“ไม่ต้องแล้ว มีงานอะไรที่ค้างอยู่ก็ไปทำซะ เดี๋ยวฉันพาเพื่อนของยาหยีไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเองก็ได้”
“อ่อ...ค่ะ”
วาสนาตอบ เริ่มสงสัยพฤติกรรมแปลกๆ ของเจ้านายตงิด
“เอากุญแจสำรองชุดที่เธอมีมาให้ฉันด้วย”
“นี่ค่ะคุณวัช อย่าลืมคืนวาสนานะคะ”
“ฉันรู้น่า ไปได้แล้ววาสนา”
“ค่ะคุณวัช” วาสนาพยักหน้าตอบด้วยความตกใจ แล้วรีบเดินออกมา เธอรู้สึกแปลกใจที่เจ้านายหนุ่มไล่ให้เธอไปทำงาน ทั้งที่ความจริงตอนนี้ เธอทำงานที่ค้างไว้หมดแล้ว หรือถ้าให้เธอพาหนุ่มหล่อคนนี้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องคุณชลธี แล้วคุณวัชกลัวเธอจะบอกความจริงเรื่องเจ้าของห้องที่แท้จริงกันแน่?
หลังจากไล่วาสนาไปแล้ว วัชระก็หันมาสนใจ เพื่อนสนิทของน้องสาวอีกครั้ง เขาได้แต่แปลกใจว่าเพราะเหตุใด ไอ้หน้าอ่อนถึงเอาแต่เงียบ ไม่พูดอะไรออกมาสักคำ หรือถามเรื่องห้องที่ตนจะให้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียก แต่ก็เอาเถอะ มันไม่ถามก็ดีแล้ว เพราะเขาก็ไม่อยากตอบคำถา
