ร่างระหงยืนหมุนตัวอยู่หน้ากระจกเงาเพื่อสำรวจความเรียบร้อยของชุดนักศึกษา เสื้อสีขาวแบบพอดีตัวไม่รัดรูป กระโปรงทรงพลีทที่ยาวคลุมเข่าแบบพอดิบพอดี ทั้งหมดเป็นชุดที่ปริณซื้อให้ตอนย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ ส่วนชุดเก่าของเธอ เขาไม่อนุญาตให้ใส่แม้แต่ชุดเดียว
ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี่ได้สามเดือนแล้ว อีกเดือนนิด ๆ ก็จะปิดเทอมใหญ่ มุกดาก็ยังไม่เข้าใจ ว่าทำไมเธอถึงใส่ชุดนักศึกษาแบบเมื่อก่อนไม่ได้ กระโปรงทรงเอเลยเข่าขึ้นมานิดหนึ่ง กับเสื้อรัดรูปแบบพอดี ไม่เห็นจะน่าเกลียดตรงไหน
จะว่าหวง ก็คงไม่ใช่ เพราะนอกจากหน้าบึ้ง ๆ นั่นแล้ว ก็ยังไม่เคยเห็นคุณชายหน้าตายคนนี้ทำสีหน้าแบบอื่นอีกเลย นอกจากเวลาที่เขาทำเรื่องอย่างว่า ถึงจะได้เห็นสีหน้าอีกแบบของเขา
ตอนที่ร่างหนักขยับเข้าออกในตัวเธอ มันปฏิเสธไม่ได้จริง ๆ ว่าเขาทั้งเซ็กซี่และมีสเน่ห์ ใบหน้าหล่อที่ขึ้นสีเรื่อนิด ๆ นัยน์ตาสีเข้มที่จับจองมายังร่างกายของเธอ ราวกับกำ
