Chapter 2: Misunderstanding
1136 Words
Alexa's POV
Napa singhap ako sa nasabi ko. Mabilis akong napatayo ng tuwid at mabilis na nailayo ang mukha sa mukha niya.
"What the f**k am i saying?"
Nalilito kong saad. Napa hilamos na lamang ako ng aking mukha. Hindi kase, bakit ko naman siya pang hihinayangan? Hah! He's too arrogant for me.
Masama ang ugali, siya na nga ang pinagmamalasakitan, siya pa itong galit. Tsk, as if naman na gusto ko siyang tulungan.
Kung hindi lang ako kinakain ng konsensiya ko e, tsk. Pasalamat talaga siya at masiyadong mabait ang dyosang katulad ko.
Inis akong napa irap sa kawalan at wala sa sariling napa lingon sa side clock na nasa side table niya. At ganoon na lamang ang panlalaki ng mata ko nang makita kong alas dos na nang madaling araw.
"Oh my god! Mag ja-jogging pa ako mamaya e. Ano ba naman iyan! Sira na Ang beauty rest ko! Bwisit ka, kaizer! Bwisit ka! Arghhh!"
Inis akong mapatitig sa kaniya. Bahagya ko pang inilapit ang mukha ko sa kaniya at gigil na napatitig sa kaniya.
Ngunit pinagsisisihan kong inilapit ko ang mukha ko sa kaniya.
"Wahhh! Ano ba, kaizer! Bitawan mo nga ako! Isa, bitawan mo ako sabi e! Hindi ako unan para yakapin mo!"
Taranta kong sigaw. Nakakagulat naman kase talaga siya. Ngunit ilang sandali pa ang lumipas hindi na siya gumalaw pa. Tulog pa ba siya?
What the f**k? Nantitrip ba ito? Pinalipas ko pa ang ilang minuto at hindi na nga gumalaw pa si kaizer. Kaya naman malalim akong napa buntong hininga.
Dahan dahan akong kumakawala sa pagkakayakap niya, ngunit sadyang mahigpit na nakayakap ang braso niya sa bewang ko. Kaya naman hirap akong gumalaw.
Kinakabahan din kase ako e.
Pilit akong kumakawala sa higpit ng pagkakayakap niya. Ngunit hindi ko magawang kumawala.
Natigilan na lamang ako ng bigla niyang mas higpitan ang pagkakayakap sa akin, hindi makapaniwalang napa singhal ako.
Aba, nag eenjoy yata itong ungas na ito ha. Tsk.
"Hoy--"
"Please, Stay..."
Natigilan ako nang marinig ko ang mahina niyang boses. Dahil nga sa naka dagan ako sa kaniya at saka malapit ang tainga ko sa bibig niya ay malinaw kong naririnig ang bawat sabihin niya.
"Don't leave me... Mayumi... Please, I'll go wherever you want me to go. Just please, don't die... Mayumi."
He was sobbing as he said those. Nagmamakaawa ito, kahit na sa kaniya ay ramdam niya ang hinanakit ng binata.
"Sige, kahit ngayon lang. Magpapanggap akong si mayumi..."
Bigla ay nakaramdam siya ng matinding awa. This man, hina hunting siya ng nakaraan niya. And he was trapped. For some unknown reason, she wanted to help this man no matter what.
Dahil sa malalim na pag iisip ay nakatulog siya. Kanina pa kase talaga siya antok, at gustong gusto nang matulog.
Kumportable siyang nakahiga sa ibabaw ng binata.
-----
Third Person POV
Kumportableng magkayakap ang dalawa, sa buong buhay ni Kaizer magmula ng mahalin niya si mayumi ay hindi na siya nakatulog pa ng mahimbing. It's either he's having a nightmare or he can't fall asleep.
But now he's sleeping like a baby who doesn't want to wake up.
Napa sandal ang dalaga sa kaniya, dahilan para maalimpungatan ang binata, hindi kase siya sanay na may nakakatabi sa higaan, kahit noon na nambababae siya ay tinigilan niya ang pag tulog kasama ang babae.
Ngunit ngayon ay gulat siyang napa balikwas sa pagkakahiga at pipikit pikit ang mga matang tinitigan kung sino ang nangahas na tumabi sa kaniya.
