ฉันต้องยอมขี่หลังสงครามเพราะปวดข้อเท้ามากๆ มันเดินไม่ไหว
“เดินให้มันเร็วๆ กว่านี้หน่อยได้ไหม” ที่ต้องบอกแบบนี้ก็เพราะว่าเขาเดินช้ามากๆ เหมือนกับไม่รีบ
“ตัวหนักขนาดนี้จะให้เดินเร็วๆ ได้ไงวะ” เป็นคนบอกให้ฉันขี่หลังแท้ๆ แล้วดูมาพูดสิมันน่าไหมล่ะ
“ถ้าหนักมากกก็วางฉันลงเดี๋ยวเดินไปเอง”
“ไม่ต้องมาอวดเก่งถ้าเดินเองได้เธอคงไม่นั่งอยู่แบบนั้น”
“มาว่าฉันหนักทำไมล่ะ วางฉันลงเดี๋ยวนี้”
“พูดความจริงทำเป็นรับไม่ได้”
ฉันกับสงครามเถียงกันไปมาถึงแม้นิสัยของฉันจะดูห้าวๆ แต่ก็หวั่นไหวกับเรื่องน้ำหนักนะ เขาไม่รู้เลยหรือไม่ว่าไม่ควรท้วงผู้หญิงเรื่องนี้
“นายรีบกลับบ้านไปเลยนะแล้วก็ไม่ต้องมาอีก เดี๋ยววันกลับฉันจะไปรอที่เซเว่น”
“เมื่อก่อนฉันมาออกจะบ่อยทำไมจะมาไม่ได้” มันจะมีสักครั้งไหมที่เขาทำนามคำขอของฉีนแบบไม่มีข้อโต้แย้ง ทั้งตอนเป็นเพื่อนกันและตอนนี้
“ฉันไม่อยากให้แม่รู้” ถ้าเกิดสงครามยังไม่
