รับบทเป็นนางร้ายกลับใจ

ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว

เซี่ยหนิงจัดเตรียมชากุหลาบไว้สองที่ โดยชากุหลาบที่แรกนางแอบผสมยากระตุ้นกำหนัดให้ซ่งหลาน ก่อนสั่งสาวใช้ยกชากุหลาบไปให้เขาที่ห้องหนังสือ ทว่าสาวใช้ดันหยิบไปผิดจึงทำให้นางเป็นผู้ถูกวางยาเสียเอง

ซ่งหลานเองก็เป็นบุรุษธรรมดาคนหนึ่ง การที่มีหญิงงามมาแก้ผ้ายั่วยวนต่อหน้าเขา แล้วผู้หญิงคนนั้นก็หาใช่คนอื่นไกล แม้เขาจะไร้เยื่อใยแต่อย่างไรนางก็ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยา

เซี่ยหนิงในตอนนี้ยืนนิ่งราวท่อนไม้ นางเข้าใจความเกลียดชังของซ่งหลานที่มีต่อตัวละครเซี่ยหนิง เพราะหากไม่มีเซี่ยหนิงแล้ว ปานนี้เขาก็คงครองรักกับนางเอกอย่างมีความสุข

แต่แล้วอย่างไร นางไม่ใช่เซี่ยหนิงในบทนางร้ายเสียหน่อย แม้จะชื่อแซ่เหมือนกันก็ตาม “แล้วท่านคิดว่าข้าอยากยืนอยู่ตรงนี้มากนักหรืออย่างไร!”

คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันทันที เซี่ยหนิงไม่เคยโต้กลับเขาด้วยท่าทางเช่นนี้ นางชอบเล่นละครต่อหน้าเขา ว่าตนเองเป็นหญิงสาวที่อ่อนหวานไร้เดียงสา อีกทั้งยังชอบแสร้งบีบน้ำตาเรียกร้องความสนใจ

ซ่งหลาน “เช่นนั้นก็หลีกทางไป!”

เซี่ยหนิงโมโหจนหน้าแดง เกิดมาไม่เคยถูกใครขึ้นเสียงใส่เช่นนี้มาก่อน ทว่านางก็เบี่ยงตัวหลบเพื่อหลีกทางให้เขา ส่วนเขาก็เดินชนไหล่นางออกไปด้วยสภาพไม่เรียบร้อย

ความร้อนรุ่มในกายเซี่ยหนิงยังคงหลงเหลือ ก่อนจะคิดถึงเรื่องอื่น อย่างแรกนางต้องดับความร้อนในร่างเสียก่อน ในนิยายกล่าวว่า เซี่ยหนิงนั้นลอบวางยากระตุ้นกำหนัดสามีขนานแรง หากไม่ได้รับการปลดปล่อยมากพอ ธาตุไฟในร่างอาจแตกดับได้

คล้อยหลังซ่งหลานออกจากห้องไปไม่นาน สาวใช้นางหนึ่งก็เดินตรงดิ่งเข้ามา ทันทีที่เห็นนายหญิง นางก็รีบคุกเข่าโขกศีรษะลงกับพื้น ตัวสั่นงันงก “นายหญิง บ่าวขออภัย บ่าวสมควรตาย”

เซี่ยหนิงยังอยู่ในสภาพเดิม เนื้อตัวแดงก่ำ นางไม่ได้สนใจว่าสาวใช้นางนี้พูดถึงเรื่องอะไร รีบถามเสียงสั่น “ที่นี่มีน้ำแข็งหรือไม่”

ลั่วเอ๋อร์เงยหน้าที่เปื้อนคราบน้ำตาขึ้น อากาศเย็นเช่นนี้นายหญิงจะเอาน้ำแข็งไปทำสิ่งใด “น้ำแข็งมีเจ้าค่ะ ว่าแต่นายหญิงจะเอาไปทำอะไรหรือเจ้าคะ”

นางจำได้ว่า เซี่ยหนิงมีสาวใช้คนสนิทคนหนึ่งนามว่าลั่วเอ๋อร์ หากเดาไม่ผิดคงเป็นสาวใช้ที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้านางในตอนนี้ ซึ่งเป็นผู้หยิบกาชากุหลาบผิด จึงทำเป็นร้องห่มร้องไห้กลัวว่าจะถูกลงโทษ เพราะเซี่ยหนิงถูกตามใจจนนิสัยเสีย นางเป็นคนไม่ยอมใคร และอะไรที่ไม่ได้ดั่งใจก็มักทำให้นางโกรธจนอาละวาด

“ข้าร้อนในกาย ต้องการแช่น้ำแข็งดับร้อน”

พูดเท่านี้ลั่วเอ๋อร์ก็เข้าใจทันที นางลนลานลุกขึ้น “เช่นนั้นรอบ่าวสักครู่นะเจ้าคะ”

