หลังจากคุยเรื่องนั้นบนโต๊ะอาหาร อลิเซียดูจะมีท่าทีที่เปลี่ยนไป ตอนแรกเจ้าป่าคิดว่าเธอเพียงแค่อยากคิดทบทวนเรื่องงานแต่ไม่ใช่เลย เขาสัมผัสได้ว่าเรื่องนั้นมันเกี่ยวกับตัวเอง
“พี่อุ่นนมมาให้ ดื่มหน่อยมั้ยจะได้นอนสบาย” เธอหันไปตามเสียงของเขา ก่อนจะยิ้มเพียงเล็กน้อยและรับแก้วนมนั้นไปดื่ม
“เป็นอะไรหรือเปล่า พี่ว่าหนูดูเครียด ๆ”
“เปล่าค่ะ” ร่างบางตอบแต่หลบสายตาชายหนุ่มที่กำลังจับผิด
“พี่ไม่ใช่ความสบายใจของหนูแล้วเหรอ บทคนรักพี่ทำผิดพลาดตรงไหนหรือเปล่า?”
“เปล่าเลย เซียแค่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อย”
“ดูเหมือนเรื่อยเปื่อยแต่สำคัญกับหนูมากเลยนะ”
“มันเป็นเรื่องของคนที่เซียรักน่ะ เลยต้องคิดมากหน่อย” เธอส่งแก้วกลับให้เขาหลังจากดื่มเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“คนที่หนูรัก ไม่ใช่พี่ใช่มั้ย?” นฤบดินทร์ถามด้วยใจที่สั่นไหว ไม่รู้ว่าำทไมเมื่อรู้ว่าเธออาจจะตัดใจจากตัวเองแล้ว กลับไม่ดีใจเหมือนที่คิดไว้ก่อนหน้า
“เป
