Nanny My Love So Sweet

Ang Simula ng Lahat

Billy’s Side

Papa: You have to marry Alfred, Belinda! Whether you like it or not.

Billy: Pa, hindi ka pa ba nadadala sa nangyari kay Ate Annie? You forced her to marry that Joey, that crazy and psychopath Joey, and look what happened to her, because of the trauma, hindi na sya makapag-salita at lagi na syang tulala.

Papa: Don’t you dare talk to me that way Belinda. You’re just my daughter, you should obey me. You should respect me.

Billy: Yeah, I should obey you if you’re doing the right thing, but no you don't. And why should I respect someone who doesn’t know how to respect others? Pa, you’re so selfish. Kayo Papa ang gumawa ng g**o mo, sulusyunan mo din yan sa sarili mo.

(Mr. Garcia slapped Billy)

Papa: Kahit na ano pang sabihin mo Belinda, magapakasal ka sa kanya. Kung ayaw mong mawalan ng pamilya, sundin mo ang sinasabi ko!

Billy: I already lost my family. I don’t have a father; I don’t have a mother and even a sister. So bakit ko susundin ang gusto mo? Kung ang lahat ng iaalis mo sa akin ay matagal ng wala? Kung gusto ninyo, kayo ang magpakasal sa panget na Alfred na 'yon.

Mama: anak, wag kang magsalita ng ganyan. Hindi ka naming pinalaki na bastos.

Billy: yes Ma, hindi n'yo naman talaga kami pinalaki na bastos. Kasi hindi naman kayo ang nagpalaki sa amin. Siguro nga, kung pwede lang na magtrabaho na agad kayo pagka-luwal ninyo sa amin, magta-trabaho na agad talaga kayo noon. Puro negosyo na lang ang inaatupag ninyo. Tapos iyang si Papa puro sugal naman, tapos ngayon baon na kayo sa utang kay Mayor, saka lang ninyo naalala na may anak pala kayo. Anak na balak ipambayad sa pagkaka-utang.

Mama: Belinda!

Billy: Kung pwede lang! Kung pwede lang akong pumili ng magiging magulang ko, I will never ever choose you. Mayaman nga tayo, I can buy all the things that I need and I want, but I’m not happy. Mas okay pa na hindi ko kayang bilin lahat ng gustuhin ko, basta alam ko na hindi ako ipagpapalit ng magulang ko sa kahit na anong yaman.

Papa: Sumosobra ka na Belinda!

Billy: oh well Pa, sumosobra na din kayo, matagal na.

Billy went upstairs straight to her room and slams the door hard. Annie followed Billy upstairs to comfort her sister. On the other hands, her mother can’t stop crying because she knew that her daughter Billysaid was right. She can’t even remember any incidence that she gives her day to her daughters; she’s always busy at work.

(At Billy’s room.)

Billy: Ate, I’m so sorry if I yelled at them. I just can’t accept the fact that, they value their business than us. I’m so sorry.

Annie: Billy!

Billy: you can talk Ate?

Annie: hush Bills. Ever since naman kaya kong magsalita. I just made it because I want them to realized that they made he wrong decision. Billy, you can run away, you know that, I’ll help you.

Billy: but how about you ate?

Annie: I can take care of myself. Mas intindihin mo ang sarili mo. Hayaan mo na si Mama at si Papa na umayos sa mga problema na sila rin naman ang may kasalanan.

Billy: pero paano ate? Saan naman ako pupunta?

Annie: pumunta ka na lang ng Maynila, magtrabaho ka doon, padadalhan na lang kita ng pera kapag meron ako.

Billy: sige, mas gugustuhin ko pa na magtrabaho ako sa Maynila kesa pakasalan ang panget at masama ang ugaling nilalang na iyon. Basta ate ipangako mo na you will take care of yourself ha.

Annie: tumawag ka na ngayon sa airport at itanong mo kung may availableslot pa sa pinaka-maagang byahe papuntang Manila.

And so Billy did what her sister told her to do. Looks like heaven is on her side, there's an available slot for the earliest flight going to Manila tomorrow. She now needs to pack all the important stuff that she needs to bring with her. Annie told her to call her once she arrives at Manila. Billy called Francine and told her about her plans.

Billy: France, sige na naman oh, tulungan mo na ako. Ikaw na lang ang pag-asa ko na makalabas ng bahay na hindi naghihinala ang parents ko.

Francine: ok, ok. Ayoko rin naman na makasal ka dun sa mukang timawa na Alfred na yun, 'no. May naisip na akong paraan, hindi sila maghihinala. Hintayin mo ako jan ha.

Billy: nako France ha, galingan mo ang arte mo.

Francine: oo naman girl, ako pa ba! Sige na, bye na. Wait for me ha.

Billy: ok, ingat ka. Thanks.

I’m thankful that God gave me someone like my sister and my best friend. They are the only people that can make me happy, although I’m also the reason of their headache sometimes; just sometimes. Having an understanding, supportive and loving sister and friend is such a big blessing.

Anyways, that f**kin’ conversation with my Mom and my Dad, my Dad is forcing me to marry that Alfred the a****le son of our corrupt Mayor. My Dad is a gambler, an addict gambler; he can’t pass a day not going to that Mayor’s Casino as they call it. Now that he’s facing a big problem because of his big debt, he now wanted me to marry the son of that b***h; and that b***h is our Mayor, Mayor Luisito Trinidad. Hindi na nagtanda ang Papa sa nangyari sa ate Annie ko. Papa forced ate Annie to marry that psychopath/crazy man named Joey. He abused my sister, she’s a battered wife. Tapos ngayon, ako naman ang ipambabayad utang niya! Hindi ako papayag. Hindi naman talaga ako masamang anak, iyon nga lang, hindi ko na kayang manahimik. Siguro naman bilang anak may karapatan akong sabihin sa magulang ko kung ano ang gusto at ayaw ko. The problem is never naman silang naging magulang sa amin ng ate ko. Lagi na lang silang busy sa trabaho, wala na silang oras para kamustahin man lang kami at tanungin kung may problema ba kami o kung anuman. They keep on saying that they’re only doing it for our own good, pero syempre sa tingin ko, kasinungalingan lang ang lahat ng iyon mula noon lalo na ngayon.

Ngayon, kailangan kong maka-alis sa bahay na ’to dahil alam ko na tototohanin ng Papa ko ang sinabi niya na ipapakasal niya ako sa anak ng Mayor namin na si Alfred. Pupunta ako ng Manila at doon ako maghahanap ng trabaho, kahit na anong trabaho basta marangal. Wala sa plano ko na magtrabaho sa mga kumpanya dahil sigurado ako na matutunton agad ako ng Mama at Papa ko. Kung kailangan kong maging katulong, kakayanin ko huwag lang akong makasal sa Alfred na 'yon.