FORCED MARRIAGE TO LALAINE

CHAPTER 6

“Honey, ilang oras na si Carlos sa labas. Maybe he will get a cold outside. I think it's enough and better for him to go inside. Baka magkasakit pa si Carlos sa labas. Masyado na malamig at lumalakas pa ang ulan." pahayag ni Uncle.

“Yeah! Auntie, Uncle Carl maybe right. Stop this kausapin mo nalang ulit si Carlos if okay at stable na siya. Maybe because he was drunk that's why he didn't know how he spoke to you." dagdag ko mula sa mga pahayag ni Uncle Carl.

Napabuntong hininga pa si Auntie Imy. “Okay, maybe you both, right. Okay, open the door. But tell him first…" nang napahinto si Auntie sa pagsasalita.

Huminga ito nang malalim. “Hindi ko siya mapapatawad. Until he didn't accept what his fault was, why I needed to do this for him. Hangga't hindi niya narerealize kung ano ang mali niya. I can't accept his apology. Even he kneels on me." bulalas na sabi ni Auntie. Ingos ang itsura. At huminga pa muli ng malalim habang ipinaling sa ibang direksyon ang kanyang mga tingin.

Hindi man lang niya tiningnan ang ginagawang paglalakad ni Uncle papunta sa pintuan. Para pagbukas ng pinto si Carlos.

Ako naman napalunok. Naghihintay sa mga susunod na mangyayari. Pakiramdam ko sa tingin ko rin. Hindi madaling pakiusapan si Carlos at mukhang mahihirapan talaga sila na mapapayag ito mula sa nais nilang mag-asawa. Ang kasalan na pilit na inaayawan ni Carlos. Ang mapakasalan niya ako, mukhang mahabang usapan at pahirapan. Malamang na mahirapan pa rin sila kahit makapasok na rito si Carlos.

Si Auntie Imy naman kasi. Kung bakit kailangan pang ganito pala ang sinasabi niya na gagamitin sa anak niya mapapayag niya lang na maikasal kaming dalawa. Si Carlos at Ako.

Malapit na si Uncle sa may pintuan.

Ako naupo nalang muna sa may gilid ng sofa. Habang naghihintay na makapasok si Carlos. May dala na nga pala si Uncle na tuwalya. Tiyak nga naman na basa na rin si Carlos mula sa malakas na pagbuhos ng ulan.

Ilang oras ba naman siyang nasa labas. Tiniis ni Mommy niya maturuan lang siya ng leksyon sa ginawa nito na pagsagot at dahil na rin sa mariing pagtutol na rin sa naging desisyon ng kanyang mommy.

Pinihit ni Uncle ang seradula ng pintuan.

“Carlos, pumasok ka na!" utos ni Uncle Carl. Naririnig namin mula dito ang pakiusap nito mula sa anak niyang nilalamig mula sa labas.

Nang matanawan namin si Carlos na naihakbang na ang kanyang mga paa papasok sa bahay. Lamig na lamig ito. Nanginginig sa sobrang kalamigan sa ilang oras nito na pagstay sa labas ng bahay. Tapos ay umuulan pa. “Halika na, pumasok ka muna!" itinalakbong ni Uncle sa anak niya ang tuwalya na hawak nito.

Nanginginig talaga si Carlos at napapitlag sa gulat pa ito nang bigla nalang kumulog ng pag-kalakas-lakas.

Napapitlag ito, napatalon at bigla na lang siya napayakap, sa kanyang Daddy na nagulat din sa naging reaksyon ni Carlos sa takot nito sa biglang kulog.

“Okay ka lang?" tanong ni Daddy niya. Napabuga ito sa sobrang lamig at napabuntong hininga habang nanginginig sa takot.

“O-okay lang, D-dad." napuputol na tugon.

“Sige na, bilisan mo, at isasarado ko na ang pinto." Sabi ni Uncle Carl.

“Umusog ka! Baka maipit ka. Maisarado na itong pinto ng hindi masyado pumasok ang lamig sa loob." hayag ni Uncle. Umusog naman si Carlos at naisarado ni Uncle Carl ang pinto.

