“แล้วที่คุณหวงเนื้อหวงตัวนักหนา เพราะแม่สอนให้เกลียดผู้ชายเพราะท่านผิดหวังกับพ่อคุณมาใช่หรือเปล่า รุ่งอรุณ” อัครินทร์โน้มตัวลงมาเท้าคางกับเคาน์เตอร์ครัวตรงหน้าหล่อน ใบหน้าอยู่ตรงกันและจดจ้องตาหล่อนไม่ละสายตา ราวกับว่าจะคาดคั้นเอาคำตอบ...
“ใช่... แม่บอกว่า อย่าไปสนใจ ผู้ชายที่เจ้าชู้ มั่วไม่เลือก เห็นผู้หญิงเป็นของเล่น... ให้ฉันรักษาเนื้อรักษาตัวเอาไว้รอวันแต่งงานกับผู้ชายที่เรามั่นใจว่ารักเราจริง รักเดียวใจเดียว”
หล่อนจ้องหน้าเขากลับไม่หวั่น...คำตอบที่ตอบเขาไป เหมือนจะบอกเขาเป็นนัยน์ๆ ว่า เพราะอย่างนี้แหล่ะ หล่อนถึงไม่อยากเสียตัวให้เขา
“คุณรู้แบบนี้แล้วน่าจะเข้าใจฉันนะคะ... ฉันขอร้องได้ไหม... เปลี่ยนข้อตกลงกัน ฉันจะให้อะไรก็ได้ยกเว้นตัวฉัน... ฉันอยากให้สิ่งที่มีค่ากับคนที่แต่งงานกับฉัน...”
“แล้วคุณไม่คิดว่าเสียให้ผม แล้วผมอาจจะแต่งงานกับคุณ หรือไม่ก็เป็นผู้ชายที่ดีและรักเดียวใจเดียวบ้า