ที่จวนสกุลซ่งมีห้องเก็บน้ำแข็งไว้ใช้ในหน้าร้อน ลั่วเอ๋อร์จึงสั่งคนงานช่วยกันขนน้ำแข็ง ซ่งหลานที่อยู่ในห้องหนังสือได้ยินเสียงเอะอะจึงออกมาดู เขาเห็นถังน้ำแข็งมากมายวางเรียงอยู่หน้าเรือนจึงเอ่ยถาม “เจ้าเอาน้ำแข็งมาทำอะไรมากมาย”

ลั่วเอ๋อร์ที่ยืนสั่งคนงานสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนก้มหน้าตอบว่า “นายหญิงต้องการแช่น้ำแข็งเจ้าค่ะ”

ซ่งหลานตำหนิเซี่ยหนิงในใจว่าบ้าไปแล้วหรืออย่างไร อากาศเย็นเช่นนี้จะแช่น้ำแข็งไปทำไม หาเรื่องเรียกร้องความสนใจอีกตามเคยกระมัง เขาคิดเช่นนี้ในใจก็ยิ่งรังเกียจนางเพิ่มขึ้น ก่อนเดินกลับเข้าห้องหนังสือไป

เซี่ยหนิงแช่กายอยู่ในถังน้ำที่มีแต่น้ำแข็ง แช่ตั้งแต่เช้าจนเย็นย่ำ กระทั่งซ่งหลานออกจากห้องหนังสือ เตรียมไปฝึกกระบี่กับซ่งเสวียน้องชาย เขาก็ยังเห็นสาวใช้คนสนิทของเซี่ยหนิงขนน้ำแข็งเข้ามา ทั้งที่อากาศยามนี้เย็นยะเยือก นางคิดจะแช่ให้ตัวแข็งตายไปเลยหรืออย่างไร ถูกยากำหนัดจนเสียสติไปแล้วหรือ

ก่อนที่ลั่วเอ๋อร์จะเดินผ่านเขาเข้าไปข้างใน เขาเรียกนางไว้ “เจ้าหยุดก่อน”

ลั่วเอ๋อร์หยุดชะงัก นางรีบหันกลับมา “นายท่านเรียกบ่าว มีอะไรให้รับใช้หรือเจ้าคะ”

ซ่งหลานเอ่ยถาม “นายหญิงของเจ้าจะแช่น้ำแข็งไปถึงเมื่อใด”

“บ่าวไม่ทราบเจ้าค่ะ นายหญิงมีอาการร้อนรุ่มข้างใน นางแช่น้ำมาตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ตัวซีดหมดแล้ว นายท่านเจ้าคะ ได้โปรดช่วยนายหญิงของบ่าวด้วยเถิดเจ้าค่ะ” คิดได้ดังนั้นลั่วเอ๋อร์รีบคุกเข่าลง นางย่อมรู้สาเหตุที่เซี่ยหนิงเป็นเช่นนั้น แต่ก็ไม่รู้จะช่วยนายหญิงอย่างไร หากเรื่องนี้ถูกแพร่งพรายออกไปนายหญิงคงถูกมองไม่ดี

เดิมทีซ่งหลานไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเซี่ยหนิงมากนัก แต่สาวใช้ประจำตัวของนางร้องห่มร้องไห้โขกศีรษะให้เขาจนหน้าผากปูดบวม เขาจึงจำใจยื่นมือช่วยเหลือ

ซ่งหลานเดินเข้าไปยังส่วนอาบน้ำ หลังฉากกั้นเซี่ยหนิงกำลังนั่งกอดเข่าหลับตาแช่ตัวอยู่ในถังไม้ ผิวของนางซีดขาวราวกระดาษ ริมฝีปากไร้เลือดจนเริ่มม่วงคล้ำ เขาคิดว่าอาจเพราะยาปลุกกำหนัดนั้นมีฤทธิ์แรงเกินไป นางถึงมีอาการเช่นนี้

ซ่งหลานโน้มตัวลงเล็กน้อย ยื่นมือแตะไหล่เปลือยเปล่าของเซี่ยหนิงแล้วเขย่า เจ้าตัวสะดุ้ง ก่อนเปิดเปลือกตาขึ้นอย่างช้าๆ

บุรุษตรงหน้ามีหน้าตาหล่อเหลา คิ้วของเขาเข้มราวน้ำหมึกจากปลายพู่กัน นัยน์ตาสีดำดูลุ่มลึก จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักได้รูปและสันกรามคมชัด

ราวกับมีกระแสไฟแล่นผ่านจากฝ่ามือเขา เซี่ยหนิงรู้สึกร้อนขึ้นมาอีกครั้ง นางยกมือเย็นเฉียบแตะลงบนแก้มเขา สายตาที่มองเต็มไปด้วยไฟปรารถนา ทว่าไฟปรารถนาไม่ทันลุกโชนก็ถูกน้ำเย็นราดดับเสียแล้ว

ซ่งหลานปัดมือเซี่ยหนิงทิ้ง กล่าวด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันเย็นชา “ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว ข้าเพิ่งเข้าใจคำพูดนี้อย่างถ่องแท้ก็วันนี้เอง”

.....

ลงนิยาย อ.- อา. (หยุด จ.) เวลา 13.00 น. ใน raw มีทั้งหมด 30 ตอนค่ะ ^^