Tama din ang winika ni Uncle. Napaka-lamig naman talaga nang buksan nito ang pintuan upang papasukin si Carlos, biglang hangin ng malakas at pumasok din iyon mula dito sa loob ng bahay.

Napaka-lamig, kahit ako nilalamig nang dumampi sa balat ko ang hangin na biglang pumasok. Maging si Auntie Imy, napansin kong biglang gininaw ng kanyang utusan si Uncle Carl to open the door for their only son. Kaya inabutan ko siya ng Scarf.

“Auntie gamitin mo po." Alok ko at iniabot.

“Sige na, umakyat ka muna at magbihis ng damit."

Sumunod naman si Carlos at lumakad. “Bumaba ka ulit dito." sigaw na pahayag ng ihabol ni Uncle Carl.

Hindi na lumingon o sumagot si Carlos.

“Honey, magluto lang ako ng soup." ani ni Uncle Carl. “Ang lamig." sambit, giniginaw ito, nanginig pa siya habang tumalikod at naglalakad papunta sa kusina.

“Auntie, lalakad lang po ako papunta sa kwarto ko. Magpalit lang ako ng damit, maginaw na po. Nilalamig ako." sabi ko nang magpaalam.

Talaga naman na nilalamig ako. Kangina pa nga ako nanginginig dito sa kinauupuan ko. Kangina nakatayo lang ako. Pero nang mangalay. Naupo naman ako.

“Sige!" sagot ni Auntie Imy.

Lumakad na ako at tumungo sa kwarto.

Habang naglalakad ako. Parang ngalay ang binti ko at hindi maiangat. Maihakbang paakyat sa hagdan.

Nangalay talaga maging mga binti ko mula sa ilang oras na nakatayo ako kangina. Kasi naman si Auntie. Napaka tigas naman niya at ayaw pang pumayag sa ilang pakiusap namin ni Uncle Carl sa kanya.

Hindi ko alam kung talaga bang arte niya lang yun o seryoso na siya sa mga arteng ginawa.

Ang bigat ng mga binti ko habang inihahakbang sa mga baitang ng hagdan. Nawala tuloy ako sa mga naiisip ko habang iniisip ko paano bu-buhatin ang mga nangangalay at nanigas na binti ko.

Kangina naman kasi! Hindi siya ganito ng magawa ko pa makalakad papunta dito.

Napabuga ako.

Isa-isa na inihakbang pilit pero dahan-dahan.

Sa wakas. Naihakbang ko rin ang mga paa ko at ilang baitang nalang. I'm already in my room. Bungad lang kasi ako.

Nasa bungad lang halos ang kwarto ko. Mali! Mauuna pala yung kwarto ni Carlos.

“B-bwisit!" sigaw mula sa loob ng kwarto naririnig ko.

Napailing ako nang marinig ko muli ito. Sa kwarto ni Carlos nagmumula ang boses na sumisigaw.

“T-t*ng!" nang hindi na natuloy ang pagmumura nito. Tumunog kasi yung cellphone niya.

Oo, mukhang cellphone niya. Dahil malabo na sa akin. Hindi naman ganun ang ringtone ng cellphone ko.

Bigla rin naman siya na tahimik habang naibukas ko na rin ang pinto ng kwarto ko. Hindi ko na narinig pa ang mga sinasabi niya habang malakas na nakikipag-usap sa tumawag sa kanya.

Wala rin naman din ako plan na pakinggan.

Inilapat ko na ang pinto ko. Sa wakas nasa kwarto na rin ako. Soundproofing ang kwarto ko. Hahaha! Joke lang! Masyado lang ata makapal ang pagitan sa mga pader ng kwarto ko sa kwarto ni Carlos. Kaya hindi ko maririnig ang bawat kalabog niya o pagsisigaw. Except nalang if nasa labas ako. Duon, maririnig ko incase na mapadaan ako sa tapat ng kwarto niya.

Ang ginaw!

Naibulong ko, habang hinubaran, ang aking katawan. Isa-isa ko, inaalis ang mga suot kong damit. At tanging underwear lang ang natira na saplot sa akin.

Kinuha ko ang towel. Atsaka ko i-tinapis, sa hubad kong katawan. Matapos ay pumasok na muna sa banyo. Para maligo.