Chapter 21
Zai POV
BINILANG ko ang mga araw. Dalawang linggo na ang nakakaraan na may huling nangyari sa amin ni Zane at dalawang linggo na rin kaming kasal pero sa loob ng dalawang linggo na iyon walang pagbabago.
Mas naging malalala pa ang pagsasama namin, halos limang sunod–sunod na gabi na hindi siya umuuwi dito sa bahay. Nag–iisa ako, walang makausap lagi, buti na lang may isang araw dumaan si Manang Ester at may pinasuyo ako. Isa pa sa iniisip ko malapit nang maubos ang pagkain sa loob ng refrigarator. Nauubos ko sa kakaluto na umaasang uuwi si Zane. Lahat ng mga niluluto ko ay nasasayang lang at napapanis.
Para mapawi ang lumbay ko, tutungo ako sa lilim na puno nang mangga umiiyak na nakaupo sa breacher. Nag–iisip, bakit ganito kahirap ang naging buhay ko? Bakit parang pinaparus
