“ขอโทษนะพราวที่ไม่ได้บอกตั้งแต่แรก เพราะว่าเป็นคนกันเองนี่แหละ หวานเลยพูดไม่ได้จริง ๆ”
“ไม่เป็นไรหวาน นั่นพี่ผึ้งมากันแล้ว” พราวฟ้ารีบสะกิดเพื่อนไม่ให้พูดอะไรออกมาต่อจากนี้
“อ้าวสองสาว ไหนว่าไปตักของกินไง ทำไมกลับมาจานเปล่าแบบนี้ล่ะ” สายฤดีทักอย่างแปลกใจ หลังเห็นทั้งคู่ไม่มีของกินวางบนโต๊ะ
“เดี๋ยวอีกสักพักค่อยไปตักใหม่ค่ะพี่ผึ้ง ตอนนี้คนเยอะไม่อยากไปแย่ง” พราวฟ้าหาเหตุผลมาอ้าง
“อ้อ นั่นสินะ ดูไอ้สองคนนั้นสิ เดินอ่อยสาวไปทั่วงานเลย มันนึกว่ามันหล่อกันนักรึไงนะ นั่น ๆ มากันแล้ว” สองคนที่ว่ากำลังเดินเก๊กหล่อมาแต่ไกล ก่อนจะมีเรื่องชวนคุยอีกยาวเหยียด
ส่วนมาลารินที่เดินกลับนั่งที่โต๊ะ หญิงสาวจับพิรุธสองหนุ่มได้ในทันที เพราะทั้งคู่เอาแต่มองไปทางสองสาวคนพิเศษนั่น แม้ไม่ได้เจาะจงมอง แต่ก็มองอยู่ตลอดเวลาจริง ๆ นึกขอบคุณตัวเองที่มางาน
