“ใครคุณพาใครมาอีกคะ คุณไม่กลัวว่าข่าวมันจะรั่วออกไปเหรอ ถ้ามีคนรู้เพิ่มขึ้น”
“คุณต้องตกใจแน่อิสเบล ถ้าคุณได้เจอกับเขา”
เสียงประตูเปิดพร้อมกับแซมที่เดินเข้ามาพร้อมชายแปลกหน้าที่สวมฮู้ดปิดบังใบหน้าไว้จนมิด อิลเบสเพ่งมองด้วยดวงตาปูดโปน เธอเริ่มคุ้นกับร่างสูงที่ผอมแห้งของชายที่เดินตามแซมเข้ามา
“ราชิด...” อิสเบลครางเสียงหลง ชายผู้นั้นถอดฮู้ดออกจากศีรษะจนเห็นหน้าตาชัดเจน
“ทำไมคุณยังอยู่ที่นี่อีกคะ ไหนคุณสัญญาว่ารับเงินแล้วคุณจะกลับประเทศของคุณไง” อิสเบลตะโกนออกมาอย่างโกรธจัด และพุงตัวเข้าไปทุบตีร่างผ่ายผอมที่ยืนอยู่ข้างๆ แซม
“ผมขอโทษ คุณก็รู้ว่าผมไม่มีทางไป ถ้าผมกลับไปแล้วผมก็คงไม่ได้เจอคุณกับลูกอีกสิ” ชายผู้นั้นไม่ต่อสู้ได้แต่ปัดป้องหลบจากการถูกทำร้าย
“เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกคุณอย่ามาพูดพล่อยๆ ลูกฉันเป็นลูกของโดมินิคไม่ใช่ลูกคุณราชิด” อิสเบลตะคอกกลับ จนชายผู้นั้นหลับตาและกำหมัดแน่น
“คุณยอมรับ