Sa una ay blurred ang paningin niya, ngunit kalaunan ay luminaw ang paningin niya at ganon na lamang ang pagkagulat niya ng makilala kung sino ang babaeng iyon.
"Anak ng!"
Malakas siyang napa singhal at hindi makapaniwalang napatitig kay Alexa na mahimbing rin na natutulog.
Sa hindi malamang dahilan ay mabilis niyang kinuha ang malaking unan at hinampas iyon sa dalaga.
"Hey, b***h! Get your ass up. Damn, how could you sleep beside me?!"
Galit nitong saad dahilan para mapabalikwas sa pagkakahiga si Alexa, nagulat pa siya at nagtatakha kung bakit nasa hindi pamilyar siya na silid.
Ngunit nang magtama ang mata nila ni Kaizer ay muling bumalik sa alaala niya ang nangyari kaninang madaling araw.
Masama siyang tumitig sa binata, at saka mabilis na hinablot ang isang unan at walang pakundangan na hinagis iyon sa binata dahilan para magulat ito.
"You! Ang kapal ng mukha mo! Sleep beside me ka jan, for your shitty information, hindi ako tumabi ng kusa sa iyo, ikaw itong nanghila hila sa akin jan e."
"What?!"
"Oh, pfft. I see, hindi mo na aalala? Gusto mo bang ipaalala ko sa iyo?"
Nakangising saad ng dalaga sa binata habang napa kunot naman ang noo nito dahil sa pagtatakha.
Malapad pang ngumisi ang dalaga at saka mabilis na i-dinemonstrate ang ginawa ng binata kagabe.
"Hinila mo ako nang paganito," mabilis siyang humiga sa kama at saka hinila ang unan palapit sa dibdib. "Tapos, niyakap mo ako ng mahigpit, sabay sabing 'Don't leave me.' oh ano, hindi mo pa ba naalala?"
Mas lalong kumunot ang noo ng binata. Sa totoo lamang ay wala talaga siyang maalala.
"Ah ganon, sige. Tapos--"
"Stop."
"Sabi mo pang-"
"I said stop! Alexa."
Galit itong tumingin sa dalaga dahilan para mapalingon sa kaniya ito. Hindi makapaniwalang napatitig siya sa binata.
"Ikaw ang tumigil, alam mo ang tangina mo e. f**k you! Ikaw na itong tinulugan, ikaw pa itong galit? Wow. Dapat nga magpasalamat ka e, kung hindi dahil sa akin, hindi ka makakauwi rito. Kung hindi dahil sa akin, amoy suka ka pa den. Siguro nakahiga kana sa kalsada ngayon."
"I didn't ask you to do that."
"Iyon na nga e, hindi mo ko sinabihan pero ang tanga ko lang kase naawa ako sa iyo at tinulungan ka pa din, kahit na walang kapalit. Nakaka awa ka e. Pero tangina, sa ginagawa mo, dapat ba akong maawa sa iyo?"
"Hindi mo ako kailangan kaawaan."
"Exactly. Bakit ko ba kaaawaan ang isang tulad mo na ni salamat hindi kayang masabi? Siya na tinulungan, siya pa ang galit. Tsk. Whatever, do whatever you want. I don't give a fuck."
Nang madaanan siya nito ay pabalyaw siya nitong hinawi. Napatitig siya sa likod nito at doon lamang nakaramdam ng guilty.
She's right. Dapat ay pasalamatan niya ito. Kaya naman bago ito lumbas ng condo unit niya ay mabilis niya itong hinabol.
Hinawakan niya ang kamay nito upang pigilan ang dalaga na umalis.
"What?"
Nagtatakhang tanong pa ng dalaga saka bumaba ang tingin sa kamay niyang nakahawak sa braso niya.
"A-ahm. Thank you."
Alexa gave him an arched look. Then she just scoffed and turned her back. Hindi dahil sa pag iinarte ngunit, ang marinig itong magpasalamat ay bihira lamang mangyare.
Bago siya tuluyang lumayo ay sumigaw siya.
"Anyway, you're welcome."
Kusang lumitaw ang matamis na ngiti sa labi ng binata.
To be continued...
K.Y.
- Writer
