บทที่18.ได้รักคืนรัง(ได้สามีลืมเพื่อนเลยนะ)
นิสาปั่นจักรยานกลับจากตลาดโต้รุ่งในตอนสายๆ เพราะมัวไถลดูโน้นดูนี่จนสาย พอนึกขึ้นได้ว่า วราพิชชารออยู่ จึงรีบปั่นจักรยานกลับ สองข้างทางใบไม้เขียวชอุ่มไปหมด อากาศเย็นสบายจึงไม่รู้สึกว่าร้อนแม้จะเป็นเวลาสายแล้ว พอรถเลี้ยวพ้นมุมถนนมาอีกไม่ไกลก็จะถึงบ้านที่วราพิชชาพักอาศัยอยู่ นิสาเขม้นมองอย่างแปลกใจ มีรถยนต์คันใหญ่จอดอยู่เยื้องกับตัวบ้าน ดูเหตุการณ์แล้วไม่ค่อยจะสู้ดีเท่าไร ไม่ทันได้นึกอะไรต่อ ก็เห็นฝรั่งตัวโตอุ้มน้องบาสออกมาจากตัวบ้าน
นิสาตกใจเป็นอย่างมาก เธอรีบปั่นจักรยานมุ่งตรงไปที่ตัวบ้านสุดแรงที่มี เจ้ากรรมจักรยานก็ไม่เป็นใจให้ ดันมาโซ่หลุดพอดี ปั่นมาตั้งนานไม่เห็นเป็นอะไร พอรีบเท่านั้นแหละโซ่หลุดขึ้นมาเชียว นิสาทิ้งจักรยานลงเพราะไม่อยากเสียเวลา เธอกลัวว่าจะกลับไปช่วยเหลือวราพิชชาไม่ทัน เธอออกวิ่งด้วยแรงที่มีทั้งหมด แต่ดูเหมือนจะไม่ทัน มองไกลๆ
