sara. Tapos puro wooden walls. Pati mga furnitutes kahoy.

Nakatulala ako paharap sa dagat when i felt Julian's arms snaked to my waist from the back. Ang sarap sarap ng hangin. Hindi mainit.

"Did you like it?" He asked as he started nibbling my ear from the back.

Tumango ako. "Yes. It's perfect.." Sagot ko.

"You're perfect.." Bulong nya ulit.

Yeah. Perfect victim. Tuya ko sa sarili ko. Wala eh. Ang selfless ko lang para hayaan sya na paghigantihan ako. I'll make myself stupid para lang ma satisfy sya sa paghihiganti nya.

"Hey.. Baby.." Untag nya sa akin. Unti unti nya ako'ng pinaharap sa kanya. Hinawakan ng dalawang kamay nya ang magkabilang balikat ko. "This is really making me crazy. Don't deny it. I know something is wrong. Please naman.. Sana sabihin mo sa akin. Nababaliw na ako kakaisip eh. Baka iiwan mo na naman ako.."

Bigla ko sya yinakap. "Hindi na kita iiwan. Hindi kita iiwan hanggat hindi ikaw mismo magtataboy sa akin." Lang ang nasabi ko.

"No. That will never happen." Tumugon sya sa yakap ko. "I love you Katrina."

"I love you too, Julian." Sagot ko naman.

Naghiwalay na kami. This time ay ginahap nya yung kamay ko. "Bukas pagbalik natin.. I want us to be official. Sa mansion tayo didiretso. Sasabihin na natin kila Daddy, Mommy at Tito." He was smiling wide.

Pero ako? Pakiramdam ko tinakasan ng kulay yung mukha ko. Nanlamig ako bigla.

Shit. Ayoko. Nakakahiya. Wag nya na sana i drag pa sa mga oldies to'ng ginagawa namin na kalokohan. Ayoko. Ayoko na ma dissappoint sila sa akin.

"Why? A-ayaw mo ba?" Biglang nawala yung ngiti ni Julian. Lumaylay yung balikat nito.

"Baby kasi ano eh.. P-parang ang aga pa para sabihin natin sa kanila?" That's right. Ayaw ko talaga.

Nagsalubong yung kilay nya. "Maaga? Are you kidding me right now? Ang tatanda na natin eh. Tsaka alam nila yung nangyari. But they're not mad at you. They still like you, you know. Si Tito naman.. Medyo magpapa lakas na ako sa kanya." Tapos tumawa sya. Ang gwapo gwapo nya talaga. "So i don't see a reason why we should postponed. Di na tayo bumabata Kat."

I really don't feel good about it.

Tumawa na lang ako at inaya sya maligo.

I heard him sigh pero sinabi nya parin na may spare na mga damit doon na pwede namin magamit.

Sa abot ng aking makakaya ay hindi ko hinayaan na i open ulit ni Julian ang topic na iyon. It's scaring the hell out of me. Isang palabas ang lahat ng ito. Ayoko na dagdagan ng audience.

We were in the water and Julian suggested we should try there. Noong una ay ayaw ko dahil baka may maka kita, pero dumilim na rin naman at sabi naman ni Julian he owns the place at walang magkakamali na pumunta doon dahil nagbilin sya.

Hanggang ilalim ng dibdib ko yung tubig. We were standing at nasa likod ko si Julian. He entered me from behind and started thrusting. Hindi ko na kailangang hubarin yung bikini ko dah hinawi nya na lang iyon.

Masarap pero mahirap. Hindi daw sya maka control ng maayos.

We wetr having fun. Ilang beses pa kaming nagtampisaw sa apoy that night. But when the morning came, hindi ko alam ang gagawin ko when Julian opened the topic again.

"Sa ayaw at sa gusto mo, sa mansion tayo tutuloy at sasabihin natin ito sa kanila." Matigas na pagkakasabi ni Julian.

Hindi na ako nagsalita. Pero natatakot ako sa mga mangyayari pa..