Stella's POV
Niyakap ko ng mahigpit ang aking anak, now I'm really feeling that I'm a mother and it feels good. I felt an adrenaline rushing through my whole body. It's like I'm calling off for something.
I'm a Mother... And thinking that I'm s mother made my heart flutter in joy.
"Shhhh... Stop crying. Son." Pag-aalo ko pa rito. Hindi naman siya nakinig bagkus ay mas lalo siyang umiyak, kaya naman sa pagkakataon na ito ay hinayaan ko siya. Dahil alam kong mapapagod rin siya. So I'm gonna let him do Whatever he wants to make him feel better.
"Unti now, all along I thought naka-move on na ako. Pero hindi pa din pala, iniwasan ko lang ulit na isipin siya, pero ngayon naalala ko ulit ang lahat-lahat at ang hirap... Ang sakit M-Mom..."
"..." Hindi ako nagsalita bagkus ay hinayaan siyang m
