“เอ่อ หวานจะค่อย ๆ ผ่อนคืนค่ะ” คนที่ยังไม่รู้ว่าจะมีเงินผ่อนคืนเขาตอนไหน ได้แต่ตะกุกตะกักออกมาแบบไม่มั่นใจ
“ถ้ามาผ่อนคืนนาน ๆ หลายเดือนแบบนั้น คงไม่ได้หรอกน้องหวาน พี่ต้องเอาไปโปะรถพี่น่ะ” อีกคนเลยปฏิเสธในทันที
ชลธารเงยหน้ามองเขา แล้วยิ้มเจื่อน ๆ ออกมา เธอก็แค่หน้าด้านขอยืมดู เมื่อเขาไม่ให้ก็ไม่เป็นไร
“ไม่เป็นไรค่ะพี่ทัตเทพ หวานไม่กวนแล้วค่ะ”
“ขอโทษจริง ๆ นะน้องหวาน ที่ช่วยอะไรไม่ได้”
“ไม่เป็นค่ะ หวานก็แค่ลองถามดู ถ้าพี่ไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรค่ะ” ชลธารโบกมือให้เขาอย่างเกรงใจ แค่เขายอมมานั่งฟังเธอคุยเรื่องนี้ ก็นับว่าใจดีกับเธอมากพอแล้ว
เป็นจังหวะเดียวกับที่เครื่องดื่มถูกยกมาเสิร์ฟ ทั้งคู่เลยเปลี่ยนเรื่องคุย เป็นเรื่องงานทั่วไปในแผนกแทน
หากชลธารสังเกตสักนิด ก็จะเห็นว่าธีร์กำลังเดินตรงเข้ามาภายในร้านพอด
