#ภายในห้องนอน
ตอนนี้สงครามอยู่ในท่าที่นอนคว่ำหน้าบนเตียง ส่วนฉันก็ใช้มือนวดหลังให้เขา
ในบางครั้งเราสองคนก็ทำตัวปกติได้อย่างเช่นตอนนี้ แต่ส่วนใหญ่จะไม่ปกติ เพราะเวลาที่สงครามเงียบขรึมฉันมักจะประหม่าทำตัวไม่ถูก
“เธอมีชุดหวิวๆ ไหม”
“ยังไง”
“ชุดคลอสเพย์หมอหนวดอะไรทำนองนั้น”
“เคยเห็นแต่งตัวโชว์รึไง”
“ฉันเคยเห็นเธอไม่ใส่เสื้อผ้า”
สิ้นสุดคำพูดไม่อายปากของสงครามฉันก็หยุดนวดทันที อุตส่าห์ทำตัวปกติได้แล้วเชียว
“พูดแค่นี้ถึงกับเงียบ” จากที่นอนคว่ำเขาก็พลิกตัวหงายหน้าขึ้นมามองฉัน
“ฉันอยากให้นายเว้นช่องว่างบ้าง ไม่ใช่เอะอะก็เอาแต่เรื่องนั้นมาพูด”
“พูดแค่นี้อย่าทำเป็นรับความจริงไม่ได้หน่อยเลย”
“ช่วงนี้ฉันขอพักนะ เกรงใจป้าพิมพ์”
“หมายถึง?” คิ้วหนาของสงครามเลิกขึ้นเป็นคำถามพร้อมกับสีหน้าที่เริ่มหาเรื่อง คำพูดฉันมันเข้าใจยากนักรึไงกัน
“ฉันรู้สึกผิดกับป้าพิมพ์ อุตส่าห์รับปากแล้วด้
