เผลอตัว แต่ไม่เผลอใจ

1471 Words

ปรานนท์นั่งแท็กซี่ไปรับปรางนรินที่ร้าน Ggood ตรงเอกมัยตามที่เธอบอก เพราะเป็นห่วงถ้าเธอเมาจริงๆแล้วจะกลับไม่ได้ และพอมาถึงก็รู้สึกไม่พอใจที่เห็นเธออยู่กับกลุ่มเพื่อนมากมาย แต่เธอกลับหลอกให้เขามารับเพราะจริงๆแล้ว เธอจะให้เพื่อนคนไหนขับรถไปส่งเธอก็ได้ "นายรู้ไหม...เมื่อกี้เพื่อนฉันมองนายตาเป็นมันเลยขนาดพวกมันมีแฟนมาด้วยนะเนี้ย.." ภายในรถของเธอมีเขาเป็นคนขับให้ แล้วเธอก็นั่งยิ้มอยู่ข้างๆเบาะคนขับ ดีใจที่หลอกให้เขาออกมารับเธอได้จริงๆ เขาหันไปมองหน้าเธออย่างเซ็งๆ ที่เห็นเธอส่งยิ้มมาให้พร้อมตาเบลอๆเพราะความเมา "นอนไปเงียบๆเลยยิ่งคุณพูดผมยิ่งเซ็ง.." "เซ็ง..? เซ็งอะไรล่ะ แค่ให้มารับแค่นี้ทำไมต้องเซ็งด้วย...คนไม่มีน้ำใจ" "ถ้าผมไม่มีน้ำใจผมคงไม่นั่งแท็กซี่มารับคุณหรอก เพราะคิดว่าคุณมาดื่มคนเดียวแต่ที่ไหนได้...คุณมีเพื่อนมาด้วยเยอะแยะ.." "แล้วยังไงล่ะ..ก็เพื่อนฉันมีแฟนมาด้วยทุกคน แต่ฉันไม่มีนี

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD